vrijdag 28 augustus 2015

Over het na-de-zomervakantie-stresssyndroom

Dat de vakantie weer voorbij is, merk ik vooral aan het harde feit dat de wekker gaat. Iedere morgen weer. Verschrikkelijk! Wie heeft dat ooit verzonnen??
Ik zeg: doe die scholen van 10-17 uur of zo. 's Morgens rustig aan starten en 's middags lekker lang doorgaan. Het alternatief voor de middag is hier vooral beeldscherm, dus ach, ze krijgen vast niets van de hele middag les. Wat minder vierkante ogen en misschien wat meer slaap :)

Wij hadden zes weken thuisvakantie. Niets mis mee. Ik heb vooral het in- en uit- en in- en uitpakken niet gemist. En de berg was van een heleboel dagen en heleboel mensen ook niet. Wel het samen dingen doen. Om de één of andere rede kwam dat er eigenlijk niet van. Met onze Rob is dat toch al erg lastig en bij 'dingen samen doen' moet je vooral niet groot denken, maar toch.
Twee dagen waren we samen, ja-ah met z'n tweeën, naar Katwijk aan zee. Met regen, wind en zon was het daar extra leuk!
In de laatste week van de vakantie zijn we met elkaar wezen wokken. Dat gaat altijd goed met Rob. En omdat het duur is doen we het niet vaak en dus blijft het leuk.

Nu de school deze week gestart is, is iedereen op z'n eigen manier het ritme aan het zoeken. Daar komt bij: de stress en vermoeidheid van wennen aan andere leerkracht, andere leerlingen en aan een ander rooster. Rob heeft nu twee volle dagen praktijk en vond dat reuzespannend natuurlijk.

En dan... zoals elk jaar komt zijn verjaardag in zicht zodra de zomervakantie over is. Wat dat betreft wens ik tot half september vakantie. Want wannéér de vakantie ook stopt, pas dan wordt het echt erg leuk. Nu dus vanaf 24 augustus dikke stress. En dat blijkt uit alles. En ik pieker me suf: wat hebben we ook alweer bij Karakter geleerd??
Ik fris het allemaal weer op, kijk waar we achterop geraakt zijn en praat met manlief de zaken nog eens goed door. (Door de operatie vergeet hij nog steeds heel veel en soms vergeet ik dat.. )
Het is weer even slikken na al die grote monden, brutale bekken waffels en harde stemmen, maar het resultaat komt langzaam maar zeker alweer een beetje op gang. Strak houden die handel. We moeten door. Tot 16 september. Dan is de verjaardag voorbij en het leed geleden.
Dusss... kiezen op elkaar en opvoeden maar.
We gaan het redden!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's