donderdag 26 februari 2015

Loslaten

Het was nog maar zo kort geleden, die intake bij het begeleid wonen op weg naar zelfstandigheid. Maar dan opeens dat telefoontje: er is plaats. En na een korte bedenktijd zei ze: ja, ik ga...

Dat het deze week vakantie is, daar hebben we tot nog toe dus nog niet veel van gemerkt.
Kreeg Willeke maandag de sleutel, het was direct knallen met alles wat nodig was.
Maar... ze zit er. Het is gelukt. En daar is ze heel trots op en blij mee. En wij met haar.

Die grote linnenkast, die in delen nog niet eens helemaal in de auto paste, is in elkaar geklust door Willeke zelf. En oké vooruit, papa hielp haar vooral...
En ál dat andere wat je nodig hebt om op kamers te gaan, alles moest nog gekocht worden, al had ze ook al wel wat dingen gekregen. Mens nog an toe, zei mijn oma vroeger. Nou inderdaad: mens nog an toe. Wat een spullen, wat een gedoe, wat een denkwerk, wat ontzettend gezellig!!

En dan haar kamer leeg. De stofwolken vlogen ons om de oren. En Willeke weet het: dit moet ik leren. Niet dat ik niets heb geprobeerd hoor, maar ja...

Nu ze echt helemaal geïnstalleerd is, gaan mijn gedachten wel even die kant op.
Loslaten begint bij elke leeftijd, maar dit is wel behoorlijk definitief.
Heb ik het goed gedaan? Gaat ze het redden? Er is zoveel níet gelukt... Zou ze me dat kwalijk nemen? Al die dingen die fout gingen, die anders gingen dan ik had gehoopt? Zoveel woorden teveel gezegd. Te weinig gezegd. Verkeerd gezegd. Zoveel blikken die niet zeiden wat ik wilde, zoveel...

Ik moet haar loslaten. Nee. Fout. Ik mag haar overgeven. Want waar ik fouten maakte, daar maakt Jezus het goed. Waar ik dingen niet zei, zegt Hij het haar wel. Heeft ze het moeilijk, voelt ze zich alleen? We mogen weten dat Hij bij haar is. Hij draagt haar, Hij beschermt haar. Veel beter dan ik kon, kan en ooit zal kunnen.
Wat is het heerlijk om te weten dat ze vast ligt in de handen van onze Redder. Alleen bij Hem is ze veilig.

Willeke, ik wens je Zijn liefde, Zijn aanwezigheid en Zijn bescherming.
En toch, je weet me altijd te vinden hè. Maar meer is: Jezus zal er, nog meer dan ik, altijd voor je zijn.



1 opmerking:

  1. Ontroerend hoe je dit beschrijft. Er spreekt zoveel liefde uit.

    Gods nabijheid toegewenst!

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's