maandag 27 juli 2015

Stap uit de boot: Jezus houdt van jou!

-Weet je wat, ga jij maar. Ik ga wel lopen. Vriendelijk knik ik mijn mannetje toe. Rob is nogal ongeduldig en wil naar huis. Ik wil hier nog even opruimen, zodat ik pa en ma niet met de koffiezooi achterlaat.

Enne.. het is geen straf. Met de zon op mijn rug geniet ik van de heerlijke temperatuur.
Al wandelend denk ik na over alles wat in mijn hoofd op komt. En plotseling herinner ik me een zinnetje van mijn vriendin: dan loop ik langs al die flats en bid ik voor de mensen die daar wonen. Goed idee!
En al lopend bid ik, al biddend loop ik.

Tik...tik...tik...tik...
Met een zekere regelmaat hoor ik iemand lopen. Een donkere man, of is het een vrouw? loopt me aan de overkant van de straat tegemoet. Ondersteund door krukken, die ik steeds hoor tikken loopt hij/zij flink door.
Ik sla rechtsaf, de wijk in, langs de flats. De krukken blijven achter me klinken: ze zijn linksaf geslagen, dezelfde weg op, langs de flats.
Plotseling hoor ik een stem in mijn binnenste: ga naar deze man en zeg hem dat Ik van hem hou... Rustig loop ik door. Da-ag...
Maar weer die stem, die ingeving. Kom zeg, weet je hoe eng dat is. Maar weer...
Oké dan. Ik sta stil. Ik luister. Geen tik...tik...tik... Doorlopen dus maar?
Kom op Aline, vermaan ik mezelf. Durf uit de boot te stappen. Durf op het water te lopen.
Oké Heere, maar hij zal nu wel weg zijn hoor. Ik draai me om en loop een stukje terug.
De man (!) staat er nog. Staat even op adem te komen. Goed Heere, dit is Uw ding. Geef me de woorden maar dan...
En, alsof ik altijd zo doe, zonder aarzelen en hartkloppingen loop ik op de man af. Ik steek mijn duim omhoog (geen idee of-t-ie Nederlands spreekt) en moedig hem aan:
-Goed bezig joh, wijzend naar zijn krukken. Ik vertel hem waarom ik naar hem toegekomen ben.
- Jezus houdt van jou. Dat moet ik zeggen van Hem. Jezus houdt van jou!
Een kort gesprekje van nog geen minuut. En ik voel: zo is het goed. Zo is het klaar.
- Fijne dag verder! We groeten en elkaar en gaan ieder onze eigen weg.

Niet om mij schrijf ik dit neer. Ik word er juist heel klein van: dat God me hiervoor wilde gebruiken. Wie weet had deze man dat hard nodig. Ik deel het met jullie om je te bemoedigen. Stel je open voor God. Voor Zijn leiding in je leven, voor Zijn Geest. Daar hoort bij: gehoorzamen, doen wat Hij van je vraagt. Van christenen wordt lef gevraagd om zo de niet-christenen te laten zien en merken wie God is, wie Jezus voor hen wilt zijn. Als wij het niet doen, wie dan wel?
Dus...



vrijdag 24 juli 2015

Achttien jaar jong

De tweede zomervakantieweek ligt al weer achter ons. Na de dag van Rob wegbrengen naar kamp en New Wine, waren we dinsdag en woensdag ook lekker druk met van alles en nog wat. Aan huishouden kwam ik eigenlijk niet toe!

In deze weken sport ik 'alleen maar' op dinsdag en vrijdag, dus die ochtenden zijn dan al aardig gevuld. Heerlijk om dit ook in de vakantie te kunnen blijven doen, al vraagt mijn lijf om die derde keer in de week. Ik denk maar zo: wees blij dat twee keer lukt, lijf! Na de vakantie weer... Of iets eerder, wie zal het zeggen?

Dinsdagmiddag zijn we naar vrienden geweest, een eind verderop.
Woensdag was een dagje voor ons samen: Jorike werkte, Geert was op de zorgboerderij. Met een ice-koffie van Delifrance en een lekkere lunch hebben we heel wat bijgepraat. Vandaag, vrijdag, Rob weer opgehaald. Hij had een fantastische week met 'Voor Elkaar-vakantieweken'. Petje af voor al die mensen die zich daar voor inzetten: Pieter, Aline en Agnes ea, het was super!!!!

Oplettende lezers weten het: de donderdag sloeg ik even over... En dat heeft een reden! Dat was namelijk de meest bijzondere dag van de week. Op die dag werd Jorike ACHTTIEN jaar. Ja, je leest het goed: meerderjarig. Volwassen. Voor de wet. :)

Wat bijzonder is dat. Nu twee meiden van 18+.  We hebben het niet groots kunnen vieren, gewoon omdat het vakantie is. En omdat het van Jorike niet hoefde. Ze moest zelf werken en er zijn altijd vakantiegangers. Als jij in deze vakantietijd ook jarig bent, weet je wat dat betekent.
Morgen sluiten we deze week af met een gezellig feest, op de manier die bij Jorike past: lekker rustig dus. Met de mensen die bij haar horen.

En daarna? In de nieuwe week? Maandag gaan we Geert op kamp brengen. Waarheen? Jawel, naar Friesland. Dus, we gaan nog even met frisse moed er vol tegen aan.

dinsdag 21 juli 2015

New Wine 2015

Klaar? Dan gáán we!
Een lange reis ligt voor de boeg. Voor ons doen tenminste. Vandaag gaan we helemaal naar Friesland :) , om Rob naar kamp te brengen. Vijf kwartier rijden, geloof ik. Maar als die om zijn blijkt dat de routeplanner al vanaf het begin anderhalf uur heeft aangegeven. Maar goed... Rob is er gearriveerd en gebleven en wij, Geert, manlief en ik, zijn een stukje terug gegaan. Uiteindelijk bleven we hangen bij Biddinghuizen, waar een prachtig evenement werd georganiseerd. Jullie misschien wel bekend: New Wine.
Voor Rob is dit niets, dus daarom is dit zo fijn. Ik vind zoiets helemaal leuk maar voor de twee mannen die ik bij me heb is dát nog even afwachten. Al snel vinden we de tent waar we deze dag welkom zijn. Mijn schoonzusje verwelkomt ons allerhartelijkst met koffie, brood en soep. Lekker, nu het al tegen enen is.
De rest van de dag vermaken we ons prima. De seminars, één over hoe ik mijn Rijkdom kan delen met moslims en een ander over innerlijke genezing, zijn nuttig, leerzaam en goed.
We bakken pannenkoeken en hamburgers in de tent. En terwijl het buiten miezert en somber is, is het binnen heel gezellig. Super schone zus en aanhang!!!

Tot slot het hoogtepunt: de dienst. Hier kijk ik al weken naar uit.
Waar we gaan zitten? Vooraan! NEE!! Dat lijkt onze Geert maar niets. Het is vast heel hard! Hij had de muziekinstrumenten al op het podium zien staan. En met oortjes die geluiden veel te hard binnen laten, dat ziet hij niet zitten.
We besluiten tot een compromis. Maar nee, met de eerste dreun grijpt Geert naar zijn hoofd, de tranen stromen over z'n wangen en de vingers zitten in de oren. Hij duwt z'n oren haast het hoofd in. En... raakt helemaal in paniek. Gelukkig was ik er op bedacht en neem ik hem mee naar achteren. Maar nee, het is niet ver genoeg. We lopen naar buiten en daar zie ik de stiltetent. Ik loods hem er heen en samen ploffen we op een stoel. De muziek en het gezang is nog steeds erg mooi, vind ik en ook hier nog goed te verstaan. (?) We pakken wat tekeningen van tafel en kleurtjes en gaan aan de slag: de creatieve therapie lag al klaar.
Later kunnen we de dienst wel meedoen, omdat de spreker z'n woordje mag doen. We blijven achterin staan en Geert weet: als het te gek wordt, ben ik zo weg.

Direct na de dienst gaan we naar huis. Geert is erg enthousiast. Hij vond het leuk! Dat valt me dan weer mee! Manlief vond één keer in z'n leven wel genoeg. Dat was vandaag dus. Nou schat, heel erg bedankt dat je mee ging, dat je het wilde proberen! En ik? Stiekem had ik een fantastische dag!

zaterdag 11 juli 2015

Zomer

Het is al weer lang geleden dat ik hier kwam om wat te pennen. Maar wees gerust, ik heb niet de hele tijd aan de lijn gehangen met de SVB. Integendeel. dat was na één telefoontje direct voor elkaar. Eenvoudig weg omdat de lieve dame aan de telefoon het ook niet snapte.
Maar nee, geen vacature voor mij daar. Best jammer eigenlijk.

Wij zitten inmiddels met z'n allen thuis. Gezellig!, zul je denken. Ja best wel eens. Soms. Soms ook niet. Vooral nu de vakantie is aangebroken, is het wat normaler dan toen de kinderen nog naar school gingen. Maar evengoed blijft het raar. Met mijn mannetje gaat het wel goed. Hij heeft zelfs de afgelopen weken de ochtendkrant voor Willeke gedaan, die er even geen gat in zag. Dat was erg goed voor zijn conditie: spierpijn! :)
Maar sollliciteren zit er nog niet in. Het UWV heeft hem nog niet opgeroepen voor een hoe-gaat-het-nu-gesprek. Dus daar wachten we maar op. En dan zien we wel weer verder.

Rob is erg knuffelig de laatste tijd. Op mij gericht, heel vervelend. Elke vijf minuten wil hij knuffelen of een zoen. En dan zegt-ie: ik wil een meisje!
Ja duh.. ik ben z'n meisje niet en voor verkering is hij nog veel te jong met z'n 13 jaren. Maar ondertussen wil hij dus even lekker kroelen met z'n oude mama. Ik rem dat behoorlijk af. Geef mijn grenzen goed aan en stel hierover regels. Voor je het weet is de volgende obsessie geboren, ik in hoogsteigen persoon. En daar heb ik dus echt geen zin in.

Jorike heeft haar propedeuse logopedie gehaald en werkt verdiend lekker bij, bij een geliefd bedrijf in Ede, als telefoniste. Het gaat erg goed met haar, waar we heel blij mee zijn.

Willeke heeft een roerige tijd achter de rug, met stage in Roemenië en direct er achter aan een stage in Utrecht stad. Wat was het zwaar voor haar. Maar wat heeft ze het goed gedaan. Nu nog even drie ziek-zijn-dagen in halen bij de stage en dan ... vakantie!

Geert is over naar groep 8. Tjonge, dat wordt wat: jongste kind in laatste jaar basisonderwijs. Kijk, dan ben ik echt oud he... Maar nu geniet hij vooral van even geen huiswerk en school. Als tie nu ook even lekker zou gaan uitslapen...

Dat is wat ik het lekkerst vind van de hele vakantie: uitslapen. Kijk uit, wek me niet voor half negen, negen uur. Als het moet ben ik er gerust uit dan, maar liever niet... Da's dan weer het voordeel van wat oudere kinderen: die kun je zoiets wijs maken. Ze redden zichzelf wel eventjes. In die zin vind ik het prima oud te zijn. En verder... ach, we leven met de dag. Voor nu betekent dat: vakantie! Ik wens jullie allemaal een mooie, zonnige en warme zomer toe! En tot snel!


Pagina's