zaterdag 28 juni 2014

Als je weet dat een nare droom werkelijkheid gaat worden...

-Kom maar, dan ga jij nu met ons mee.
Nog één keer kijkt Rob achterom. Boos, verongelijkt en teleurgesteld.
In mij. Ik doe hem dit aan. En dat voelt hij.
Daar gaat hij. Gewillig, want hij heeft geen keus. Hij legt zich er bij neer...



Intens verdrietig staar ik hem na. Dag jongen.
DAG JONGEN????
-Nee!!! NEE!!!!! STOPPPP!!!! Ik wil dit niet!!!
Gillend ren ik achter ze aan, de deur uit, de gang op. Waar zijn ze??
Weg.... helemaal verdwenen in wereld van Karakter.
Ik huil, ik schreeuw, ik gil. HIER BLIJVEN!!!!!



Mijn wangen zijn nat als ik wakker word. En halfslapend, halfhuilend staar ik naar de wekker.
Dan weet ik het weer.
Het is nog niet zo ver.
Nog niet...

2 opmerkingen:

  1. Hoi Aline,

    'k Lees regelmatig je blog. En je raakt me met de verhalen over jullie zoon. Heftig. Weet dat ik aan jullie denk en voor jullie bid.

    Gods nabijheid toegewenst, vr. gr. van Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Soms moet je niet te ver vooruit zien, maar (over)leven bij de dag. Goed dat je het zo opschrijft en anderen deelgenoot maakt van de 'kleine-grote zorgen van elke dag. Veel sterkte en Gods zegen toegewenst!

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's