vrijdag 30 november 2012

Vijf zieken, één toilet

Dat Geert een aantrekkelijk figuurtje is, wisten we al. Maar zo aantrekkelijk! Gewoon verbazingwekkend.
Woensdag was het voor hem een opknapdag: nog moe, beetje eten, maar liever niet. Je kent het wel.
Toen we voorzichtig de pepernoten op tafel zetten, ging dat wel goed bij hem, maar niet bij mij. Nu heb ik snel last van te veel, dus ik negeerde het maar.

Jorike kwam ziek thuis uit school. Rolde zo op de bank en al vrij snel later in bed, of voor het toilet...
Nog geen kwartier later kwam Willeke van stage thuis: wit, misselijk en moe. Maar nee, ze was niet ziek. In geen geval. Want weet je: ze zou vanavond voor de eerste keer gaan zingen in het muziekgroepje van 'jij-daar'.
-Dus, zo zei ze, ben ik alleen maar wat zenuwachtig. Jaja...
Later op de avond werd ze ziek thuisgebracht.
Van wie zou ze die eigenzinnigheid toch hebben? Of was het plichtsbesef?

Zelf had ik die avond een vergadering met alle schrijvers van een tijdschrift. Ik keek er al weken naar uit! Dus deed ik hetzelfde als Willeke: ik negeerde de misselijkheid en ging naar Nijkerk. Mezelf voorhoudend dat ik niet ziek zou kunnen worden, (wanneer kan een moeder dat?) stopte ik toch een plastic zakje in mijn tas voor het geval dat. Gelukkig maar...
De vergaderruimte was vlak naast het toilet en op de terugweg was ik nog nooit zo blij met een plastic zakje! Eigenzinnig? Of plichtsbesef? Nee, echt dat eerste. Ik wilde er niet aan!

Die nacht verliep uiterst gezellig. Geert kwam om een uur of drie vertellen dat hij toch weer buikpijn had. Rob liep vanaf zes uur de deur van de badkamer plat, terwijl Willeke, Jorike en ik elkaar voortdurend tegenkwamen, vooral tussen elf en vier, zeg maar.

En papa? Arme man. Hij werd steeds wakker van dierlijke geluiden, gestommel en gezucht. En verstoord vroeg hij zich af waar we toch allemaal mee bezig zijn? Wisten we dat zelf maar!

Het was ons geluk, daar heb ik zelfs voor gedankt! dat manlief die donderdag vrij was. Hij verzorgde iedereen zo goed als hij kon! Hij belde drie scholen af, het stageadres, de muziekschool, de dominee,. Deed boodschappen, ging op ouderbezoek op school, kookte eten: aardappelen, vlees en appelmoes uit pot, als groente :-) en ondertussen deed hij ook nog de was.
Of hij de ouderavond ging redden wist hij niet zeker. Hij was wat naar en misselijk, rond een uur of zes. En had geen zin in eten. Toch ging hij. Na een kort slaapje en een warme douche. Eigenzinnigheid? Of plichtsbesef? Absoluut het laatste.
Applausje voor papa!!!!

dinsdag 27 november 2012

Druk dagje

Toen ik gisterenavond in mijn agenda keek, ik onthoud het allemaal niet meer..., dacht ik wow, wat een druk dagje.
's Morgens boodschappen doen voor Sint, want ja hij doet het niet voor mij, helaas. Daarna bieb draaien in de kerk. Boeken innemen, uitlenen en geld innen. En dan moet ik vast weer verder boodschappen doen, ben ik bang. Graag wil ik die boodschappen eindelijk compleet hebben!
Gelukkig ben ik tussen de middag alleen: Geert blijft over vanwege blokfluitles.
's Middags maar even naar bed, want daarmee stoppen beviel niet zo.
En als Rob thuis komt word ik vanzelf aan het werk gezet: spelen met hem, spelletje doen. En o ja, we zouden samen even de folders rondbrengen, een paar straten. Gisteren kwamen de folders namelijk niet opdagen: een foutje bij VSP zorgde ervoor dat er niets bezorgt kon worden bij de bezorgers.
Vervelend, want maandag is vor Jorike de beste dag. En alles achter elkaar lopen gaat niet vanwege de HMS. Dus verdeelt ze de folderwijk altijd over twee of drie dagen. Nu dus niet. Rob en ik boden aan met de folders mee te helpen.
Nou ja, dan zal het wel ongeveer tijd zijn om eten te koken en om te eten. 's Avonds zijn we druik met jongens heen en weer brengen naar club en catechisatie en daarna ga ik zelf naar de vrouwenkring van de kerk.
Wordt een lekker daggie, dacht ik gisterenavond met de agenda voor mijn neus.

Vannacht werd ik wakker gemaakt door Willeke. Geert had in de toilet overgegeven en ik had niets gehoord. Erg hè. Dat is nog maar heel weinig gebeurd, dat ik 's nachts nergens wakker van word. Terwijl de badkamer naast onze kamer is...
Geert is dus ziek. Dat was even een geregel vanochtend! School afmelden. Voor de bieb een vervanger regelen en met onderbroekjes en emmer achter Geert aanlopen...
Nu is de rust terug. Alles geregeld. Behalve die boodschappen dan, maar ja, morgen of anders donderdag dan maar. Nu zit ik opeens thuis. Honderd gedachten vliegen door me heen: ik kan de kamer een goeie beurt geven, de badkamer en de was moeten ook nog. Zieke verzorgen, voorlezen en spelleltjes doen misschien. Boek uitlezen, blogjes schrijven, slaapkamers uitmesten. Dit of dat, of daar wat doen en o ja dat kan ook nog wel...
Poeh zeg, wat een drukke dag wordt dit!

zaterdag 24 november 2012

Over stage lopen bij apen en foute aardappels

-Hai Mam! Ik ben thuis!
Met een grote doos onder haar armen komt Willeke de kamer binnen gestormd.
-Zo-oh, kerstpakket?
apen uit 'De apenhof'.
-Nee, cakejes. Lusten de apen niet, daarom mochten wij ze meenemen.
Enthousiast trekt ze de doos open en laat de cakejes zien. Per stuk verpakt.
-Houdbaar tot eind november. Daar kunnen we nog lekker van smullen, toch!
Dan pakt ze haar tas en trekt met een ruk de rits open.
-Ik heb nog meer: champignons, aardappels en ananas.
Met een zuinige trek op mij gezicht bekijk ik de champignons. Hmmm, kan misschien nog net.
-Jaaa, zegt Willeke, de apen mogen ze niet. Dus ja, dat ga je toch niet weggooien!
En deze aardappeltjes zijn over datum, die mogen de apen niet meer. Dus ja... dat ga je toch niet weggooien!
Het zakje gekruide aardappels pak ik. De lucht staat er  in. Heeft ze helemaal meegesjouwd op d'r fietsie van Barneveld en Veenendaal. Die moeite had ze zich kunnen besparen...


www.apenhof.nl
Willeke loopt nu sinds twee weken stage. Groenhorst College heeft aangegeven dat ze deze eerste keer alleen bij een dierenpension mag. En aangezien Willeke niet zoveel met honden en katten heeft, maar liever van wat meer uitdaging houdt, is ze aangenomen bij "De Apenhof" in Barneveld.
Een pension/asiel voor apen, baardagamen, papegaaien, slangen, schildpadden enzovoort.
Ze vindt het er geweldig!

Van de week kwam ze weer enthousiast thuis. Ze had met Lisa gewandeld.
Voor alle duidelijkheid: Lisa is een aap. En de apen daar zijn niet mals. Maar Lisa heeft vriendschap met Willeke gesloten. Zodra Willeke 's morgens aan komt lopen begint Lisa smakgeluiden te maken. Willeke doet ze terug en zo zijn ze de allerbeste vriendjes. Bijzonder, want zodra iemand anders in de buurt komt, vergeet Lisa Willeke en haalt flink uit naar die ander. Hetzij door te gillen, hetzij door haar lange armen door het gaas te steken enne...je snapt het wel. Wegwezen allemaal!

En nu mocht Willeke met Lisa wandelen. Eerst vriendinnetje begroeten. Rustig het hok in. Smakgeluidjes volhouden, vooral lief kijken. Dan muilkorf om aaps bekje doen. Je weet tenslotte nooit... Halsbandje om. Handje geven en lopen maar.
Vanaf dat moment is de baas weg. Want baas en Lisa kunnen elkaar niet uitstaan. Iedereen is van het erf af, binnen in huis. De baas is echt weg: naar de markt. Want stel dat ze hem ruikt!
Geen foto's dus, geen filmpje, want niemand kon in de buurt komen...

plaatje van www
Willeke geniet buitensporig! Daar loopt ze dan. Met aapje aan de hand. In de andere hand de halsband.
Aapje Lisa is ook blij. Maar toch hè. Zo'n muilkorf is niet zo fijn.
Met dat Willeke merkt dat Lisa het zat wordt, zet ze haar weer in het hok. Lief blijven doen. Halsbandje af. Heel lief blijven doen. Smakgeluidjes maken. Muilkorf af. Lekkere dingen voorhouden. Wegwezen! Het blijft per slot van rekening een dier.

Gisteren zag ik dat de cakejes niet tot eind november houdbaar zijn. T.H.T. 22-10-2012.
Eetsmakelijk, aapjes van me!



woensdag 21 november 2012

Award ontvangen!

     
    En dan word ik verrast met een award. Dank je wel Greet, voor je complimenten!
     
    Hoe het werkt?
    Poeh! Daarvoor moet ik even naar de blog van Greet:
    Neem ook maar eens een kijkje daar!
     
    1. Vertel 11 dingen over jezelf.
    2. Beantwoord de 11 vragen die aan je gesteld worden.
    3. Maak 11 nieuwe vragen.
    4. Kies 11 bloggers met minder dan 200 volgers en stuur hen deze Award.
    5. Laat hen dit weten.
    6. Bedank de persoon van wie jij de nominatie kreeg.
    Dat is nog eens een opdracht. Hier ben ik vast niet zo 1,2,3 mee klaar. Maar vooruit, niet treuzelen dus, gewoon beginnen.

    11 dingen over mezelf:
    christen, echtgenote, moeder,
    dol op mensen om me heen, tegelijk ook graag alleen,
    lekker lezen, schrijven, leiding geven, veel slapen,
    eerste liefdestaal: complimenten geven en complimenten krijgen dus :-)

    Zo, dat weten jullie dan alvast. Op naar onderdeel twee. Ik ga nu de vragen beantwoorden die Greet me stelt.

  1. Bent u gelovig? Ja! Ik ben christen en geloof dat Jezus Christus voor mijn zonde is gestorven, waardoor ik uit dankbaarheid wil leven zoals Hij van me vraagt.
  2. Zou u wel naar IJsland willen op vakantie? Of bent u er al eens geweest? Beetje koud hè. 'k denk het niet, vind Nederland wel koud genoeg!
  3. Welke sok/kous/schoen trekt u het eerst aan, de rechter of de linker? Waarom? Eh...rechts geloof ik. Voorkeurshouding??
  4. Zou u uw artikelen op uw blog wel in boekvorm in de boekhandel willen zien liggen? Niet de artikelen van mijn blog, wel een boek!
  5. Welk boek zou u graag geschreven willen hebben? Ah, ik ben ergens mee bezig, dus dat zeg ik lekker nog niet.
  6. Naar welk concert zou u graag eens heen willen? Ik vind een harmonie geweldig mooi, pas bij Caecilia geweest. Maar ja, dochter speelde mee: kan niet anders dan mooi zijn!
  7. Wanneer was uw laatste theaterbezoek? 27 oktober dus, naar Caecilia. Echt theater is dat niet natuurlijk. Vrijdag 30 november ga ik naar musical Rainman
  8. U krijgt van de caissière te veel geld terug. Wat doet u? Zeggen en in orde maken. Ik ben eens terug gefietst, een dag later, om een milkshake te betalen!
  9. Kat of hond? Hond
  10. Hoe is het met uw maag gesteld? Prima, momenteel. Net koffie op dus... En verder gaat het ook goed, hè maag?
  11. Hoe lijkt u het leven zonder televisietoestel in huis? Heerlijk, beleven we elke dag. We hebben er geen en missen hem niet. Vroeger niet, nu de computer in huis is wordt er regelmatig programma gemist gekeken, maar ik kijk zelden, eens per jaar of zo. En na een weekje vakantie ben ik dat ding altijd weer spuugzat.

Elf vragen aan elf mensen, is het volgende onderdeel.
Nou maar hopen dat ik hiervoor nog een beetje inspiratie heb, anders worden het gewoon dezelfde vragen...

  1. Welke kleur heeft je voorkeur?
  2. Zomer of winter?
  3. Wanneer ben je voor het laatst naar de tandarts geweest?
  4. Uit eten of concert?
  5. Je hebt een jas gekocht en binnen vier weken is de rits kapot. Ga je terug?
  6. Familie of vrienden?
  7. Geloof je in God of in jezelf?
  8. Auto of fiets?
  9. De collectant staat voor de deur. heeft u iets over voor aidskinderen in Afrika? Geef je iets?
  10. Je moet kiezen: voetbalwedstrijd of kerkdienst. Wat doe je?
  11. Een vraag die Aritha ook stelde: vertel eens iets wat bijna niemand van je weet?

En dan nu de bloggers die ik nomineer. Elf?? Zo, dat zijn bijna al degenen die ik volg. Geeft niet, want ik waardeer ze ook. En hen die ik niet noem waardeer ik evengoed. Sommigen van jullie hadden deze Liebster Blog al, dus, tja, die nomineer ik niet meer. Maar net als Trudy al zei: iedereen wordt gewaardeerd!!

  1. http://bibje.blogspot.nl/2012/11/ochtendroze.html, Bibje. Ik volg je nog niet zo lang, maar je schrijft erg leuk!
  2. http://yvonne-docter.blogspot.nl/, Yvonne. Hoe jij dat allemaal doet! Geweldig om te lezen!
  3. http://geestelijkemomenten.blogspot.nl/, Peter. Je eerlijkheid en oprechte vragen geven me reden tot nadenken.
  4. http://mamma-lien.blogspot.nl/, Mammalien. De humor die je in het schrijven legt, maakt het lezen erg leuk!
  5. http://urban-style-jantine.blogspot.nl/, Zo creatief als jij bent!!
  6. http://opwegnaareenpleegkindje.blogspot.nl/, Jullie hebben een ruim hart. Prachtig om te lezen!
  7. http://christelijkopvoeden.blogspot.nl/, Wendy. Mooi hoe je ons aan het denken zet!
  8. http://christen-zijn.blogspot.nl/, Annemieke. Je blogs inspireren me en zetten tot nadenken!
  9. http://chriskrastdoorblogland.blogspot.nl/, Christiaan. Lekker optimistisch: Goed bezig!
  10. en
  11. Deze zijn voor alle lezers! Begin je blog met een Award!

Klaar!!!!! Zo zeg wat een werk. Manlief keek stiekem al om het hoekje van het scherm: ben je nu nog bezig. Hij bedoelt: Je zou toch de badkamer doen? Klopt. Dus mensen, ik ga aan het werk.
Voel je niet verplicht mee te doen aan deze Award, als je er maar blij mee bent!

maandag 19 november 2012

Hoera! Geboren!

Vrijdagavond. Ik lig in bed. Lekker denken, zometeen val ik vanzelf in slaap.
Ik bedenk een onderwerp voor mijn blogje van de volgende dag.
Helemaal logisch dat het onderwerp van de week het onderwerp van het blogje wordt.
Heb ik vanavond niet een stel mooie foto's gekregen van onze nieuwe aanwinst, ons nieuwe wondertje? Daar heb ik immers de hele week op gewacht?

Zaterdagochtend. Wat al ik eens bloggen?
Tijdens het kameropruimen van Rob bedenk ik de blog die ik zaterdag  neerkwakte op internet.

Domdomdom! Er was iets veel leukers te vertellen, want...

OP 10-11-12 BEN IK WEER TANTE GEWORDEN!
Tante worden blijft bijzonder. Je leeft mee zo veel als mogelijk, je bidt voor de ouders en het ongeboren kindje en dan opeens, op een dag, komt het langverwachte telefoontje. Toch nog onverwacht. Met het mooiste bericht dat alles goed is gegaan en het kindje gezond lijkt.

Ik heb eens zitten rekenen, hoeveelste is dit nu? 11e nichtje/neefje  aan mijn kant, 10 aan mans kant. Bij allebei de kanten komt er binnenkort nog eentje bij, dus ik ben nog lang niet uit de baby's.

Ik geniet er weer van. Dat vind ik toch zo leuk. Er is een tijd geweest dat ik zo tot over mijn oren in de kleine baby's en peuters zat dat ik maar moeilijk kon genieten van de kleintjes van anderen. Maar ik merk dat  het nu weer veel beter gaat! En dat is fijn. Voor mezelf en voor de jonge gezinnen om me heen.

Dus baby's kom allemaal maar hoor, bij jullie ouwe tante!

Mag ik jullie voorstellen aan Jarne Wietse, geboren op de prachtige datum van 10-11-12, en 4050 gram zwaar. Welkom neefje. Dat je leven maar vol mag zijn met God en Zijn liefde!!


Rob is supertrots!

Jorike ook

Willeke kan het oog
niet van hem afhouden!

Geert is ook megatrots,
maar durfde het kereltje niet vast te houden.
Komt nog wel!
Toen papa op kraambezoek was,
sliep-t-ie lekker, dus nog geen foto.
 
 

zaterdag 17 november 2012

Zin in een nieuwe kast? Maar niet in geld uitgeven?

Doe dan als Rob!
 

Stuk fleuriger als zo'n witte kast, toch?
 
En wat doe je als je de knuffels moet leren reddingszwemmen?
 

Je maakt een echte titanic,
zet je knuffels erin
en laat het schip langzaam ten onder gaan.
En of ze zichzelf kunnen redden!!
 
creatief hè, helemaal gemaakt van papier!
 
 

woensdag 14 november 2012

Gewoon...in de blaadjes gelegen

-Zo. En nu ga ik naar buiten. Met mijn vrienden spelen.

Al een week of drie zegt Rob dat elke middag rond kwart voor vier. Dan is de school hier in de buurt uit en gaat hij met zijn vrienden spelen.
Zijn vrienden: vriendjes die van Geert zijn, maar die hij inpikt.
Daarom ook deze tijd, dan is Geert nog net niet thuis. De slimmerd.

Bammm, met een knal slaat de deur dicht en zie ik Rob de strraat op lopen. Brrr, ik vind het maar niets!
Elf jaar en behoorlijk autistisch. Maar toch laten gaan. Want hij wil vriendjes. Hij wil samen spelen.
Gisteren was hij met tien minuten weer terug:
-Niemand wil met me spelen...
Zo zielig vond ik dat. Maar o zo begrijpelijk! Zijn wereld is zo heel anders als die van kinderen zonder autisme.

Ik heb hem geleerd zijn horloge mee te nemen. Die stopt hij dan in de broekzak, want hij vindt het om de pols niet fijn zitten. Maar hij is dan wel klokslag vijf uur thuis. Dat is mooi meegenomen, want anders moet ik alle deuren langs...

Vandaag ook weer: klokslag vijf uur gaat de deurbel (ze kunnen bij ons niet achterom) en een paar momenten later staat Rob bij me in de keuken.
Handen in de zakken, stoer, stralend hoofd en glimmende oogjes.
-Ik ben naar sportschool Van der velde gelopen!
Voor niet-Veenendalers: dat is minstens tien minuten en een drukke straat over.
WATTTTTTTT??????????????
Ik schrik me wild!
-Wat heb jij gedaan???
Niet begrijpend kijkt Rob me aan.
-Ik zeg het toch! Ik ben naar sportschool Van der Velde gelopen!!!
Ik kalmeer. Per slot van rekening staat hij hier gezond en wel voor me en paniek geeft alleen maar onbegrip en boosheid bij Rob. Daar bereik ik dus niets mee.
-Wat heb je daar gedaan dan?
-Gewoon, in de bladeren gelegen. Op zo'n grote hoop. Dat ligt zó lekker, mama.
Slikkk... en zo kwetsbaar..in de bladeren liggen. Dat doet toch zeker niemand!
Ik waarschuw hem voor verkeerde mensen, maar wel voorzichtig. Hij moet niet direct doodsbang worden.

-Er kwam een man met een tractor en die gooide nog meer blaadjes op de hoop, onder de electriciteitspaal waar ik lekker in de blaadjes lag.

Ahhh, zie je wel!
-En toen keek ik op mijn horloge en ben ik tot 300 gaan tellen. Dan was het vijf minuten voor vijf en toen ben ik naar huis gelopen.
Hij pakt me bij mijn hand.
-Je hoeft niet bang te zijn hoor. Ik kan heus wel voor mezelf zorgen.
Ondeugend schatje...
Ik vertel hem dat ik dat echt niet meer wil hebben. En dat ik heel blij ben dat hij weer thuis is.
Hij snapt het niet. Het is toch goed gegaan?
-De Heere God zorgt toch ook voor mij mama. Ik vertrouw daarop.

Tja...wat kan ik nu nog voor bezwaren hebben?
Worden als een kind en zo vertrouwen op Hem.
Lastig. Omdat je weet dat het met veel kinderen ook regelmatig niet goed gaat.

Hij vindt het altijd al heerlijk.
Foto's van herfst 2010

maandag 12 november 2012

Daar is-t-ie dan! Nieuw bankstel

En daar komen ze!
Grote truck rijdt voor. Man stapt uit. Zoekt even, loopt naar ons huis en belt aan.
- Goedemorgen, wij komen een bankstel bezorgen.
YESSS!!!

Mijn gedachten vliegen terug naar die ene zaterdag. Het lukte me mijn man over te halen mee te gaan naar P. want in de krant stond een mooi bankstel, met alleen dit weekend een introductieprijs.
Samen rijden we naar de bewuste winkel en slenteren langs die vele bankstellen en eethoeken.
Allemaal effen banken. Dat willen we niet: veel te besmettelijk...
Maar dan zie ik hem: de bank uit de krant. En wat ik al wist, weet ik nu: deze is het.
Met allerlei creativiteit probeer ik manlief ook zo ver te krijgen, maar hij is niet snel overtuigd.
Pas als de verkoper er bij komt en we de stof van de bank mee naar buiten  nemen ziet mijn lief wat ik zie. We praten nog wat met de verkoper over prijs en levertijd en lopen samen terug naar de auto.

Terwijl manlief start, praten we samen over deze bank en andere mogelijkheden. Die zijn er wat mij betreft genoeg: er zijn zo zeven winkels die ik opdreun, waar we ook nog kunnnen gaan kijken. Verschrikt kijkt man me aan.
-En dan? vraagt hij verbouwereerd, dan gaan we zeker terug en kopen we deze?
-Ja! zeg ik, deze is het wat mij betreft. We betalen er dan alleen wat meer voor, want alleen nu is de introductieprijs.
Met een ruk draait lief aan het stuur. Hij draait een parkeerplaats op, even rechtdoor en we komen weer uit bij de meubelzaak waar we begonnen.
-Wa-at doe je?? Nu is het mijn beurt om verbaasd te zijn.
-Bank bestellen, zegt mijn man gedecideerd.
Vertwijfeld haal ik mijn schouders op.
-Weet je dat dan wel zeker? Het moet niet tegen jouw wil in zijn! Jij moet hem ook mooi vinden!
Kijk, zo ben ik dan ook wel weer...
Als het blijkt dat we het echt samen eens zijn, het scheelt hem én geld én tijd, stappen we lachend uit. We lopen naar de  deur en duwen er eens lekker tegen.
Geen beweging...
Nog eens.
Niets...
-Nee, hè, zijn ze nu net gesloten? vraag ik ongerust. Vreemd, op zaterdagochtend half 12...
Dan kijkt man eens goed.
-Haha, lacht hij, we staan bij de buren!
Gierend van de lach lopen we een deurtje verder, bestellen de bank en drinken onze koffie.
-En, zegt de verkoper, welk cadeau wilt u erbij?
Ja! daar komt-ie. Daar had ik thuis natuurlijk ook al over nagedacht. Manlief weet het ook al.
-De tablet wil je hè.
 -Ja-ah, grijns ik. Dat dát mijn doel is, dat zal ik alleen maar denken!

Twee-en half zitsbank
Tweezitsbank

zaterdag 10 november 2012

Nieuw op Marktplaats!

"Ons fijne bankstel is met z'n18 jaar echt op.
Staat op marktplaats omdat het hout, massief eikenhout rondom nog zo goed bruikbaar is.
Wie weet kan iemand er iets mee?
Tegen elk serieus en aannemelijk bod!!
Twee brede fauteuils en een grote driezitsbank"
 
Zie hier de prachtige foto's...
Maandag komt de nieuwe bank. Die krijgen jullie nog wel te zien.
Maar stoor ons dit weekend maar niet, wij nemen afscheid van onze eerste liefde...



 
Margaretha, welkom als volger!

woensdag 7 november 2012

Dankdag: Wat is van mij wat ik niet van U heb gekregen?


Dankdag.
Ter voorbereiding daarop lag ik in bed, dinsdagavond laat, na te denken over alles waar ik dankbaar over kan zijn. En geloof me: dan ben je niet zomaar uitgedacht.

Dit lekker warme bed.
Mijn kindjes allemaal in de buurt, man naast me.
Allemaal gezond, en zelfs ook iedereen in de familie en vriendenkring.
Elke dag een warm huis, eten, drinken, kleren.
Basale dingen die nodig zijn om te leven en die bij ons hoog in kwaliteit zijn.
De liefde binnne ons gezin, binnen de familie, het meeleven met elkaar.
De vrienden en vriendinnen en niet te vergeten onze gemeente!!

We hebben het zo goed!!!

Het onderwijs voor de kinderen, zelfs aangepast waar nodig!
PGB en dus zorg en ontlasting binnen het gezin.
Kinderen die er plezier in hebben naar school te gaan, naar club, naar catechisatie en zelfs naar de kerk.
Waardoor ze ook zelf mogen zeggen een kind van God te zijn.

Is dat niet het meest om dankbaar voor te zijn: Gods trouw aan ons?
Hij stierf voor mij, om mij te redden. Dat zeker weten, dát is het mooiste wat bestaat.
Elke zondag mocht ik naar de kerk.
Hem lofzingen en prijzen.
Hem danken.
Naar Hem luisteren.
In vrijheid, zonder spot of smaad.
Wat een genade eigenlijk, terwijl zoveel anderen dat niet kennen!
Wat doen we er mee??

Naast me draait manlief zich om. Ik slaap nooit direct, ik lig vaak nog te denken.

En dan opeens schiet het door me heen:
Dankbaar zijn voor alles wat God me geeft, is al moeilijk, ben ik te weinig.
Dankbaar zijn als God iets/iemand van me afneemt, is nog veel lastiger.
Maar toch: alles is van Hem! Hij gaf het me en het is Zijn goed recht om het terug te vragen.
En waar ben je nu gelukkiger? Hier op deze aarde, of daar bij Hem?
Zal ik niet heel dankbaar zijn nú al te weten dat zij die me lief zijn straks bij Hem gelukkig zijn?
We zongen dat vanmorgen met psalm 24:1:

Al d' aard' en alles wat zij geeft,
Met al wat zich beweegt en leeft,
Zijn 't wettig eigendom des HEEREN.
 
Mooi was dat. Wat je 's avonds overdenkt in de stille uurtjes, mag je 's morgens van harte meezingen met de gemeente.

Er zijn veel soorten van dankbaarheid. En het is echt niet van zelfsprekend. Denken we niet heel vaak dat we er recht op hebben? Er hard voor gewerkt hebben? Het wel verdiend hebben?
Maar die gezondheid en kracht is ook weer door Hem geschonken. Leven we daaruit?
Dan kun je in vertrouwen verder.

Dominee las een prachtig gedicht voor over Habakuk 3, die ik ook gevonden heb op een site:
 Wanneer de vijgeboom niet bloeien zou...
de wijnstok niet zijn opbrengst meer zou geven...
de schapen uit de stallen zijn verdreven...
dan zal ik nochtans juichen in Gods trouw.
 
Al zal ik altijd eenzaam moeten zijn
en niemand hebben voor wie ik kon zorgen...
al zou ik 's avonds bang zijn voor de morgen...
dan zou Gods Naam nóg op mijn lippen zijn;
 
dan zal ik nochtans juichen in de Heer.
Ik zal---ach God, wat zeg ik grote dingen;
U weet hoe dikwijls ik niet wilde zingen....
de bomen bloeiden....maar ik zong niet meer....
 
Toch is Uw goedheid als de morgendauw;
toch blijft Gij met Uw zorgen mij omringen...
Leer mij weer danken, God, leer mij weer zingen
ook als de vijgeboom niet bloeien zou....  
 
Gezegende dankdag toegewenst! Voor nu en elke dag!!

zaterdag 3 november 2012

Herbalife, doen?

Ding-donggggg, de deurbel. Ik open de deur en voor me staat een mevrouw met een A4-tje in haar hand.
-We zijn bezig met een onderzoek en willen u vragen deze enquete in te vullen. Dan kom ik hem straks weer halen.
Best hoor. Doe ik!
Het gaat over mijn  eetgewoontes, met name tijdens het ontbijt. Niet hoe ik eet :D, maar wat ik eet.
Netjes vul ik alles in en geef de brief aan de dame terug.

De volgende dag...

Tring-tringggg. De telefoon. De mevrouw weer. Ik heb een proefpakket van Herbalife gewonnen. Omdat ik slecht ontbijt? Nee. Dat is niet zo. Ik eet wel twee volkoren sneetjes pasta...
Maar vooruit, ik houd wel van een uitdaging, want dat, zo zei de herbalifer, dat zal het worden.

1 november spreken we af en exact om negen uur, lekker vroeg! sta ik tegen haar voorbel te douwen.
We praten over goed ontbijt, over gezond eten en over verkeerd lijnen. Niet dat ik lijn, maar ik houd er rekening mee en de kilo's die me bij zijn gebleven na vorig jaar zomer zitten me niet lekker. Ook kom ik helemaal niet tot de juiste conditie meer en ben ik ontzettend moe.
-Logisch, geeft mevrouw aan. Je eet veel te weinig eiwitrijk voedsel.
Juist. Wat is dat dan? Lekker onnozel, maar ik houd me er echt nooit mee bezig. Wel weet ik wat E-nummers zijn, maar daar houdt het echt mee op.
De weegschaal daar is gelijk de mijne. Gelukkig maar, de mijne is al naar behoorlijke hoogte gestegen, hoger is niet leuk. Tegelijkertijd meet ze het vetgehalte. daar schrik ik toch wel van. 10% hoger dan twee jaar terug, toen ik nog sportte. Gevarenzone, geeft de tabel aan...

Vrijdagochtend begin ik dapper mijn shake: een zakje spul, met alle voedingsstoffen die ik nodig heb! Even door de yoghurt roeren en eten maar. Geert proeft een hapje, Rob een nog kleiner en allebei hebben ze opeens snel hun brood op. Ik vind het op zich wel lekker, dus dat is niet het probleem. Ik vul me ook heel stevig gevuld, beter dan na mijn gewone ontbijt. Maar dat duurt maar even. De 220 calorien zijn na het wegbrengen van Rob en de boodschappen in-en uit de fiets laden zo op. Als om half tien een begeleider komt praten over één vand e kinderen voel ik me al behoorlijk gammel. Toch neem ik geen koffie, maar de toegestane drankjes: groene thee en water. Zo rond het eind van het gesprek kan ik me niet meer zo heel goed concentreren en ik heb het idee dat mijn ogen elk moment dichtvallen.
Gelukkig geeft de vezeltablet om half 11 wat verlichting. De keukenkastjes komen allemaal schoon!
Kwart over twaalf shake nummer 2 in de karnemelk en om drie uur weer een vezeltablet. Tussendoor slaap ik lekker, dus dat scheelt.
Zo blij wanneer ik met eten koken mag beginnen! Wat waardeer ik de rijst, een klein beetje vlees en de vracht groenten! Nu verder alleen water of groene thee. En dan morgen nog...

Het lukt me niet het vol te houden. Om een uur of negen neem ik twee manderijntjes.
Dan hijs ik me de trap op en plof op de wegschaal. Jaja, het heeft wel effect: anderhalf kilo minder dan donderdagavond!
Eenmaal in bed bedenk de meeste nare scenario's.
-Stel dat iemand vannacht mijn hulp nodig heeft maar ik halverwege flauwval? Stel dat...
Stiekem loop ik naar beneden en smul van een volkorensneetje met veel kaas. M'n smaakpupillen slaan er van op hol! Zo lekker brood opeens is!

Doel van dit proefpakket?
Vooral, naast een verkoop natuurlijk, het laten voelen wat eten met je doet. Nou, dat is gelukt!
Manlief staat niet achter dit project en al helemaal niet achter een vervolg, dus hier blijft het bij. Wel veel geleerd. Op naar een eiwitrijk leven, zodat de energie terug komt, dat hoop ik tenminste, en dat ik daardoor weer zin krijg om aan de conditie te werken. En af en toe een handje pepernoten kan nemen, zonder dat mw Herbalife me op mijn vingers tikt....Eh..zijn die er eigenlijk wel? Eiwitrijke perpernoten?

Pagina's