dinsdag 26 mei 2015

Vroeger, toen we nog loomden

Behoorlijk gespannen kijkt hij me aan. Zijn mond vertrekt, zijn ogen groot.
-Wanneer ook al weer?

Ja, binnenkort gaan we er een paar daagjes tussenuit. En Geert moet mij dan missen.
Hoe erg is dat!
En toch gaan! Kan hij direct leren dat hier alles blijft lopen, dat het heus wel goed komt (en dan ga ik even niet van enge scenario's uit... En al helemaal niet hem mee vermoeien!).

Hoe deden we zoiets vorig jaar ook al weer? Ik zie Geert denken...
- O ja! Vroeger maakte ik een loombandje.
Met veel kabaal schuift hij de stoel naar achteren, rukt de kast open, grijpt de vakjesdoos met nog honderden overgebleven stiekjes en gaat aan de slag.
Veel zin heeft hij niet. Veel tijd neemt hij niet. Dus binnen heel snel heb ik een loombandje om mijn pols. Blauw/wit en zo simpel mogelijk.
- Om houden hoor! Tot je terug bent.
Ik beloof.

- Ohh... zucht hij. Nu moet ik er ook één voor mezelf maken. Anders kunnen we niet aan elkaar denken!!

Wat een opgave. Na vorig jaar tig bandjes op één dag, nu er nog  één te moeten maken....
- Zal ik het anders even voor je doen? zing ik.
Opgelucht kijkt hij me aan.
- Doei, ik ben voetballen!

Zie, hij redt het wel. Een loombandje is genoeg om je mama heel dicht bij je te houden, ook al is ze ver weg... :)

dinsdag 19 mei 2015

Alles op z'n kop. Over de mislukte huisvrouw die de beste Dochter mag zijn

Hè? Gooi ik nu voor de tweede keer echt die groenten in de pan? Terwijl ze niet in de pan horen? Ik weet niet hoor, maarre...  Ergens ben ik er niet helemaal bij. Al heel veel gaat mis en ik voel me zelf steeds meer wegzakken. Nog ff en ik val etenkokend in slaap.

Nou oké, pan weer leeg, groenten weer terug in hun bakkie, waar ze horen. Eitjes breken. Tuurlijjk... Van de eerste de beste landt vooral de schil in de pan... Met het restant schil vis ik het er weer uit.
Saus bij kip. Arg, klets, over de panrand heen. En ja hoor. Precies op mijn nieuwe shirt. Juist op die ene witte streep... Lekker béee-zig.
Schoonmaken, water in de gaten houden voor de rijst: kookt het al? O wacht, het ei omdraaien. Durf ik??
Maar pff, dat gaat in één keer goed. Misschien ben ik vandaag gewoon beter in alles op z'n kop keren dan de perfecte huismoeder spelen, die ik toch niet ben en worden wil.

Het zet me trouwens wel aan het zingen: in het Koninkrijk van God zet Hij alles op zn kop!
Opeens is dat liedje in mn hoofd. En maakt het me even niets meer uit dat alles wat anders gaat vandaag. Misschien is dit juist wel even de bedoeling: alles op zn kop.
Met twee indringende begrafenissen deze week, mag je gewoon even verstrooid zijn.
En na het lezen van een boek over ploetermoeders, ga je vanzelf wel ploeteren. En bedankt Laura. kijk, hiervan kan ik dan de verantwoordelijkheid even wegschuiven. Als jij me het boek niet had gegeven, dan... :)
Fout! As ik het niet had willen lezen, dan was het me ook nooit gegeven. Als ... dan...
Had de dominee laatst een mooie preek over. De hoop van een niet-christen: als... dan... Als ik morgen weer beter ben, dan...
De hoop van de christen heeft meer te maken met het Koninkrijk van God. Alles op zn kop: de verliezer wordt een winnaar. De mislukte huisvrouw de beste Dochter. Gelukkig maar...

Zo, het eten is klaar. Voorzichtig zet ik de pannen op tafel. Gaat in één keer goed. De anderen even roepen: ze komen direct! Nu nog kijken of het lekker is. Als laatste zak ik aan tafel neer. Maar ach, dat geeft niet. Daar ben je moeder voor.
En... Jezus zegt, en dát geeft hoop:
Wie achter is mag voorgaan!


Witte zwanen zwarte zwanen
Wie gaat er mee naar engel-land varen
Engel-land is weer open
En iedereen mag komen
Jezus is de timmerman
Die elke sleutel maken kan
Laat doorgaan laat doorgaan
Wie achter is mag voorgaan
Laat doorgaan...

In het koninkrijk van God
Zet Hij alles op z'n kop
De koning is een dienaar
De verliezer wordt een winnaar
De laagste wordt de hoogste
De kleinste wordt de grootste
Laat doorgaan laat doorgaan
Wie achter is mag voorgaan
Laat doorgaan...


Elly en Rikkert

vrijdag 15 mei 2015

Ministry (bediening)

Op zoek naar een andere cursus, omdat PPT bijna afgelopen is,       :(  begint iemand tegen mij over ministry-gebed.
Als later in de week nog iemand daarover begint én er een mailtje binnenkomt met een uitnodiging, is de aanmelding in no time verstuurd.

Woensdagavond was het zover. Samen met nog twee anderen liep ik de kerkzaal in. Een beetje het-heen-en-weer had ik wel! Wat zou er gaan gebeuren? Het is natuurlijk niet zomaar een cursus...
Het gaat ook om praktijk. Oefenen...
En wat is het druk! Negentig aanmeldingen, horen we later!

Ik neem een slokje uit het bekertje water (mmm) terwijl ik de kerkbank in schuif. We beginnen met gebed en lofprijzing. Heerlijk even zingen tot eer van God!
Daarna volgt uitleg over deze cursus vanuit Bijbels perspectief, terwijl nog weer later uitleg komt over ministry zelf.
Heel praktisch ook. Denk aan frisse adem, nette kleding (geen diep decollecté...) mannen bidden met mannen, vrouwen met vrouwen.
Nou, daar sta ik dan, ondanks het tandenpoetsen de knoflooksmaak nog in mijn mond. Mij kleding? Ah, die zijn oké! (pff).
Mooi trouwens, dat ministry vooral is: samen bidden met degene die gebed vraagt, in plaats van 'alleen maar' voor iemand bidden. En.. het is geen vervangend model, maar iets wat je ook kunt inzetten.

We stomen in één keer door. Er is geen ruimte voor een pauze, maar die plaspauze neem ik dan maar gewoon. Van kwart voor 8 tot ruim tien uur in één keer... da's een beetje té enthousiast.

Maar dan is het tijd om te oefenen. We oefenen  het model, de gang van zaken, we bidden oprecht en gemeend. Bidden is geen spelletje. Goed om even neer te zetten!

Ik heb me voorgenomen eerst eens even alles te bekijken. Zo'n kat uit de boom, weet je wel. Maar eenmaal in het groepje met bijna allemaal onbekende mensen en de trainer, voel ik me vrij genoeg om voor iemand te bidden. En later nog eens. Het is heel erg goed om dit te doen. We zijn doordrongen van de aanwezigheid van God en Zijn Geest!
Blij loop ik naar huis. Nog vijf avonden. Ik kijk er nu alweer naar uit. Dit is echt heel bijzonder!!

Voor meer info: http://www.new-wine.nl/ministry/   

vrijdag 8 mei 2015

Wat eten we vandaag?

Zomaar opeens, aan het einde van deze vakantieweek, heb ik zin om wat leuks te doen. We zijn met ons vieren thuis: man, Rob, Geert en ik.
Wat leuks... eh... hoe gaat dat ook al weer?
Lang geleden zijn we met 'wat leuks doen' maar gestopt: alles liep uit op drama.
Spannend dus. We besluiten met elkaar naar de Mac te lopen, daar een Flurry te eten en dan via de Hoogvliet terug.
Klein beginnen maar weer...
Die Hoogvliet is niet mijn idee, maar die van de jongens. Ze hadden plannen gesmeed om samen naar de Hoogvliet te gaan, voor iets ... Dus... Beter om dan maar even mee te gaan...

De wandeling gaat prima, het ijs is, zoals altijd verrukkelijk, de zon schijnt. Helemaal top!
Maar dan de Hoogvliet...
Wat mis ging weet ik nog steeds niet. Ondanks al onze compromissen. Geert wil geen bloemkool, dus kiezen we voor vis met een pot doperwten en wortels. En Rob besluit icetea met prik te kopen (en suiker). Nu is suiker geen probleem, maar in de icetea zit wel heel veel. Ik koop het altijd zonder prik en zonder suiker. En als we nu niets hadden staan, met prik en suiker... Maar nee, Rob blijft bij zijn besluit. Ik ook... Handig in de drukte van vrijdagmiddag... Manlief bemoeit zich er niet mee, maar kijkt me zo nu en dan even aan met een blik van: waar gaat dit over?? Nou ja, dan ga ik steigeren én vechten!
Uiteindelijk verloor ik. Want ja, om nu voor heel Veenendaal zo'n circus op te voeren ging me wat te ver.
Lopend weer naar huis. Twee hele boze jongens voor ons uit. En ik mopper: zo meteen ga ik bloemkool halen!
-Wat kun jij provoceren zeg. Manlief kijkt me strak aan.
Nee, ik ga de discussie over wat provoceren is niet aan. Maar ik noem het meer confronteren, laten we het daar op houden.

Als ik even later naar de bakker fiets, rijd ik snel even langs de andere super. Ha. Bloemkool in de aanbieding. Komt dat even goed uit.

Geert moppert maar iets. Ze binden allebei erg in zodra ze de bloemkool zien. Toch wel met een overwinningsgevoel eet ik m'n bordje leeg. En Rob. En man. Ja... zelfs Geert.
Altijd nog beter hè, dan suikerbieten en tulpenbollen, glimlach ik liefjes.
Over provoceren gesproken ....


woensdag 6 mei 2015

Te koop aangeboden!

Een lange vakantie ligt voor ons, vooral voor Rob. Waar Geert maar een weekje vrij heeft (kort, maar lekker) heeft Rob er twee.
Ik kwam daar de vorige maand pas achter, dus ai, dat was wel even slikken. Want vrije tijd, dát blijft moeilijk voor Rob.

Maar inmiddels zijn we drie dagen verder en lijken we onze tijd best door te komen. Want Rob heeft z'n oude hobby weer opgepakt: wubbies maken. Vroeger noemden we het 'pompoenen'.
Je weet wel: kartonnetjes, wol er om heen wikkelen, open knippen, draadje er om en klaar!
Ik mag het niet stap voor stap voordoen of laten zien op foto's, want het is geheim, volgens Rob.
Hij heeft namelijk bedacht dat hij er wel een bedrijfje van kan maken.
En dus staan de wubbies vanaf vandaag op facebook en nu ook op mijn blog.

TE KOOP AANGEBODEN: WUBBIES!
Voorwaarde is wel dat we ze in Veenendaal bezorgen, of dat je ze zelf op komt halen.
Duur? Nee hoor, een bol wol is duurder...
Eén euro per stuk of ... hier de aanbieding... drie voor € 2,50!!!!
Dat laat je toch niet gaan!!!!?????
Als extra service geldt dat je ook een bestelling kunt plaatsen met je eigen kleuren.
Is dat leuk of niet?

Rob heeft momenteel alle tijd: vakantie én hij zit met z'n been omhoog. Vandaag zijn we alweer bij de huisarts geweest om, voor de zevende keer, geholpen te worden aan een ontstoken teen.
Dus... help Rob de tijd door nu hij 24 uur met z'n voet omhoog moet en bestel HIER en NU! :)


zaterdag 2 mei 2015

Saai hier!

-Zo hé, jij bent geconcentreerd bezig!
Met een schok open ik mijn ogen.
-Man, ik schrik me wild!
De man naast me lacht.
-Lang geleden dat ik je sprak. Hoe is het thuis?

Ja-ah, daar vraagt-ie wat. Hoe is het thuis?
Deze man kent zo'n beetje alle vaste sportvrouwen (!) op de sportschool en maakt makkelijk contact. Hij weet van de ziekte van mijn man, zijn vraag zie ik dus alleen maar als meelevend.
En dus antwoord ik:
-Saai.

En zo is het.

Later vertelt mijn vriendin dat ik vast lijd aan PTSS.
Huh??
-Posttraumatisch stressstoornis.
O ja hoor... vast. En samen lachen we er om.

Maar 't is natuurlijk wel zo dat we hier al een hele, hele, hele lange periode altijd maar bezig zijn met zorgen, zorgen, zorgen. En dan bedoel ik niet eens zorgen voor. Maar gewoon: zorgen.
En nu zitten we in rustig vaarwater.
Manlief knapt goed op en doet het rustig aan. Hierin heb ik mijn balans wel weer gevonden, maar dat kostte erg veel tijd.
Willeke is het huis uit, dat gaf rust, maar ik begin haar nu steeds meer te missen: ze zorgde voor een stuk beweging in ons gezin, voor lachen en gek doen, voor enthousiasme en geklier.
Dat Rob weer thuis is, daar zijn we ook al weer aan gewend. En ook hij doet het heel erg goed, al blijven we voorlopig nog even opvoeden.. :)

-Dus ja, saai is het thuis. Rustig. Heel rustig...
-Nou geniet er van, zegt hij
-Ja, dat ga ik proberen, dat moet ik leren, denk ik. Ach, komt vast goed. Veel sportplezier verder.
-Jij ook!

Ik doe mijn ogen weer dicht en... adem in... adem uit...

Pagina's