Een brief aan de huisarts

Rob heeft al vijf jaren doorlopend een ontstoken teen. Grote teen. Dan de één, dan de andere voet. Na 11 behandelingen (lees traumatische ervaringen) bij huisarts en ziekenhuis, weet de arts het ook niet meer en stuurt ons door. Daarvoor wil ik hem hartelijk bedanken! 


Dag Dokter,
Misschien bent u wel wat nieuwsgierig naar hoe het gaat met Rob en zijn teen.

Zoals afgesproken zijn we naar de dermatoloog geweest.

Voor we daar terecht konden (29 juni), waren al de tenen van de rechtervoet ontstoken.

De dermatoloog  gaf ons allerlei tips, de tips die u ons ook elke keer gaf. Uw tips waren dus prima  J

Uiteindelijk kon ze nog maar één ding bedenken. Als het geen schimmel was (zijn tenen vond ze schimmelvrij) en geen bacterie, want Fucidin helpt niet, dan moet het micro-organismen zijn.

We kregen zeep mee en betadine.

Ik heb diep gezucht. Zo iets simpels kan toch niet helpen?

Maar ik moest denken aan het verhaal van Naäman uit de Bijbel. Hij kreeg een simpele opdracht en werd gezond.

Dat ook uitgelegd aan Rob. Hij vond het nl ook maar niets. Want, zo zei de arts er bij, ga hier gerust 3 maanden tot een jaar mee door…

Ik wees Rob er op dat we lang geleden samen heel bewust voor die teen zijn gaan bidden.
En voor wijsheid als we voor de zoveelste keer naar u of uw collega’s toe gingen.

U kreeg de wijsheid om door te sturen naar de dermatoloog en de avond voordat we naar haar gingen hebben we voor haar gebeden. En voor Rob.

Dat hij niet te veel spanning zou hebben, dat ze hem geen zeer zou doen, dat ze een oplossing had.

Op weg naar school in de auto, na ons bezoekje aan de dermatoloog, heb ik hem daarop gewezen: hij was redelijk rustig, zij was vriendelijk, heeft hem geen pijn gedaan (zelfs de teen niet aangeraakt!) en nu gaf ze alleen maar zeep mee.

Elke avond er op doen, afspoelen, drogen, eventueel met föhn en dan betadine er op. ’s Nachts geen pleister, overdag wel.

Zo simpel is het. En zoiets simpels kan God zegenen, dat geloof ik vast! Rob kreeg hierdoor weer wat meer vertrouwen in dat het goed zou komen.
Hij was eerder behoorlijk wanhopig. Het feit dat hij hierom zat te huilen bij u zegt genoeg, want dat doet hij zelden.

En nu kunnen we al zeggen dat het zo goed als over is. Er is nog één kant van de grote teen ontstoken, al het andere is over. We blijven bidden en hopen op volkomen gezonde tenen. Maar we willen u ook bedanken voor het doorsturen naar de dermatoloog. Dat was een goede actie en heeft ons tot nu toe erg geholpen.
Hartelijke groet, Aline