Kom maar op!!!!

Zenuwachtig, met trillende handen ruim ik de laatste was weg. Ondertussen loop ik heen en weer en kijk steeds weer door het raam. Terwijl de tranen opdrogen en ik mezelf probeer te vermannen, wacht ik  op de bus. Hoe zal Rob thuis komen? Zal hij nog in paniek zijn, nog overstuur?

Zojuist belde school. Er was een akkefietje gebeurd waar Rob niets aan kon doen.
- Hij was, zeg maar, op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats. Ze hebben hem gepakt en daarna was hij helemaal in paniek en niet meer bereikbaar.
Dat is wat de leerkracht me vertelde, zojuist.

Waarom duurt het juist vandaag zo lang voor de bus komt?? Ongeduldig kijk ik weer uit het raam, dan op mijn horloge, om en om. En ik weet het: ik stel me aan. De minuten kruipen voorbij en eigenlijk kán hij nog helemaal niet thuis komen.

Eindelijk,  als de minuten uren gaan lijken,  rijdt de bus voor. Prachtig op tijd.
Snel doe ik de deur voor Rob open en laat hem binnen.
Ik probeer zijn humeur te peilen, maar er lijkt niets aan de hand. Allen wordt er niet gepraat. Rob is erg stil binnen gekomen en dát is bijzonder. Er zijn nog meer dingen bijzonder: Rob gaat naar de tafel en ruimt zijn tas leeg. normaal is dat altijd iets wat ik moet vragen! Hij pakt zijn broodbakje en zet het zelfs op het aanrecht! ????
Mat begint hij opeens toch:
-Het was niet leuk op school. Er is iets ergs gebeurd. Het staat in de agenda.
Ik krijg de agenda naar m'n hoofd gegooid en weg is Rob.
Rob stampt door naar boven en gaat in bad zitten. Huh? Ook al zoiets, als hij ergens een hekel aan heeft...

Pas uren later komt het verhaal. En inderdaad: jij was op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats. De vechtersbazen hadden hem voor iemand anders aangezien. Even tackelen en haken en tada, dan heb je hem wel hè, met een stel. Rustig komt het verhaal er uit, een nachtmerrie blijft gelukkig uit.

Pas bijna een week later komt de angst opzetten.
-Morgen moet ik weer mam, dan zijn die jongens daar ook weer.
Ik geef hem tips, meer kan ik niet. Hij moet hier zelf doorheen en ervaren dat leerkrachten de aangewezen persoon zijn om hem te helpen als dat nodig is.

Blij kwam hij thuis. Niets gebeurd mam, de jongens hadden straf en mochten niet naar buiten.
Zo blij met deze school!!!