donderdag 23 augustus 2012

Busje komt zo, toch?

De scholen zijn weer begonnen en met vereende krachten zijn Rob en Geert weer aan de gang. Ze vinden het echt leuk!
Voor Rob is er niet veel nieuws, al is hij nu naar groep 8 (!) gegaan. Hij zit in hetzelfde lokaal en ook het vervoer van en naar huis is net als vorig jaar. Makkelijk dus, dacht ik. Voor Rob, voor de gemeente, voor het taxibedrijf en voor mij. Maar niets is minder waar...

Normaal is het zo dat de chauffeur even kennis maakt of belt, net voor de vakantie is afgelopen. Ter voorbereiding, wat voor kinderen met autisme heel belangrijk is. Deze keer was dat dus niet het geval en Rob was daar danig door in de war, zoals jullie lazen in de blog over ons nachtelijk samenzijn...
Ook op school was het nog erg vervelend en direct wilden wij duidelijkheid: wie is zometeen de buschauffeur?? Wie brengt hem thuis? Oftewel: Hij wordt toch wel thuis gebracht hè!!!
Er werd even druk gespeculeerd en even later kon de meester me gerust stellen: G brengt hem thuis.
En inderdaad, dat klopte ook.
Helaas zat Rob naast N, een jongen waar hij heel bang voor is. Vorig jaar gaf dat al problemen in de bus, maar nu N ook bij hem in de klas zit en in de bus is het  dus 'de hele tijd N in de buurt'. En ai, Rob kijkt niet blij.

Ik vraag chauffeur G of hij Rob morgenvroeg komt ophalen. Maar nee, daartoe heeft hij geen opdracht. Direct bel ik de chauffeur die hem vorig schooljaar elke dinsdag en donderdag naar school bracht. En ja hoor, hij verzekert me ervan dat hij Rob om half negen op komt halen. Gelukkig maar...

Ondertussen loopt Rob bang te zijn voor N, die jongen uit de bus en klas. Samen verzinnen we oplossingen, want hij zal er toch mee moeten leren omgaan, dat sommigen niet aardig tegen hem zijn. Samen bidden we ook: voor en goede nacht, dat de angst weg gaat en voor beide jongens. Maar helemaal gerust is Rob niet, dus stuur ik ook nog even een mailtje naar de juf en de IB-er.

Dinsdagmorgen roep ik Rob naar beneden:
-Kom je, het is bijna half negen, busje komt zooo!
Daar komt-ie, Rob. Hij stommelt de trap af en duikt bij me op schoot. Samen wachten we op de bus.
We wachten. En wachten. Nog meer wachten. En nog eens wachten. Langzaam tikt de klok door. Vijf over half negen. Tien over half negen...Elf over half negen...
Ongerust kijkt Rob op de klok.
-Ma-am, over 4 minuten moet ik op school zijn!
Zijn stem klinkt enigzins paniekerig.
Direct pak ik de telefoon weer. Die man was gisteren toch duidelijk. Hij zou komen. En vorig jaar was hij ook wel eens te laat. Maar beter is het toch zeker te weten...
Helaas, meneer dacht dat ik een andere moeder was..duh-duh. Ik sta versteld. En nee, hij mag Rob niet rijden nu, dat kan alleen in opdracht van WK, het taxibedrijf.
Ik kies eieren voor mijn geld en zet Rob op de duo. Kom nou, dan breng ik hem zelf wel weg. Tien voor negen zijn we op school. Niet vanwege eigen energie, de motor van de duofiets doet het gewoon goed!
Eenmaal op school staat de IB-er met G te praten. De indeling van de bus wordt bepaald: alle kinderen dezelfde plek is het makkelijkst en geeft zo ook geen problemen met N, waar Rob zo bang voor is: N voorin, Rob achterin, lekker ver weg en net als vorig jaar.
Goede oplossing en lekker snel ook door school geregeld. Super!

Eenmaal thuis bel ik WK en leg het probleem uit. Al spoedig word ik terug gebeld met de mededeling dat Rob nog niet ingedeeld was, maar vanaf morgen ingedeeld is in een andere bus, met een andere chauffeur en andere kinderen. Wat ben ik opgelucht. Dit is fantastisch. Alle probleempjes direct opgelost! Wat een gebedsverhoring ook!
En het leuke, een extra knipoog van Boven: de route van deze chauffeur loopt uiteraard anders, waardoor Rob al om 8 uur opgehaald wordt en pas om 15.15 uur thuis is, ipv de al vijf jaar gebruikelijke kwart voor drie. Extra tijd dus voor marmotje. Heerlijk! Want na al dat praten bellen en mailen hierover ben ik daar wel aan toe!

Denk ik nu dat het helemaal geregeld is: niets is minder waar. Woendagmiddag, als de school uit gaat gaat de telefoon. De meester. Of Rob wel mee moet met de bus. Want de chauffeur weet van niets...
Nou moe, sommige bedrijven doen het wel heel slecht. Hopelijk speelt WK het de rest van het jaar soepeler...

6 opmerkingen:

  1. O, wat een gedoe. Voor een kind met autisme natuurlijk een extra belasting! En voor jou ook niet lekker als je niet weet waar je aan toe bent. Hoop ook dat het vanaf nu soepel loopt (eh rijdt)!
    Ik zit ook een beetje 'in spanning' voor over ruim een week - mijn dochter gaat dit jaar naar het SBO en ik zal haar zelf moeten halen/brengen (ook nog 2 op de reguliere basisschool). Hmm. Nog maar even niet aan denken!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, dit is helaas voor mij ook heel herkenbaar, je krijgt er wat van... En dan maar weer uitleggen dat het voor kinderen met autisme voorspelbaar moet zijn. Jan gaat momenteel met de trein. Dat gaat tot nu toe perfect. Ik moet eerlijk zeggen dat ik stiekem een beetje opgelucht ben van dit gekonkel met taxibedrijf en chauffeurs af te zijn. Het gaf vaak meer stress dan de school. Sterkte ermee en ik hoop voor jullie dat alles snel duidelijk en geregeld is!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ahhhh dit is geen goed begin ... gewoon zeggen dat alle begin moeilijk is??? Dat dit nu juist jullie treft. Best jammer voor Rob. Hopen dat hij genoeg heeft gehad voor de rest van het jaar en alles vanaf nu soepel verloopt!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heb jaren gelezen:"de zolen zijn weer begonnen"en dacht dan, jaja het is weer zover dat een stelletje zolen is bezig geweest. Haha. Je verhaal hoe er langs elkaar heen wordt gewerkt is zowel herkenbaar als vervelend want je moet in dergelijke gevallen eigenlijk wel een beetje blind kunnen varen op zo iets...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. NICE POST THANKS FOR SHARING

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's