vrijdag 29 juni 2012

Diploma op zak!



Gisterenavond was de diploma-uitreiking voor het VMBO.
Onze Willeke mocht dus ook.
-Hoe laat begint de avond? vroeg ik haar in verband met oppas.
-19.45 uur, schreef ze later in de agenda. Ze moest het even checken.
En toch... ik had er niet zo'n lekker gevoel bij.
Ondanks dat onze dochter 16 is en VMBO-4 heeft gehaald is moeders gevoel redelijk oké.
Ik bel de school en zij nodigden ons uit voor koffie om 18 uur, terwijl de uitreiking om 18.30 uur zou beginnen!
Ehhh, da's wel wat anders als 19.45...
HELLLLP!!
Ik de oppas bellen, gelukkig kon ze eerder komen. Dan naar de Xenos waar Willeke vandaag werkt:
tot 18 uur...
Ook daar werkten ze goed mee en zo kwamen we toch nog voor het begin aan, in plaats van na die tijd.
Hoe Willeke het opgelost zou hebben?
-Ik kan toch gelijk door fietsen? Jaja, in Xenoskloffie zeker...

Bijzonder moment...

Het officiele papiertje

Het cadeau van school, ze mocht kiezen


Op de foto met de aller-allerleukste concierge.
Hij is leuker dan de leukste leraar!
Zij kan het weten...
Op weg naar huis bedenk ik dat we iets vergeten zijn: een dozijn doosjes paracetamollen zijn we de school wel verschuldigd. Willeke's schooltijd was zeg maar niet heel relaxed en ze had veel hoofdpijn.  Bovenstaande concierge heeft haar er, samen met talrijke paracetamolletjes, helemaal doorheengeholpen!
Complimenten voor deze man, die elke leerling bij name kent!

Vanmiddag fietste Willeke naar Barneveld. Op naar de nieuwe school Groenhorst.
En zo gaat het leven verder.
 Met het diploma als verschil.

donderdag 28 juni 2012

Eind juni: einde schooljaar...druk....



Het is niet te geloven hoe hard de tijd gaat. Het is eind juni en eind schooljaar. Haast niet te bevatten!
De laatste weken word ik ook weer erg geleefd door allerlei dingen die  'moeten'.
Stiekem vraag ik me af wat er gebeurd als ik vind dat ze niet moeten, als ik het laat voor wat het is. Want wie bepaalt eigenlijk dat het moet? Soms kan ik mezelf ook gewoon helemaal dol maken met het moeten.
Het is bijna vakantie en dan merk ik: we hebben het allemaal...Snel dit, snel dat, zodat we zometeen rustig aan kunnen doen. Zot eigenlijk.
Zo wil ik nu persé nog de ramen zemen en de keukenkastjes soppen. Zodat het huis er netjes uitziet als we weggaan. Duhu, wie lét daar nu op? IK!
Verder zijn we nog bezig met het zoeken naar een juiste vakantiebestemming. Al zijn we daar nog aardig relaxed in. Behalve als ik er aan denk dat we 6 juli willen gaan...
En de PGB. Het jaarlijks terugkerend stressmoment. Hoewel we nog maar pas, 26 januari, na de hoorzitting (klik) te horen kregen dat de PGB toch doorging, dat we toch PGB zouden krijgen. Sinds eind april hebben we ook dat geld op de PGBrekening staan, dus we kunnen er al twee maanden wat mee. Maar wel moet voor 29 juni de nieuwe aanvraag weer bij BJZ liggen. Ik ben daar nu al twee weken intensief mee bezig geweest. En net toen ik dacht dat ik kon gaan afronden, uitprinten, kreeg ik een verrassende mail van de jurist die in januari met ons mee is geweest.
-Weet je wel dat je aanmeldingsformulieren in moet vullen? Anders word je aanvraag als incompleet ervaren en dus geweigerd. Weer nieuwe regel!
Snel spiek ik op de BJZ-site en print de formulieren uit. Vol verbazing tel ik ze: 15 A4-tjes. VIJFTIEN! Of we die 'even'  in willen vullen....Dat was weer een avondvullendprogramma, al heb ik ook veel doorverwezen naar de bijgevoegde bijlage's.
En gisteren? Ja, toen ging het op de post. Wat een heerlijk gevoel: dag enveloppe. Het zit er weer op. Werk weer aangeleverd. Nu maar hopen dat er geen PGBplafond is, geen tijdtekort bij BJZ, geen oponthoud omdat men op vakantie wil, maar voor 29 september een prachtige enveloppe met een nog betere uitslag: PGB verlengd. O, wat zal dat heerlijk zijn. Ik word al zenuwachtig als ik aan die post denk... Nog drie maanden....

zaterdag 23 juni 2012

WWJD?

WHAT WOULD JESUS DO???

Zomaar opeens slaat ze het boek dicht. Een boek van de bieb, een thriller. Zo'n boek waar ik niet aan begin.
-Tjonge, zegt ze, dit boek gaat over moord, doodslag, liegen en stelen. En ik haal het uit de christelijke bieb!
Ja joh, zo is dat. Thrillers zijn thrillers. Of dat nu met een christelijke boodschap is of niet.

Ze opent het boek weer en leest verder.
-'t Is mooi, ik lees het toch maar uit.
Willeke is een razendsnelle lezer, dus na een half uurtje is de dikke pil uit. En dan kan ze het nog echt navertellen ook. Onbegrijpelijk.

 -Mam?
Mmm
- Wat zou Jezus met deze boeken gedaan hebben als ze toen al bestonden? Boeken waarin van alles gebeurd wat niet mag van God?
Ja. Daar zit ik dan. Hier heb ik echt nog nooit over nagedacht.
De vragende ogen van mijn zestienjarige kijken me doordringend aan.

Dezelfde vraag legt ze de jeugdleider voor. En ook voor hem is de vraag nieuw.

Nu komt de vraag naar jullie. Wat vinden jullie? Wat zou Jezus doen? Lezen, verbranden of iets er tussen in???


donderdag 21 juni 2012

dinsdag 19 juni 2012

Facebook: echte vrienden?

En dán is het zover. Willeke heeft Facebook.
Het was in de examentijd en jawel, het examen was moeilijk. Om zichzelf te troosten kozen Willeke en haar vriendin een leuke tijdsbesteding. Facebook. En zo kwam Willeke anderhalf uur na het examen thuis, een ongeruste moeder wachtte haar op.
-Waar bleef je? Ging het niet?
Huh? Willeke haalt haar schouders op.
-O ja! Examen! Nee, het ging niet, maar ik heb nu facebook!!!!
Mij ontgaat de logica, maar zij is helemaal blij en uitgelaten. Examen? Vergeet het maar!
Al direct begint de ellende.
-Morgen moet ik om twee uur achter de pc hoor, want dan heb ik met een vriendin afgesproken om samen te kletsen. Op Facebook.
Juist ja. Mijn ouwe hoofd verstaat dit nimmermeer, maar het zal wel. Overigens, als er iemand anders achter zit, heeft zij gewoon pech. Dat heb ik haar verteld. Per slot van rekening delen we met ons zessen één zo'n ding. Tot pas geleden ging dat best...

Woensdagmiddag twee uur. Willeke zit startklaar, al vijf minuten en wacht op haar vriendin.
Ze zucht en ze steunt als vriendin op zich laat wachten. Ik plaag haar een beetje.
-Kijk, zo is dat met facebookvienden. Zóóó nep!
Zij kaatst de bal terug.
-Poeh, u hebt maar 52 (toen) volgers, ik al 120 vrienden.
-Weet jij wel het verschil dame, tussen vrienden en volgers?? poch ik.
Zo plagen we elkaar een poosje over en weer met blogger en facebook.
Dan gaat de bel. Willeke weigert open te doen, zij wacht op haar vriendin. Ik ben inmiddels boven, dus...
De tweede keer: ding-dong! Onwillig staat Willeke toch op, doet de deur open en.... wie staat daar??? Haar vriendin! Stomverbaasd blijft Willeke in de deuropening staan.
-Wat kom JIJ doen??
Even later is het misverstand uit de weg geruimd. Dacht vriendin toch echt dat ze welkom was bij Willeke thuis! Wist zij veel dat Willeke helemaal digitaal is gegaan!
Ik begroet haar echter enthousiast: toch nog een echte vriendin!! :-)
Na tien minuten wat kletsen, het gesprek loopt niet zo, staat vriendin weer op. Het lijkt ze toch beter om maar achter de pc verder te gaan.
Vrolijk zwaaien ze elkaar uit.
-Dag Willeke, hoor ik, tot zo. Op facebook!
Eén ding weet ik nu zeker: jullie, míjn volgers zijn altijd welkom!  Kan facebook niet zeggen...
Tot snel!

Elena, jij welkom op mijn blog!!

PS Weer even zonder woordcertificatie gezet, kijken wat dat met mijn computer doet. Kijk dat heeft Facebook dan weer niet. Vind ik leu-eu-euk!!

zaterdag 16 juni 2012

Midlife, tweede jeugd?

Ik zit bij de kapper met mijn eigen Eva: het tijdschrift waarop ik, samen met mijn zus, ben geabonneerd. En betalen is lezen: helemaal.
Dit keer gaat de Eva over 'de zomer van je leven: midlife'. Ik lees het op een ontspannen manier, wetend dat ik waarschijnlijk niets herkenbaars tegen zal komen.
Ik lees over allerlei dingen die te maken hebben met midlife, zowel hoe het beleefd wordt door mannen als door vrouwen. En dan krijg ik toch opeens wel een heel bekend gevoel. Nee, mijn man heeft me niet in de steek gelaten voor een jongere vrouw. Hij geeft zijn geld niet uit aan een jonge sportwagen en hij waant zich geen 16, terwijl hij voorbij de 40 is. Maar toch...

Een week later. Ik drink koffie met een vriendin en zij vertelt enthousiast: weet je wat we hebben gekocht?
Nieuwsgierig haal ik mijn schouders op. Een trampoline!
Haha, lach ik.
-Wij ook. Verbaasd kijkt ze me aan. Jullie? Haar verbazing begrijp ik wel. Wilde ik zo'n levensgevaarlijk ding al acht jaar geleden in de tuin, manlief vond het maar niets.
-Druk met heen en weer rijden naar het ziekenhuis zeker!.
In zekere zin terecht. Het schijnt dat trampoline's veel thuisongelukjes geven.
Maar toch.... Manlief is overstag. Zo maar uit zichzelf.
-Want zei hij, dan kunnen ze niet meer zo'n troep maken in de tuin! Heel terecht!

Vriend heeft nu dus ook zo'n trampoline gewild. En volgens Willeke stond afgelopen dinsdag op facebook van vriend, dat 'de trampoline vandaag is opgebouwd!' Zij kon reageren: 'Ja, de onze staat nu ook zo goed als helemaal'.

Het was nog een hele klus!










Als vriend woensdagavond, op het feestje van Willeke, enthousiast op de trampoline staat te springen (geen foto), gaan bij mij alle lampjes branden! Hij roept namelijk mijn man toe:
"Hé vriend, wanneer kom je bij mij een trampolineparty houden? Kunnen we kijken  wie het hoogste kan!

Wat las ik ook alweer in de Eva?
Arme kerels.
Midden in je midlife trampoline springen.
Gemis van de jeugd!

Welkom Encourage One Another, veel leesplezier op mijn blog!

vrijdag 15 juni 2012

Een geslaagd dagje

Tjongejonge, wat een opluchting! Geslaagd! Ik ben de spanning nog steeds niet te boven, ik ben er erg moe van.
Willeke was de woensdagmiddag aan het werk, de slimmerik. Dus ik mocht de wacht houden bij de telefoon. En dat was best eng. Gelukkig was er niemand zo maf om tijdens DE tijd te bellen. Anderzijds was er wel een buurvrouwtje die me er op attendeerde dat de wachttijd tot half vijf was, in plaats van tot vijf uur. Kijk. Daar heb je wat aan. Even gecheckt of buurvrouw wel bij de juiste site had gekeken en ja hoor!
Vlag uit!
We hadden een leuk en gezellig geslaagd-feest voor Willeke geregeld. En als je dan 's middags bezig bent met voorbereidingen: cake bakken, taart bakken, slagroom kloppen en denken, heel veel denken, dan is het toch vreemd, beetje boven jezelf uitgroeiend: het is echt waar. De kamer zit bomvol, ik ben lekker druk en iedereen is blij, dus ja. Het is kennelijk echt waar. Onwerkelijk gewoon.
Gelukkig hielp het dat Willeke 's avonds naar school moest om de cijferlijst te halen. Die zag er prachtig uit met drie zevens, een zes en twee achten. Geweldig gedaan, meis! Nu uitrusten. Zowel zij, als ik. En daarna op naar Barneveld. Alleen zij... Naar het Groenhorstcollege, om daar de opleiding tot Paraveterinair Dierenartsassistent te volgen. Nou, ja zeg maar gewoon dierenartsje, mag ook!

woensdag 13 juni 2012

Van tweeen één (update)



Vandaag is de grote dag! Wordt het ja of nee? Slagen of zakken? Diploma of jaartje extra?
Na vijf uur vanmiddag weten we het. Maar nu is het nog even spannend.
Evengoed cakemeel in huis gehaald, vanwege het praktische oogpunt: kunnen zo in de diepvries.
Nee-ee, ik ben helemaal niet negatief. Ik denk gewoon logisch en houd met alles rekening. Daarom maak ik zometeen ook een echte koffietaart. Die bestaat uit kwark en koffie en vriezen we echt niet in.
Dus...hoe het ook loopt: taart hebben we. Vakantie hebben we al gehad. Nu alleen het ddiploma nog!
Vanavond na vijf uur kijk je gewoon weer even op dit berichtje: dan zet ik in ditzelfde blogje een update. Eén woord. Tweelettergrepig. Dan snap je het wel he!
Geslaagd!      of         Gezakt!        Willeke, kijk jezelf ook even??     :-)

           
GESLAAGD!!!!!

maandag 11 juni 2012

Eindbestemming Katwijk: dag 3

Gelukkig worden we vandaag beter wakker dan gisteren. We hebben allebei lekker geslapen.
Jammer. Vandaag alweer terug naar huis. Dat betekent: alles inpakken, op tijd de sleutel inleveren en de rest van de dag plannen.
Gelukkig hadden we al ideetjes. Bij mooi weer wordt het natuurlijk strand, bij minder fijn weer IKEA. Een blik naar buiten zegt genoeg: IKEA, we komen eraan!
Maar eerst: inpakken, auto uit de garage halen, auto elders parkeren, sleutels en parkeerkaart inleveren en ontbijten. In die volgorde. Terwijl Willeke rustig aan wakker wordt, pak ik alles in. Behalve haar... Past net niet! Dus trommel ik haar uit bed en vermaan haar op te schieten. Nou ja zeg...erg veel zin om terug te gaan heeft ze nog niet, zo te zien!

Dag zee, tot de volgende keer!!!
Intussen ga ik de auto uit de parkeergarage rijden. Anders moeten we zo sjouwen met alle spullen. Het valt nog niet mee. Gisteren, toen we naar Leiden wilden, deed ons parkeerkaartje het niet. De beveiliging was zo lief de slagboom voor ons open te maken. Dus moesten we 's avonds laat een kaartje trekken om er weer in te rijden. Nú moet ik dus opeens tien euro's betalen voor één nacht! Grrr... Het tientje wordt niet geaccepteeert en voor het wisselen sturen ze me naar AH. Boven dus... Ik vlieg van hort naar her en weer terug. En dat zonder fatsoenlijk ontbijt. Eenmaal terug in de garage bedenk ik dat het beter is om toch weer even de parkeerkaart van B B aan zee te proberen. Je weet nooit he. En ik ben nu toch al aan het stunten, dus.. En ziedaar! Zonder enig probleem kan ik zo uitrijden. Mooi! Dat scheelt weer tien euro. Nu voor het huisje parkeren. Er is nog plaats ook. Daar gooi ik twee euro in het parkeermetertje. Maar helaas. Het ding slaapt nog denk ik. Hij pakt mijn geld niet, maar ik krijg het ook niet terug! Ik probeer nog een euro, maar geef dan de moed op. Rennen dan maar, en hopen dat niemand het ziet! Als we eenmaal de sleutels voor de laatste keer omdraaien en naar de auto lopen, proberen we nog één keer het metertje. Samen rammen en slaan we of het een lieve lust is. We hebben grote schik als er opeens geld los komt. Niet de drie euro van mij alleen, maar 2,50 extra. En Willeke heeft helemaal gelijk als ze zegt dat de mensen niet terug komen voor dat geld. Dus Katwijk, bedankt!
Inmiddels is het kwart voor tien. Nog een kwartier voor het ontbijt! Daar aangekomen lever ik eerst de sleutel in.
-En de parkeerkaart, graag! O ja!! Parkeerkaart? Huh? Ik had hem net nog!!! Alles afzoeken, tijdens het ontbijt. Tas drie keer, jas vijf keer. Maar nee, nergens een parkeerkaart. Ik vraag de sleutels terug en loop naar het appartement. Helaas, ook daar niets wat er op lijkt. Dan maar naar de parkeergarage. En ja hoor! Daar is de kaart gevonden. Poeh hé! Van blijdschap dat de boom omhoog ging was ik snel weggeracet.
Inmiddels kan ik geen parkeerkaart of automaat meer zien, dat snap je! Gelukkig is parkeren bij IKEA gratis.
Na het ontbijt, een bezoekje aan de winkel: Willeke's schoenen waren nog erg nat van ons avontuur in Leiden en na het uitzwaaien van de zee, vertrekken we, terug naar huis.

Rond half één zijn we in Utrecht, na een heel voorspoedige rit, al is het drukker op de weg dan woensdag.
We doen onze inkopen, we eten wat, nemen een ijsje en doen nog meer inkopen. Een IKEAopbergmeubel voor de kinderkamer, zo'n ding in trapvorm. Vak 10, stelling 10, voor het geval je het ook nodig hebt. Voorzichtig tillen we samen de doos op en leggen hem...PATS...op mijn pink!!!! Yodelahietie!!!!!! Het zicht op mijn pink is nu niet meer heel fraai, alle nagellak ten spijt: donkerblauw. En dat zal nog wel even zo blijven. Ach ja, vrouwen hè! :-(
Daarna halen we onze boeken uit de auto en ploffen met een bak gratis koffie op een heerlijk IKEAbank in het restaurant neer. Fantastisch, wat genieten we.



Tegen zessen rijden we onze eigen straat weer in. Een fantastisch blij tweederde gezin komt ons tegemoet. Eindelijk weer compleet. Iedereen blij, iedereen dankbaar. Hoewel...Jorike vraagt zich af hoe het kan dat het nu opeens zoveel drukker is. Nou moe. Zullen we maar weer gaan, Willeke??
Trouwens, ik moet nog even terug: Willeke liet mijn mobiel in de IKEA liggen en die is gevonden! Tjonge, je staat nog versteld van zoveel eerlijke mensen daar. Dus, op naar IKEA, zometeen. Helemaal niet erg!

vrijdag 8 juni 2012

Eindbestemming Katwijk: dag 2

Na een wat je noemt een onrustige nacht staan we niet echt uitgerust op. Ondanks een spiksplinternieuw matras sliepen we niet lekker. Reden? We hadden last van elkaar. Ik van haar gedraai, zij van mijn geluiden. Huh? Geluiden? Duh-uh!
Een blik uit het raam bevestigde onze vermoedens: geen zon! Gelukkig was het wel droog. maar de vraag is dan tegelijkertijd of dat wel zo zou blijven!
Wat wij nodig hebben is een stevige bak koffie. Dus lopen we zo rond half 10 (!) richting de b b aan zee, waar we ons ontbijt kunnen  nuttigen. Het was beslist een goede start van de dag: ruim voldoende, lekker en gezellig!



Na dit fantastische moment gaan we winkelen in Katwijk. Maar, ik schrik erg van de prijzen. Wat een dure winkels. En dan met name de mode voor jonge meiden. Poeh hé! Hoe doen die mensen dat daar?
Uiteindelijk vinden we een leuke jongemeidenwinkel waar we slagen voor een broek en een shirt. Ja, natuurlijk wel voor Willeke: jongemeidenwinkel zei ik toch!

Broek met onbestemde kleur: beetje glittergoud!


Gelukkig was er ook nog iets voor mij: een Miss Etam-outlet. Niet slecht! Kijk, die mis ik dan weer in ons dorpie!




Na een poos te hebben geralexed, wat we allebei echt nodig hadden, zijn we naar Leiden gereden. We parkeerden de auto op de Haaglanden en konden zo de gratis pendelbus in stappen. Deze bracht ons naar de lekkerste pizzeria van Leiden. Zowel  de gastheer in Katwijk, als de buschauffeur gaf ons deze tip. We waren er om half vijf, terwijl het restaurantje pas om vijf uur openging. Zodoende zagen we ook nog wat van Leiden zelf, vooral hoe nat het is en hoe koud. Inmiddels was het dus toch gaan regenen!


Van onze keuze om naar deze pizzeria te gaan kregen we absoluut geen spijt. Mmmm, als ik er aan denk, loopt het water me nog in de mond.

Pizza Hawaii voor Willeke

Pizza gevuld met champignons, ham, kaas, paprika en tonijn.
Wow!!!


Maar ja, op is op en tijd is tijd. We stappen een uurtje later weer op. Inmiddels zien we dat de regen met bakken naar beneden komt. Paraplu ligt...jawel. In de auto. Net als onze jassen...
Al kaartlezend en rennend, dan weer lopend of schuilend komen we uiteindelijk weer, als twee verzopen katjes, aan bij Haaglanden. We vliegen naar de auto en grijpen een droge jas. Ook de paraplu pakken we. Ook al heeft het niet veel nut meer. Gelukkig staan er nog steeds pendelbussen niets te doen. Dezelfde chauffeur als eerder brengt ons naar de bioscoop. Naar Lido. Het wordt mijn eerste bezoekje aan zo'n vermaak.
Drijfnat komen we binnen en nadat we kaartjes kochten voor de door ons met zorg uitgezochte film ploffen we op de stoelen. Jas uit en te droge hangen, schoenen uit en zelfs onze sokken hangen we over andere stoelen. Onbeleefd? Ach, het was er donker en ja, de anderen hebben het toch echt niet gehad over geurtjes of zo. Al fluisterden ze wel een hele poos...Nog tien andere mensen kwamen met ons de film meemaken. De lampen gingen uit. De film begon. En niemand fluisterde meer. Niemand die onze sokken meer zag...en onze blote, natte koude voeten!


We genoten ontzettend van de film: The Vow, naar een gelijknamig boek, welke ook in het Nederlands is vertaald met de titel: 'Voor altijd de jouwe'. Een waargebeurd verhaal, welke veel indruk op me maakt!

Snel lezen dit boek!
                                                   
Na een droge, nou ja droge? wandeling terug naar de auto en een voorspoedige rit terug naar Katwijk komen we weer op onze, voor deze dag, eindbestemming aan. Moe, maar toch heel voldaan!

woensdag 6 juni 2012

Eindbestemming Katwijk: dag 1

Na een prima reis en het overhandigen van de sleutel worden we geinstalleerd in tram1. Niet in de beloofde tram 3 dus, maar dat kan ons niets schelen, want deze is groter! :-) Foto's zie vorige blog!
We slaan een broodje van de AH achterover en beginnen welgemoed aan een wandeling van Katwijk naar Noordwijk en weer terug. Het is prachtig weer en dus alle reden tot genieten, bruin bakken en natte voeten.

Daar gaan we dan!

Van wie is wie???

We waren er niet alleen

Dáár is Noordwijk!

We zijn er bijna!

In een splinter getrapt: haal hem er maar uit...

ff rust, met milkshake tuurlijk

Weerkaatsing van de zon, gevangen in een watertje




Ze blijven kind he!

Eenmaal terug was het tijd voor rust. Vooral mijn rug vond dat erg fijn. We waren van half drie tot zes weggeweest! Daarna wachtte ons een heerlijke maaltijd bij Katwijks leukste restaurant:



We sloten de dag af met een prachtige zonsondergang. Wie had dat gedacht!  Het wachten duurde lang en het was behoorlijk koud, maar we hadden veel schik! Dat zie je wel aan de laatste foto's van deze dag!:

Hááállooooo, vind ik lééééééuuuuuuuk!!!!!!!!!
(het stopwoord van Willeke, nu ze facebook heeft...)

Wachten op het donker

Auwww!

Helaas, zon zakt in wolken, ipv in de zee...

Pagina's