dinsdag 27 januari 2015

Van de ene instantie naar de andere

En dan opeens gaat het heel snel.
Het samenwerkingsverband gaat akkoord met onze keuze en geeft een toelaatbaarheidsverklaring af voor een VSO. Pffff
De Blink gaat in verband hiermee een afwijzingsbrief maken, omdat zij voor Rob niet de perfecte school zijn. Pffff
Gemeente Veenendaal zegt toe dat ze Rob gaan vervoeren naar De Toekomst. Pffff. Ook al hebben we het nog niet zwart op wit, toch heb ik er wel een beetje vertrouwen in.


We vullen aanmeldformulieren in voor de gemeente, dat moet weer helemaal overnieuw. We regelen busjes Ede en Veenendaal, omdat Rob ook nog een poosje bij Karakter woont, maar niet meer de hele week. We mailen over en weer met de nieuwe school, maken plannen voor een afscheid op de oude school en communiceren alles zorgvuldig met Karakter, want ja, het is handig dat hun er ook van af weten :).


Ondertussen is er ook een afscheidsdatum bekend gemaakt, want onze Rob komt weer naar huis. Op DV 18 februari gaat hij afscheid nemen bij Karakter, al komt hij wekelijks nog even op visite voor de PMT (Psycho Motorische Therapie). We maken een aftellijst, regelen weer PGB, regelen weer kinderbijslag en de tot vorig jaar geheten TOG. Bellen, mailen, inloggen bij DigiD, A4-tjes printen, enveloppen likken, postzegels plakken. En nog eens. En nog eens...


Soms weet ik even niet meer wat ik al wel of niet gedaan heb. Heb ik nou dat formulier... of was dat voor die andere instantie? Weten hun het nu wel of niet? Is dat goed aangekomen en hebben ze dat geregeld?


Vanochtend kreeg ik een bewijs van de toegekende kinderbijslag (die moest er af omdat Rob niet meer thuis woonde). Ook vanmiddag kreeg ik een bewijs van de toegekende kinderbijslag...
Gelukkig ben ik niet de enige die misschien wat dubbel doet...
Maar gelukkig is die dubbele kinderbijslag dus geregeld!

maandag 19 januari 2015

Vrouw gezocht!!

-Dus je kunt ook alleen wonen?
Vol verbazing kijkt Rob me aan.
Hoe haalt ze dat nou in dat hoofd, lijkt hij te denken.
-Dat kan ja. Dat iemand al ergens gaat wonen, voor hij of zij trouwt.
En ik noem wat voorbeelden.
-Nou, dát ga ik mooi niet doen hoor, alleen wonen.
Boos kijkt hij naar buiten, de snelweg flitst ons voorbij.
-Nee? vraag ik verder, vind je dat eenzaam?
-Nee. Het is wél heel lekker rustig. Maar ik heb toch een vrouw nodig om de badkamer schoon te maken!
Ik onderdruk een lach. Dit gaat leuk!
-Hoe zo, kun je dat zelf niet?
-Gaak ech nie doen hoor, dat vrouwenwerk.
-Ach joh, dan vraag je of iemand het komt doen. Geef je er wat geld voor...
Nu schiet Rob recht overeind. Verontwaardigd roept hij:
-Weet je wel hoe veel dat kost??
-Weet je hoeveel een bruiloft kost? Ik weer...
-Ach, ik hou toch maar een klein feestje...


Nu vraag ik je: zuinig of van de ouwe stempel, deze jonge man van 13 jaar?

zaterdag 10 januari 2015

Ik hou van jou: 20 jaar getrouwd

    Morgen is het zover: 20 jaar getrouwd. Rede tot grote dankbaarheid!!
    In opwelling bedacht ik onderstaand gedicht, gewoon voor mijn mannetje, omdat ik zoveel van hem hou en dankbaar ben dat we dit mogen vieren!


      11-01-1995 - 11-01-2015
      'Ja', zei ik, 20 jaar geleden
      Lieve schat, ik hou van jou
      Zonder dat ik wist wat komen zou...
      beloofde ik je liefde en trouw
      Dus, lieve schat, ik hou van jou...

      'Ja', zeg ik nu in het heden
      Lieve schat ik hou van jou
      Niet wetend wat er komen gaat
      weet dat je er nooit alleen voor staat
      God is ons een Toeverlaat
      en staat ons bij met wijze Raad
      zegt: "Mijn kind, ik hou van jou
      Ik blijf altijd trouw".



woensdag 7 januari 2015

Is er passend onderwijs?

Het is  vast alweer in de prullenbak van de gedachten gezonken, maar kort voor de operatie van mijn man, schreef ik dat we op zoek zijn naar een nieuwe school voor onze Rob.
Ondanks dat Gert-Jan niet mee kon, heb ik wel twee scholen bezocht. Ik ben eens gaan kijken op een, vroeger genoemde REC 3-school. Een school voor kinderen met een verstandelijke beperking. Her en der ook eens nagevraagd bij anderen, of zij daar Rob zouden zien lopen. En ja hoor, er was niemand die hem er niet vond passen.


Met het verlangen om hem maar één ding te geven en dat is: een plekje waar hij zich gelukkig en veilig voelt én waar hij toe kan werken naar een plaatsje in de maatschappij, ging ik op bezoek bij twee scholen: De Blink en De Toekomst. De eerste in onze eigen woonplaats, de ander net een dorpje verder.


Natuurlijk heeft de eerste de voorkeur, al was het maar vanwege het vervoer, wat ook geregeld moet worden. Ervaring met een minder makkelijke gemeente, geeft de doorslag eerst in onze woonplaats te gaan kijken.


Hm, dat is het wel een beetje ja. Ik zie Rob daar wel lopen, maar heb ook heel erg het idee dat we hem tekort doen. Heeft hij niet meer in zijn mars? En ja, dat wordt ook eerlijk gezegd. Met zijn IQ (85)... Maar ja, sociaal...


Op advies van Karakter én van de school die ik bezocht, ga ik een plaatsje verderop, naar De Toekomst.
Na een gesprek volgt de rondleiding en ja, ik weet het: dit is het.
Nog eens terug met Rob, spannend!! Hoe zal hij het vinden? Hij is vooral opgelucht dat hij van de school van nu weg mag. De gastheer van De Toekomst ziet hem ook wel zitten.
Ze bieden hem net iets meer, zijn meer toegespitst op wat hij vraagt en gaan zich er helemaal voor inzetten dat hij ook voldoende uitdaging krijgt. Wat overigens De Blink ook zei, al was het met een vraagteken.


Wat mij betreft is het duidelijk. Ik ervaar de rust op deze genomen beslissing ook echt van God: ik heb Hem in onze keuze betrokken en Hij beschaamt niet.
Wat wel lastig blijft is dat we vanaf nu afhankelijk zijn van de samenwerkingsverbanden: gaan hun toestemming geven??

Pagina's