zaterdag 29 december 2012

Op de grens van 2012-2013

En dan is het opeens al weer eind december 2012. Nog maar een paar uurtjes, dan luiden we met veel geknal 2013 in. Kunnen we daarna weer normaal gaan doen. Waarschijnlijk gaan we dan al weer snel over tot de orde van de dag, vooral als de scholen weer beginnen.

Tijdens stille tijd, die lastig te vinden is in deze dagen met alle kinderen thuis, las ik 1 Petrus 4 vers 7:
En het einde van alle dingen is nabij;
wees daarom bezonnen en nuchter
in de gebeden (HSV)
 
Nuchter. Sober. Dat tegenover dronkenschap en overdaad. Ook met oud en nieuw gaan velen knallend en dronken het jaar uit en het nieuwe jaar in. Maar, zo zegt ds Vreugdenhil in het boekje 'Intocht', (fotootje hiernaast):
 
"Je kunt beter knielend dan knallend het nieuwe jaar in gaan".


En:
Wie Christus verwacht, leeft sober en matig.
In het licht van Zijn komst past geen dolle feestroes.
Er zijn wel christenen die ongeduldig worden omdat Jezus er nog niet is.
Dat geeft soms zulk een overspannen verwachting van de wederkomst en het duizendjarig rijk,
dat het meer lijkt op een droom.
Dronken van verlangen.
Weest toch nuchter, mensen!
Laat Jezus u wakker vinden bij Zijn komst!
Het schip van de kerk, (de waar gelovigen bedoelt de auteur, A) stevent met vaste koers op de eeuwige haven af. Het zou een stuurman zwaar komen te staan als hij met de kust in zicht zou indommelen. Blijf op je wachtpost! Waken moeten we! Tegen onze traagheid, onze slaperigheid en gemakzucht.
 
Hoe moet dat dan? Waken? Als het al zo lang geleden is dat Jezus beloofde dát Hij terugkomt? Het enige wapen om wakker te blijven is het gebed! Zo alleen kunnen we schijnen als lichten in de wereld. Onze knieen buigen voor DE Christus, zoals onze Meester zelf gewaakt en gebeden heeft in Gethsémané
Zo voorbereidend leven naar het einde, dat is getuigen in de wereld van die Ene Naam, tot Zaligheid gegeven. Tegelijkertijd zal ons hart dan van liefde branden en intens verlangen naar de komst van de Bruidegom. Want we zijn op reis naar een beter Vaderland!

Mocht je een alternatief willen voor vuurwerk afsteken, ga dan God loven.
Psalm 119 vers 62: Midden in de nacht sta ik op om U te loven...
 
Ik wens jullie allemaal een goed uiteinde en een heel gezegend, biddend en wakend 2013.
 
 
 
 
 

zaterdag 22 december 2012

Gezellig Kerstfeest!?

Neerslachtig. Dat is het juiste woord. Zo voel ik me een beetje, deze laatste weken.
Diep van binnen is er het besef van grote vreugde en blijdschap: Kerstfeest! Jezus kwam tot redding van de wereld! En tegelijkertijd die neerslachtigheid.

Als jonge meid had ik daar al verdriet over: wat erg dat het nódig was dat Jezus kwam. Dat Hij zijn mooie plekje in de hemel moest verlaten om naar deze zondige wereld te komen, zodat we gered kunnen worden.

Maar momenteel is dat verdriet anders geworden. Neerslachtigheid. Niet omdat Jezus kwam, niet omdat Hij Zijn hemelse heerlijkheid moest verlaten, voor ons. Maar door alles wat ik om me heen zie.

Al die mensen die hun uiterste best doen of gaan doen om kerst tot een gezellig feest te maken. Vooral gezellig. Vrede op aarde, toch? De lichtjes, de versieringen, nieuwe kleren, ja! Ik ook! En vooral het eten. De folders die de bus binnen rollen, rondgebracht door onze eigen meiden. Zo vol van alles wat gezellig en vooral lekker is! Recept op recept krijg je door je strot geduwd, het een nog beter als het ander. Ik raak hier zo negatief en gefrustreerd van!

Dan loop ik in dorp, mezelf druk makend om alles klaar te hebben voordat de vakantie begint en dan zie ik zo veel leegte om me heen. Gezelligheid wordt gecreeerd, de schijn wordt opgeworpen, maskers opgezet. En we verwachten van elkaar niets anders dan enkel blijdschap en een goed humeur.

Heeft Kerst dan niets anders meer te betekenen? Is het zo leeg geworden in ons hart, dat we er niet eens meer aan dénken dat Jezus je vol wilt maken met Zichzelf, met Zijn Geest? En terwijl ik daar loop, in het centrum van de stad, van ons leven, vraag ik me af wie het nog wél weten. Wie de Heere nu nog kennen tot eigen zaligheid en behoud.

Het breekt me zo op dat ik het liefst alles aan de kant gooi en de kerstdagen doorbreng in bed. Deken over het hoofd en wegblijven maar. Geen kerstdiner, geen kerstcadeautjes, geen lichtjes, geen kaarsjes, geen...vul maar aan. Gewoon een sneetje droog brood en wat water en verder niets.
Toen ik daar laatst een gesprekje met iemand over had en hij zichzelf uitnodigde voor het mee-eten van de kerstkalkoen (!), heb ik 'ja' gezegd.
-Je komt maar. Maar wij eten onze kalkoen niet met kerst hoor, zal wel iets van 10 januari worden ofzo, flapte ik er uit. Dus komt hij tien januari. Want het gaat ten diepste niet om kerst, maar om kalkoen, zo vat ik mijn conclusie samen.

Ik bid dat Nederland en heel de aarde weer de ware blijdschap van Kerst mag gaan leren kennen.
'Een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven', woorden uit Jesaja worden dan heel persoonlijk.

'Een Kind is voor MIJ geboren, een Zoon is aan MIJ gegeven.'
 
De vraag is niet of we een gezellig kerstfeest gaan vieren of hebben gehad. De vraag is of we de verschijning van Jezus Christus, Zijn komst, hebben lief  gekregen. Kun jij daar al 'Ja' op zeggen?
Dan mag ik je een gezegend Kerstfeest toewensen. Misschien wel gezellig met je gemeente, familie of vrienden. Maar vooral in de aanwezigheid van Gods Geest en in de wetenschap dat Hij kwam voor Jou!! Dan wordt het Kerst en Pasen op één dag, uitziend naar Zijn tweede komst.

Maranatha! kom Heere Jezus, kom snel!

 
Wandelen met jesus, welkom als volger. Dat je blognaam maar veel over je zeggen mag!

dinsdag 18 december 2012

Knutseldefrutsel: een dierenverblijf

Nadat ik jullie vertelde hoe Rob zijn mama bezig houdt, de blog van woensdag jl. kwam hij die middag, om kwart over één uit de bus gesprongen. En ooo! Het was of hij mijn blog had meegelezen.
-Poes! Je hebt werk vanmiddag. Om half twee kom je werken.
Ik hield de boot wat af.
-Werken? Om half twee al? Dat is bijna! Eerst maar eten en vertel dan, meneertje, maar rustig wat je plannen zijn voor vanmiddag!
Drie kwartier werken. Dát was het plan. Een mooi groot hok bouwen voor de knuffels.
Rond kwart voor twee verdwenen we naar zijn kamer. Ik werd hard aan het werk gezet: van witte A4-tjes rolletjes maken.
-En doorwerken graag, want om half drie is het werk afgelopen, jutte hij me op.

En wat denk je? Precies half drie gaf Rob het sein: stoppen met werken. Tja, je bent autist of je bent het niet. Gelukkig was het naar tevredenheid klaar. Heb ik even hard gewerkt!

Zie hier Rob aan het werk en het resultaat:

Alles aan elkaar plakken


Op maat knippen

Passen de dieren erdoor?

Voor het geval het brandalarm afgaat?

Kom maar jongens, allemaal even proberen

Krap zat

HET PAST!!!!!

vrijdag 14 december 2012

Opgesloten door mijn eigen kind

-Doe open! Rob! Doe. Nu. Open!
Onverstoorbaar kijkt Rob me aan. Ik zie hem staan.
Boos. Triomfantelijk. Trots.
Verwoedt  sjouwt hij aan een stel ouwe kapotte dozen.
Hij trekt en rukt. Ondertussen kijkt hij me kwaad aan.
-DOE. NU. OPEN!!!!! Probeer ik weer.

Rob vroeg om dozen, vanochtend vroeg, juist toen we eigenlijk naar school moesten gaan.
-Vanmiddag mag dat, Rob. Nu niet. Nú gaan we naar school.
-NEE!!! NU MOET HET!!!
En hij gaat.
Tuurlijk gaat-ie.
En ik kan niets. Ik kan hem niet aan als hij in een bui als deze is.
Vooral niet nu ik vanochtend weer door mijn rug ging en de pijn weer terug is.
Hopeloos!!

Niets vermoedend liep ik de schuur nog even in om de lamp uit te gaan doen.
Met dat ik het lichtknopje uit drukte, duwde Rob de deur dicht. Triomfantelijk draaide hij de sleutel om. De sleutel trok hij uit het sleutelgat. Hij kneep zijn hand tot een vuist.
-Ik krijg je nog wel, siste hij. Ik wil die dozen!!
-Je mág die dozen, dat zei ik toch! schreeuwde ik door het raam, vanuit de schuur.

Paniek welt in me op. Ik ben al geen held in afgesloten ruimtes en nu we van elkaar gescheiden zijn vliegen de meest dwaze scenario's door mijn hoofd.
* Wat als hij de sleutel weggooit?
* Wat als hij helemaal niet open doet?
* Voordat de eerste mét huissleutel thuiskomt is het half vier.
* Rob kan zelf door de voordeur weg. Dat is mijn grootste angst: hij kan overal heen zonder dat    iemand weet dat ik opgesloten zit.
* Waarom heb ik geen telefoon op zak?
* Waarom heb ik hier in de schuur niet de schuursleutel?
* Waarom heb ik nooit aan deze mogelijkheid gedacht. Ik kén hem toch?

Zomaar wat gedachten in een paar luttele secondes.
Ik richt me weer op Rob.
- Pak die dozen en doe de deur open!!!
- Mag ik ze?
- Grrrrr. Ja-ah tuurlijk, dat heb ik al gezegd!!!!!!!
Kan mij die maffe dozen schelen. IK WIL ER UIT!!!!

Voor Rob gaat zekerheid voor alles. Ook, zo blijkt nu weer eens, voor zijn zielige ouwe ma die opgesloten zit. Op z'n gemak brengt hij de dozen naar zijn kamer.
Tergend langzaam loopt hij daarna naar de schuur.
Wat een geweldig geluid! Heb je dat wel eens gehoord? Het geluid van een draaiende sleutel en een openknarsende deur? Woww!!! Zo geweldig mooi!!
Ik veeg mijn gezicht droog en negeer Rob. Hij tergt me:
-Lekker janken hè, lekker janken. Ik heb zo'n hekel aan janken. Bah, wat ben je een jankmoeder zeg.

Ik zwijg. Loop langs hem heen en maak aanstalten om naar de fiets te gaan: tas, schoenen, jas, schooltas. Fiets buiten zetten. Er is nog genoeg te doen. Ondertussen beveel ik Rob:
-JAS AAN!! SCHOENEN AAN!!
Hij zit al op de fiets voor ik de deur op slot draai.

Bijna zijn we op school.
-Rob? Iemand opsluiten, dat doe je noooooit meer, oké?
-Maar poe-oes (sorry, is nu zijn koosnaampje voor me), maar poe-oes, het moest gewoon gebeuren.
En daarmee had hij het laatste woord gezegd. We zijn op school. Net op tijd.

Onderweg naar huis kom ik weer een beetje bij mijn positieven. Toch nog eens goed met hem over praten. En de sleutel voortaan maar uit de deur houden! Lijkt me wel zo veilig.

woensdag 12 december 2012

Mama bezig houden

Was Rob de afgelopen tijd druk met mij bezig houden door middel van 'werken', inmiddels is zijn opzet veranderd. Maandenlang eiste hij al mijn tijd op: ik moest zodra hij uit de schoolbus sprong aan de slag: knuffels eten geven, met de knuffels zwemlessen (klik), zijn kamer mooi maken, troep ruimen en een feestjes voorbereiden. Alles wat in zijn hoofd op kwam MOEST gebeuren.
Kon ik nee zeggen? NEE! Ik ga er in mee, een heel eind tenminste. Hierdoor houd ik hem bezig en vulde hij de tijd met leuke dingen doen, terwijl verveeltijd kliertijd is. Dus het was me wel wat waard.
Natuurlijk mopperde ik wel eens. Dan zat ik die malle knuffels te voorzien van lege doosjes smarties, van nepfruit of legde ik hen in hun lekker warme bedje onder een oude handdoek.
'Je bent gek!' dacht ik regelmatig. Maar ja, zo samen bezig zijn met de dingen die hij leuk vindt is ook wat waard. Qualitytime met mijn zoon, noem het maar zo.
En ik weet: het gaat een keer over. Een obsessie is dit. Dat duurt nooit langer dan een half jaar...

Nu is het zover lijkt het. Rob is toe aan wat anders. Wat nieuws. Je gaat toch geen knuffels eten geven? Wie doet nu zoiets????
Zijn nieuwe manie begon al een paar weken terug en vol enthousiasme leerde hij me stratego.
Ik, met mijn totaal-niet-strategisch-oog, was een makkelijke prooi voor menig bom of zelfs maarschalk. Helemaal in het spel zat hij.
Toen ik hem eens 'kletsmajoor' noemde antwoordde hij dat hij een 'kletsmaarschalk' is. Kijk, dat komt daar vandaan dus. Wat maakt het ook uit: kletsen doet-ie toch wel.

Net nadat ik stratego een beetje onder de knie kreeg, maakte Rob een eigen kwartet: een breukenkwartet. Iedere dag is het vaste prik: zodra Geert op bed ligt moeten wij als ouders met hem kwartetten.
-Leuk! zeg je misschien. Ja hoor. Af en toe wel. Weet je, ik zal het maar opbiechten: ik ben helemaal geen spelletjesmens. En geen knuffelmens. En geen zwemjufmens. Ik ben meer zo'n : ga-lekker-zelf -spelenmens. Dus nu begrijp je wel hoe moeilijk het voor me is: dagelijks stratego en kwartetten. Arme ik....

Maar gelukkig: stratego lijkt al weer over te gaan. in plaats van het mooi gekleurde blauw-rode bord staat er nu dagelijks een bruin-geelbord op tafel. Met schaakstukken.
Toen ik dat zag gebeuren wist ik het:
-Ik niet! Ik doe niet mee! Ik kan niet schaken en ik kan het niet leren. Daarvoor moet je echt bij papa zijn!
En zo is het. Papa schaakt met de jongens. Rob trekt niet alleen ons, maar ook Geert mee in zijn spel. En zo is er dus een eind gekomen aan maximaal 1 keer per dag met beide jongens stratego spelen. Papa speelt schaak. Zie zo, wat een rust.

O ja? Ben ik er nu van af? Kan ik nu lekker met mijn boek op de bank?
Helaas: Rob wil zijn mama, dus hij verzint vanzelf wel weer iets nieuws.
Inmiddels maakt hij huiswerk voor me klaar. Inleveren: graag volgende week maandag. En dan kwartetten: ruimtekwartet, kinderboekenkwartet, breukenkwartet, verkeerskwartet, politiekwartet.
O, volgens mij heb ik er al vier: KWARTET!!!!


Huiswerk: Klik voor vergroting

zaterdag 8 december 2012

Ook wij genieten van de sneeuw

Wat een sneeuw hè mensen. Heerlijk, ik heb er van genoten! Gisterenavond lekker gewandeld naar dorp en daar met mijn zus een kop warme chocolademelk mét slagroom gedronken. Bijgekletst en toen weer terug gewandeld. Lekker alleen, luisterend naar het geknisper onder mijn zolen.

Willeke fietste gewoon naar Barneveld, vrijdag. Het stageadres had gelijk: werk is werk. Maar het was wel ver en veel. De afstand lijkt opeens veel langer als je niet alleen door de sneeuw fietst maar ook veel lopen moet. Maar vooruit. De laatste kilometers hebben we samen ge-esemest (sms-sen weet je wel) en zo kwam het dat de warme melk en een heet bad al voor haar klaar stonden voor ze goed en wel binnen was.

Rob vermaakte zich heerlijk in de sneeuw. In no time had hij een prachtige, beetje vierkante, sneeuwpop gerold. Zonder wortel, zonder muts en sjaal, maar wel met witte dopneus en prachtige schelpen.  Op de boerderij maakte hij nog wat lekkers voor de vogeltjes.
Gerco maakte een geweldig mooie iglo. Daar kon hij zelfs in zitten.

En ik? Ik zorgde voor warmte en gezelligheid, voor als de kinders weer binnen kwamen. Want mee doen? Brr, weet je hoe koud dat is!

Rolt goed, zo'n vierkant brok sneeuw


Apetrots met zijn sneeuwvriendje!


Wat een heerlijke winter hebben de vogeltjes!

De iglo, Geert zelf is even nergens :-)


Zelfs de konijntjes vinden de sneeuw leuk!
Greet, Margaretha en Rob, welkom  als volgers! Veel lees- maar ook schrijfplezier

donderdag 6 december 2012

Blogje weg, blogje terug

Verbaasd staat ik naar het scherm:
'wachtwoord geweigerd, u kunt niet aanmelden'.
Nog een keer dan maar: ..........
En weer:
'wachtwoord geweigerd, u kunt niet aanmelden'
 
Wat is dit????
 
Ik klik terug naar mijn blog, maar....
 
'Blog is verwijderd, zoekt u dit adres, dan kunnen wij u helaas niet helpen'.
 
Rustig Aline, rustig, kalmte kan je redden, er is niets aan de hand, komt allemaal heus wel goed, en anders begin je gewoon een nieuwe blog, rustig nu maar niets aan de hand, komt allemaal heus wel goed komt allemaal heus wel goed KOMT ALLEMAAL HEUS WEL GOED!!!!!!!!!!!!!!!!!

 
Dus....rustig.
Ik volg het advies van goolge op en wacht op een verifieernummer. Maar niets, helemaal niets, never.
Ik klik op  'klik hier als u hulp nodig hebt' en geef de reden aan van mijn problemen.
En nu maar wachten... Werken die lui ook 's avonds? Of 's nachts? Waarom werken die lui niet 's nachts en 's avonds? Ik wil nu weten wat er aan de hand is! NU!
 
Uiteraard geeft blogger wel een aantal aanleidingen voor dit:
Ik zou de bepalingen niet hebben gehouden. Ik zou me verkeerd uitgelaten hebben tegenover andere bloggers. Ik zou niet netjes hebben geleefd.
Ach nee hè. Dit niet! Zijn ze er dan toch achter gekomen? Dat ik dit jaar niet zo lief ben geweest? Dat ik eigenlijk in de zak moet, op reis naar Spanje? Hmm, niet slecht....
Maar wel graag met de mogelijkheid van bloggen, aub! Dus, als achter deze grap een foute Sint zit, kom maar op, dan gaan we samen in de zak! Met account graag!
 
De volgende dag, binnen 24 uur dus, maar pas na 20 uur, komt er een geruststellend mailtje van google-account.
'Er is vast iets mis gegaan...' Echt? Ja duh-uh!
'Er is vast iets mis gegaan, maar inmiddels hebben wij het probleem opgelost.'
 
Snel start ik internet op, klik op favorieten, jawel! Daar sta ik bij! En dan naar mijn blog. En....
Jullie hebben het al gezien! Ik ben er weer!!! Stiekem toch lief geweest!


maandag 3 december 2012

Advent in Babel: Jezus komt

"Ik keek toe in de nachtvisioenen,
en zie, er kwam met de wolken van de hemel Iemand
als een Mensenzoon.
Hij kwam tot de Oude van dagen
en men deed Hem voor Zijn aangezicht naderbijkomen.
 
Hem werd gegeven heerschappij, eer en koningschap,
en alle volken, natiën en talen moesten Hem vereren.
Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij, die Hem niet ontnomen zal worden,
en Zijn koningschap zal niet te gronde gaan."
 
Daniel 7: 13 en 14
 
Waar wij de deur naar God dicht gegooid hebben
Waar God voor ons onbereikbaar is geworden door eigen toedoen
Daar opent Hij Zelf deuren door Zijn Zoon
Hij mocht vlak bij Hem komen, voor Zijn aangezicht 
Hij liet Zich naar de aarde sturen
Hij betaalde wat wij niet kunnen betalen
Hij leed de straf waaronder wij zouden zwichten
Hij gehoorzaamde en ging naar de aarde
als een Baby
als Mens onder de mensen
De Mensenzoon.
 
Hij kreeg heerschappij, zeggenschap over deze wereld
Hij is Koning over alle volken
Niet even, maar voor altijd.
Voor eeuwig!
 
Is je leven nu nog moeilijk, nog zwaar?
Red je het alleen niet om staande te blijven?
Door eigen schuld,
zorgen of pijn?
Voelt het alsof de vier dieren die uit de zee opkwamen je te sterk zijn?
Hij is machtiger!
Want Jezus Christus, Gods eigen zoon
heeft alles overwonnen!
Al zie je het hier nog niet,
eens zal het zover zijn.
Dan komt Hij en zal je meenemen naar Zijn Koninkrijk
waar je mag delen in Zijn heerlijke erfenis!
 
Over de vier dieren en hun macht, over de macht van de Heere en hoe de vier dieren te gronde worden gericht lees je in  de Bijbel, Daniel 7.
Een moeilijk stukje, maar o zo waardevol en troostrijk voor een ieder die gelooft!
 
Voor een mooie verklaring hierover ga je naar
http://herveen.nl/dehoeksteen/ >> archief >> Advent in Babel, 1e adventszondag, ds L. Kruijmer
 
 

vrijdag 30 november 2012

Vijf zieken, één toilet

Dat Geert een aantrekkelijk figuurtje is, wisten we al. Maar zo aantrekkelijk! Gewoon verbazingwekkend.
Woensdag was het voor hem een opknapdag: nog moe, beetje eten, maar liever niet. Je kent het wel.
Toen we voorzichtig de pepernoten op tafel zetten, ging dat wel goed bij hem, maar niet bij mij. Nu heb ik snel last van te veel, dus ik negeerde het maar.

Jorike kwam ziek thuis uit school. Rolde zo op de bank en al vrij snel later in bed, of voor het toilet...
Nog geen kwartier later kwam Willeke van stage thuis: wit, misselijk en moe. Maar nee, ze was niet ziek. In geen geval. Want weet je: ze zou vanavond voor de eerste keer gaan zingen in het muziekgroepje van 'jij-daar'.
-Dus, zo zei ze, ben ik alleen maar wat zenuwachtig. Jaja...
Later op de avond werd ze ziek thuisgebracht.
Van wie zou ze die eigenzinnigheid toch hebben? Of was het plichtsbesef?

Zelf had ik die avond een vergadering met alle schrijvers van een tijdschrift. Ik keek er al weken naar uit! Dus deed ik hetzelfde als Willeke: ik negeerde de misselijkheid en ging naar Nijkerk. Mezelf voorhoudend dat ik niet ziek zou kunnen worden, (wanneer kan een moeder dat?) stopte ik toch een plastic zakje in mijn tas voor het geval dat. Gelukkig maar...
De vergaderruimte was vlak naast het toilet en op de terugweg was ik nog nooit zo blij met een plastic zakje! Eigenzinnig? Of plichtsbesef? Nee, echt dat eerste. Ik wilde er niet aan!

Die nacht verliep uiterst gezellig. Geert kwam om een uur of drie vertellen dat hij toch weer buikpijn had. Rob liep vanaf zes uur de deur van de badkamer plat, terwijl Willeke, Jorike en ik elkaar voortdurend tegenkwamen, vooral tussen elf en vier, zeg maar.

En papa? Arme man. Hij werd steeds wakker van dierlijke geluiden, gestommel en gezucht. En verstoord vroeg hij zich af waar we toch allemaal mee bezig zijn? Wisten we dat zelf maar!

Het was ons geluk, daar heb ik zelfs voor gedankt! dat manlief die donderdag vrij was. Hij verzorgde iedereen zo goed als hij kon! Hij belde drie scholen af, het stageadres, de muziekschool, de dominee,. Deed boodschappen, ging op ouderbezoek op school, kookte eten: aardappelen, vlees en appelmoes uit pot, als groente :-) en ondertussen deed hij ook nog de was.
Of hij de ouderavond ging redden wist hij niet zeker. Hij was wat naar en misselijk, rond een uur of zes. En had geen zin in eten. Toch ging hij. Na een kort slaapje en een warme douche. Eigenzinnigheid? Of plichtsbesef? Absoluut het laatste.
Applausje voor papa!!!!

dinsdag 27 november 2012

Druk dagje

Toen ik gisterenavond in mijn agenda keek, ik onthoud het allemaal niet meer..., dacht ik wow, wat een druk dagje.
's Morgens boodschappen doen voor Sint, want ja hij doet het niet voor mij, helaas. Daarna bieb draaien in de kerk. Boeken innemen, uitlenen en geld innen. En dan moet ik vast weer verder boodschappen doen, ben ik bang. Graag wil ik die boodschappen eindelijk compleet hebben!
Gelukkig ben ik tussen de middag alleen: Geert blijft over vanwege blokfluitles.
's Middags maar even naar bed, want daarmee stoppen beviel niet zo.
En als Rob thuis komt word ik vanzelf aan het werk gezet: spelen met hem, spelletje doen. En o ja, we zouden samen even de folders rondbrengen, een paar straten. Gisteren kwamen de folders namelijk niet opdagen: een foutje bij VSP zorgde ervoor dat er niets bezorgt kon worden bij de bezorgers.
Vervelend, want maandag is vor Jorike de beste dag. En alles achter elkaar lopen gaat niet vanwege de HMS. Dus verdeelt ze de folderwijk altijd over twee of drie dagen. Nu dus niet. Rob en ik boden aan met de folders mee te helpen.
Nou ja, dan zal het wel ongeveer tijd zijn om eten te koken en om te eten. 's Avonds zijn we druik met jongens heen en weer brengen naar club en catechisatie en daarna ga ik zelf naar de vrouwenkring van de kerk.
Wordt een lekker daggie, dacht ik gisterenavond met de agenda voor mijn neus.

Vannacht werd ik wakker gemaakt door Willeke. Geert had in de toilet overgegeven en ik had niets gehoord. Erg hè. Dat is nog maar heel weinig gebeurd, dat ik 's nachts nergens wakker van word. Terwijl de badkamer naast onze kamer is...
Geert is dus ziek. Dat was even een geregel vanochtend! School afmelden. Voor de bieb een vervanger regelen en met onderbroekjes en emmer achter Geert aanlopen...
Nu is de rust terug. Alles geregeld. Behalve die boodschappen dan, maar ja, morgen of anders donderdag dan maar. Nu zit ik opeens thuis. Honderd gedachten vliegen door me heen: ik kan de kamer een goeie beurt geven, de badkamer en de was moeten ook nog. Zieke verzorgen, voorlezen en spelleltjes doen misschien. Boek uitlezen, blogjes schrijven, slaapkamers uitmesten. Dit of dat, of daar wat doen en o ja dat kan ook nog wel...
Poeh zeg, wat een drukke dag wordt dit!

zaterdag 24 november 2012

Over stage lopen bij apen en foute aardappels

-Hai Mam! Ik ben thuis!
Met een grote doos onder haar armen komt Willeke de kamer binnen gestormd.
-Zo-oh, kerstpakket?
apen uit 'De apenhof'.
-Nee, cakejes. Lusten de apen niet, daarom mochten wij ze meenemen.
Enthousiast trekt ze de doos open en laat de cakejes zien. Per stuk verpakt.
-Houdbaar tot eind november. Daar kunnen we nog lekker van smullen, toch!
Dan pakt ze haar tas en trekt met een ruk de rits open.
-Ik heb nog meer: champignons, aardappels en ananas.
Met een zuinige trek op mij gezicht bekijk ik de champignons. Hmmm, kan misschien nog net.
-Jaaa, zegt Willeke, de apen mogen ze niet. Dus ja, dat ga je toch niet weggooien!
En deze aardappeltjes zijn over datum, die mogen de apen niet meer. Dus ja... dat ga je toch niet weggooien!
Het zakje gekruide aardappels pak ik. De lucht staat er  in. Heeft ze helemaal meegesjouwd op d'r fietsie van Barneveld en Veenendaal. Die moeite had ze zich kunnen besparen...


www.apenhof.nl
Willeke loopt nu sinds twee weken stage. Groenhorst College heeft aangegeven dat ze deze eerste keer alleen bij een dierenpension mag. En aangezien Willeke niet zoveel met honden en katten heeft, maar liever van wat meer uitdaging houdt, is ze aangenomen bij "De Apenhof" in Barneveld.
Een pension/asiel voor apen, baardagamen, papegaaien, slangen, schildpadden enzovoort.
Ze vindt het er geweldig!

Van de week kwam ze weer enthousiast thuis. Ze had met Lisa gewandeld.
Voor alle duidelijkheid: Lisa is een aap. En de apen daar zijn niet mals. Maar Lisa heeft vriendschap met Willeke gesloten. Zodra Willeke 's morgens aan komt lopen begint Lisa smakgeluiden te maken. Willeke doet ze terug en zo zijn ze de allerbeste vriendjes. Bijzonder, want zodra iemand anders in de buurt komt, vergeet Lisa Willeke en haalt flink uit naar die ander. Hetzij door te gillen, hetzij door haar lange armen door het gaas te steken enne...je snapt het wel. Wegwezen allemaal!

En nu mocht Willeke met Lisa wandelen. Eerst vriendinnetje begroeten. Rustig het hok in. Smakgeluidjes volhouden, vooral lief kijken. Dan muilkorf om aaps bekje doen. Je weet tenslotte nooit... Halsbandje om. Handje geven en lopen maar.
Vanaf dat moment is de baas weg. Want baas en Lisa kunnen elkaar niet uitstaan. Iedereen is van het erf af, binnen in huis. De baas is echt weg: naar de markt. Want stel dat ze hem ruikt!
Geen foto's dus, geen filmpje, want niemand kon in de buurt komen...

plaatje van www
Willeke geniet buitensporig! Daar loopt ze dan. Met aapje aan de hand. In de andere hand de halsband.
Aapje Lisa is ook blij. Maar toch hè. Zo'n muilkorf is niet zo fijn.
Met dat Willeke merkt dat Lisa het zat wordt, zet ze haar weer in het hok. Lief blijven doen. Halsbandje af. Heel lief blijven doen. Smakgeluidjes maken. Muilkorf af. Lekkere dingen voorhouden. Wegwezen! Het blijft per slot van rekening een dier.

Gisteren zag ik dat de cakejes niet tot eind november houdbaar zijn. T.H.T. 22-10-2012.
Eetsmakelijk, aapjes van me!



woensdag 21 november 2012

Award ontvangen!

     
    En dan word ik verrast met een award. Dank je wel Greet, voor je complimenten!
     
    Hoe het werkt?
    Poeh! Daarvoor moet ik even naar de blog van Greet:
    Neem ook maar eens een kijkje daar!
     
    1. Vertel 11 dingen over jezelf.
    2. Beantwoord de 11 vragen die aan je gesteld worden.
    3. Maak 11 nieuwe vragen.
    4. Kies 11 bloggers met minder dan 200 volgers en stuur hen deze Award.
    5. Laat hen dit weten.
    6. Bedank de persoon van wie jij de nominatie kreeg.
    Dat is nog eens een opdracht. Hier ben ik vast niet zo 1,2,3 mee klaar. Maar vooruit, niet treuzelen dus, gewoon beginnen.

    11 dingen over mezelf:
    christen, echtgenote, moeder,
    dol op mensen om me heen, tegelijk ook graag alleen,
    lekker lezen, schrijven, leiding geven, veel slapen,
    eerste liefdestaal: complimenten geven en complimenten krijgen dus :-)

    Zo, dat weten jullie dan alvast. Op naar onderdeel twee. Ik ga nu de vragen beantwoorden die Greet me stelt.

  1. Bent u gelovig? Ja! Ik ben christen en geloof dat Jezus Christus voor mijn zonde is gestorven, waardoor ik uit dankbaarheid wil leven zoals Hij van me vraagt.
  2. Zou u wel naar IJsland willen op vakantie? Of bent u er al eens geweest? Beetje koud hè. 'k denk het niet, vind Nederland wel koud genoeg!
  3. Welke sok/kous/schoen trekt u het eerst aan, de rechter of de linker? Waarom? Eh...rechts geloof ik. Voorkeurshouding??
  4. Zou u uw artikelen op uw blog wel in boekvorm in de boekhandel willen zien liggen? Niet de artikelen van mijn blog, wel een boek!
  5. Welk boek zou u graag geschreven willen hebben? Ah, ik ben ergens mee bezig, dus dat zeg ik lekker nog niet.
  6. Naar welk concert zou u graag eens heen willen? Ik vind een harmonie geweldig mooi, pas bij Caecilia geweest. Maar ja, dochter speelde mee: kan niet anders dan mooi zijn!
  7. Wanneer was uw laatste theaterbezoek? 27 oktober dus, naar Caecilia. Echt theater is dat niet natuurlijk. Vrijdag 30 november ga ik naar musical Rainman
  8. U krijgt van de caissière te veel geld terug. Wat doet u? Zeggen en in orde maken. Ik ben eens terug gefietst, een dag later, om een milkshake te betalen!
  9. Kat of hond? Hond
  10. Hoe is het met uw maag gesteld? Prima, momenteel. Net koffie op dus... En verder gaat het ook goed, hè maag?
  11. Hoe lijkt u het leven zonder televisietoestel in huis? Heerlijk, beleven we elke dag. We hebben er geen en missen hem niet. Vroeger niet, nu de computer in huis is wordt er regelmatig programma gemist gekeken, maar ik kijk zelden, eens per jaar of zo. En na een weekje vakantie ben ik dat ding altijd weer spuugzat.

Elf vragen aan elf mensen, is het volgende onderdeel.
Nou maar hopen dat ik hiervoor nog een beetje inspiratie heb, anders worden het gewoon dezelfde vragen...

  1. Welke kleur heeft je voorkeur?
  2. Zomer of winter?
  3. Wanneer ben je voor het laatst naar de tandarts geweest?
  4. Uit eten of concert?
  5. Je hebt een jas gekocht en binnen vier weken is de rits kapot. Ga je terug?
  6. Familie of vrienden?
  7. Geloof je in God of in jezelf?
  8. Auto of fiets?
  9. De collectant staat voor de deur. heeft u iets over voor aidskinderen in Afrika? Geef je iets?
  10. Je moet kiezen: voetbalwedstrijd of kerkdienst. Wat doe je?
  11. Een vraag die Aritha ook stelde: vertel eens iets wat bijna niemand van je weet?

En dan nu de bloggers die ik nomineer. Elf?? Zo, dat zijn bijna al degenen die ik volg. Geeft niet, want ik waardeer ze ook. En hen die ik niet noem waardeer ik evengoed. Sommigen van jullie hadden deze Liebster Blog al, dus, tja, die nomineer ik niet meer. Maar net als Trudy al zei: iedereen wordt gewaardeerd!!

  1. http://bibje.blogspot.nl/2012/11/ochtendroze.html, Bibje. Ik volg je nog niet zo lang, maar je schrijft erg leuk!
  2. http://yvonne-docter.blogspot.nl/, Yvonne. Hoe jij dat allemaal doet! Geweldig om te lezen!
  3. http://geestelijkemomenten.blogspot.nl/, Peter. Je eerlijkheid en oprechte vragen geven me reden tot nadenken.
  4. http://mamma-lien.blogspot.nl/, Mammalien. De humor die je in het schrijven legt, maakt het lezen erg leuk!
  5. http://urban-style-jantine.blogspot.nl/, Zo creatief als jij bent!!
  6. http://opwegnaareenpleegkindje.blogspot.nl/, Jullie hebben een ruim hart. Prachtig om te lezen!
  7. http://christelijkopvoeden.blogspot.nl/, Wendy. Mooi hoe je ons aan het denken zet!
  8. http://christen-zijn.blogspot.nl/, Annemieke. Je blogs inspireren me en zetten tot nadenken!
  9. http://chriskrastdoorblogland.blogspot.nl/, Christiaan. Lekker optimistisch: Goed bezig!
  10. en
  11. Deze zijn voor alle lezers! Begin je blog met een Award!

Klaar!!!!! Zo zeg wat een werk. Manlief keek stiekem al om het hoekje van het scherm: ben je nu nog bezig. Hij bedoelt: Je zou toch de badkamer doen? Klopt. Dus mensen, ik ga aan het werk.
Voel je niet verplicht mee te doen aan deze Award, als je er maar blij mee bent!

maandag 19 november 2012

Hoera! Geboren!

Vrijdagavond. Ik lig in bed. Lekker denken, zometeen val ik vanzelf in slaap.
Ik bedenk een onderwerp voor mijn blogje van de volgende dag.
Helemaal logisch dat het onderwerp van de week het onderwerp van het blogje wordt.
Heb ik vanavond niet een stel mooie foto's gekregen van onze nieuwe aanwinst, ons nieuwe wondertje? Daar heb ik immers de hele week op gewacht?

Zaterdagochtend. Wat al ik eens bloggen?
Tijdens het kameropruimen van Rob bedenk ik de blog die ik zaterdag  neerkwakte op internet.

Domdomdom! Er was iets veel leukers te vertellen, want...

OP 10-11-12 BEN IK WEER TANTE GEWORDEN!
Tante worden blijft bijzonder. Je leeft mee zo veel als mogelijk, je bidt voor de ouders en het ongeboren kindje en dan opeens, op een dag, komt het langverwachte telefoontje. Toch nog onverwacht. Met het mooiste bericht dat alles goed is gegaan en het kindje gezond lijkt.

Ik heb eens zitten rekenen, hoeveelste is dit nu? 11e nichtje/neefje  aan mijn kant, 10 aan mans kant. Bij allebei de kanten komt er binnenkort nog eentje bij, dus ik ben nog lang niet uit de baby's.

Ik geniet er weer van. Dat vind ik toch zo leuk. Er is een tijd geweest dat ik zo tot over mijn oren in de kleine baby's en peuters zat dat ik maar moeilijk kon genieten van de kleintjes van anderen. Maar ik merk dat  het nu weer veel beter gaat! En dat is fijn. Voor mezelf en voor de jonge gezinnen om me heen.

Dus baby's kom allemaal maar hoor, bij jullie ouwe tante!

Mag ik jullie voorstellen aan Jarne Wietse, geboren op de prachtige datum van 10-11-12, en 4050 gram zwaar. Welkom neefje. Dat je leven maar vol mag zijn met God en Zijn liefde!!


Rob is supertrots!

Jorike ook

Willeke kan het oog
niet van hem afhouden!

Geert is ook megatrots,
maar durfde het kereltje niet vast te houden.
Komt nog wel!
Toen papa op kraambezoek was,
sliep-t-ie lekker, dus nog geen foto.
 
 

zaterdag 17 november 2012

Zin in een nieuwe kast? Maar niet in geld uitgeven?

Doe dan als Rob!
 

Stuk fleuriger als zo'n witte kast, toch?
 
En wat doe je als je de knuffels moet leren reddingszwemmen?
 

Je maakt een echte titanic,
zet je knuffels erin
en laat het schip langzaam ten onder gaan.
En of ze zichzelf kunnen redden!!
 
creatief hè, helemaal gemaakt van papier!
 
 

woensdag 14 november 2012

Gewoon...in de blaadjes gelegen

-Zo. En nu ga ik naar buiten. Met mijn vrienden spelen.

Al een week of drie zegt Rob dat elke middag rond kwart voor vier. Dan is de school hier in de buurt uit en gaat hij met zijn vrienden spelen.
Zijn vrienden: vriendjes die van Geert zijn, maar die hij inpikt.
Daarom ook deze tijd, dan is Geert nog net niet thuis. De slimmerd.

Bammm, met een knal slaat de deur dicht en zie ik Rob de strraat op lopen. Brrr, ik vind het maar niets!
Elf jaar en behoorlijk autistisch. Maar toch laten gaan. Want hij wil vriendjes. Hij wil samen spelen.
Gisteren was hij met tien minuten weer terug:
-Niemand wil met me spelen...
Zo zielig vond ik dat. Maar o zo begrijpelijk! Zijn wereld is zo heel anders als die van kinderen zonder autisme.

Ik heb hem geleerd zijn horloge mee te nemen. Die stopt hij dan in de broekzak, want hij vindt het om de pols niet fijn zitten. Maar hij is dan wel klokslag vijf uur thuis. Dat is mooi meegenomen, want anders moet ik alle deuren langs...

Vandaag ook weer: klokslag vijf uur gaat de deurbel (ze kunnen bij ons niet achterom) en een paar momenten later staat Rob bij me in de keuken.
Handen in de zakken, stoer, stralend hoofd en glimmende oogjes.
-Ik ben naar sportschool Van der velde gelopen!
Voor niet-Veenendalers: dat is minstens tien minuten en een drukke straat over.
WATTTTTTTT??????????????
Ik schrik me wild!
-Wat heb jij gedaan???
Niet begrijpend kijkt Rob me aan.
-Ik zeg het toch! Ik ben naar sportschool Van der Velde gelopen!!!
Ik kalmeer. Per slot van rekening staat hij hier gezond en wel voor me en paniek geeft alleen maar onbegrip en boosheid bij Rob. Daar bereik ik dus niets mee.
-Wat heb je daar gedaan dan?
-Gewoon, in de bladeren gelegen. Op zo'n grote hoop. Dat ligt zó lekker, mama.
Slikkk... en zo kwetsbaar..in de bladeren liggen. Dat doet toch zeker niemand!
Ik waarschuw hem voor verkeerde mensen, maar wel voorzichtig. Hij moet niet direct doodsbang worden.

-Er kwam een man met een tractor en die gooide nog meer blaadjes op de hoop, onder de electriciteitspaal waar ik lekker in de blaadjes lag.

Ahhh, zie je wel!
-En toen keek ik op mijn horloge en ben ik tot 300 gaan tellen. Dan was het vijf minuten voor vijf en toen ben ik naar huis gelopen.
Hij pakt me bij mijn hand.
-Je hoeft niet bang te zijn hoor. Ik kan heus wel voor mezelf zorgen.
Ondeugend schatje...
Ik vertel hem dat ik dat echt niet meer wil hebben. En dat ik heel blij ben dat hij weer thuis is.
Hij snapt het niet. Het is toch goed gegaan?
-De Heere God zorgt toch ook voor mij mama. Ik vertrouw daarop.

Tja...wat kan ik nu nog voor bezwaren hebben?
Worden als een kind en zo vertrouwen op Hem.
Lastig. Omdat je weet dat het met veel kinderen ook regelmatig niet goed gaat.

Hij vindt het altijd al heerlijk.
Foto's van herfst 2010

maandag 12 november 2012

Daar is-t-ie dan! Nieuw bankstel

En daar komen ze!
Grote truck rijdt voor. Man stapt uit. Zoekt even, loopt naar ons huis en belt aan.
- Goedemorgen, wij komen een bankstel bezorgen.
YESSS!!!

Mijn gedachten vliegen terug naar die ene zaterdag. Het lukte me mijn man over te halen mee te gaan naar P. want in de krant stond een mooi bankstel, met alleen dit weekend een introductieprijs.
Samen rijden we naar de bewuste winkel en slenteren langs die vele bankstellen en eethoeken.
Allemaal effen banken. Dat willen we niet: veel te besmettelijk...
Maar dan zie ik hem: de bank uit de krant. En wat ik al wist, weet ik nu: deze is het.
Met allerlei creativiteit probeer ik manlief ook zo ver te krijgen, maar hij is niet snel overtuigd.
Pas als de verkoper er bij komt en we de stof van de bank mee naar buiten  nemen ziet mijn lief wat ik zie. We praten nog wat met de verkoper over prijs en levertijd en lopen samen terug naar de auto.

Terwijl manlief start, praten we samen over deze bank en andere mogelijkheden. Die zijn er wat mij betreft genoeg: er zijn zo zeven winkels die ik opdreun, waar we ook nog kunnnen gaan kijken. Verschrikt kijkt man me aan.
-En dan? vraagt hij verbouwereerd, dan gaan we zeker terug en kopen we deze?
-Ja! zeg ik, deze is het wat mij betreft. We betalen er dan alleen wat meer voor, want alleen nu is de introductieprijs.
Met een ruk draait lief aan het stuur. Hij draait een parkeerplaats op, even rechtdoor en we komen weer uit bij de meubelzaak waar we begonnen.
-Wa-at doe je?? Nu is het mijn beurt om verbaasd te zijn.
-Bank bestellen, zegt mijn man gedecideerd.
Vertwijfeld haal ik mijn schouders op.
-Weet je dat dan wel zeker? Het moet niet tegen jouw wil in zijn! Jij moet hem ook mooi vinden!
Kijk, zo ben ik dan ook wel weer...
Als het blijkt dat we het echt samen eens zijn, het scheelt hem én geld én tijd, stappen we lachend uit. We lopen naar de  deur en duwen er eens lekker tegen.
Geen beweging...
Nog eens.
Niets...
-Nee, hè, zijn ze nu net gesloten? vraag ik ongerust. Vreemd, op zaterdagochtend half 12...
Dan kijkt man eens goed.
-Haha, lacht hij, we staan bij de buren!
Gierend van de lach lopen we een deurtje verder, bestellen de bank en drinken onze koffie.
-En, zegt de verkoper, welk cadeau wilt u erbij?
Ja! daar komt-ie. Daar had ik thuis natuurlijk ook al over nagedacht. Manlief weet het ook al.
-De tablet wil je hè.
 -Ja-ah, grijns ik. Dat dát mijn doel is, dat zal ik alleen maar denken!

Twee-en half zitsbank
Tweezitsbank

zaterdag 10 november 2012

Nieuw op Marktplaats!

"Ons fijne bankstel is met z'n18 jaar echt op.
Staat op marktplaats omdat het hout, massief eikenhout rondom nog zo goed bruikbaar is.
Wie weet kan iemand er iets mee?
Tegen elk serieus en aannemelijk bod!!
Twee brede fauteuils en een grote driezitsbank"
 
Zie hier de prachtige foto's...
Maandag komt de nieuwe bank. Die krijgen jullie nog wel te zien.
Maar stoor ons dit weekend maar niet, wij nemen afscheid van onze eerste liefde...



 
Margaretha, welkom als volger!

woensdag 7 november 2012

Dankdag: Wat is van mij wat ik niet van U heb gekregen?


Dankdag.
Ter voorbereiding daarop lag ik in bed, dinsdagavond laat, na te denken over alles waar ik dankbaar over kan zijn. En geloof me: dan ben je niet zomaar uitgedacht.

Dit lekker warme bed.
Mijn kindjes allemaal in de buurt, man naast me.
Allemaal gezond, en zelfs ook iedereen in de familie en vriendenkring.
Elke dag een warm huis, eten, drinken, kleren.
Basale dingen die nodig zijn om te leven en die bij ons hoog in kwaliteit zijn.
De liefde binnne ons gezin, binnen de familie, het meeleven met elkaar.
De vrienden en vriendinnen en niet te vergeten onze gemeente!!

We hebben het zo goed!!!

Het onderwijs voor de kinderen, zelfs aangepast waar nodig!
PGB en dus zorg en ontlasting binnen het gezin.
Kinderen die er plezier in hebben naar school te gaan, naar club, naar catechisatie en zelfs naar de kerk.
Waardoor ze ook zelf mogen zeggen een kind van God te zijn.

Is dat niet het meest om dankbaar voor te zijn: Gods trouw aan ons?
Hij stierf voor mij, om mij te redden. Dat zeker weten, dát is het mooiste wat bestaat.
Elke zondag mocht ik naar de kerk.
Hem lofzingen en prijzen.
Hem danken.
Naar Hem luisteren.
In vrijheid, zonder spot of smaad.
Wat een genade eigenlijk, terwijl zoveel anderen dat niet kennen!
Wat doen we er mee??

Naast me draait manlief zich om. Ik slaap nooit direct, ik lig vaak nog te denken.

En dan opeens schiet het door me heen:
Dankbaar zijn voor alles wat God me geeft, is al moeilijk, ben ik te weinig.
Dankbaar zijn als God iets/iemand van me afneemt, is nog veel lastiger.
Maar toch: alles is van Hem! Hij gaf het me en het is Zijn goed recht om het terug te vragen.
En waar ben je nu gelukkiger? Hier op deze aarde, of daar bij Hem?
Zal ik niet heel dankbaar zijn nú al te weten dat zij die me lief zijn straks bij Hem gelukkig zijn?
We zongen dat vanmorgen met psalm 24:1:

Al d' aard' en alles wat zij geeft,
Met al wat zich beweegt en leeft,
Zijn 't wettig eigendom des HEEREN.
 
Mooi was dat. Wat je 's avonds overdenkt in de stille uurtjes, mag je 's morgens van harte meezingen met de gemeente.

Er zijn veel soorten van dankbaarheid. En het is echt niet van zelfsprekend. Denken we niet heel vaak dat we er recht op hebben? Er hard voor gewerkt hebben? Het wel verdiend hebben?
Maar die gezondheid en kracht is ook weer door Hem geschonken. Leven we daaruit?
Dan kun je in vertrouwen verder.

Dominee las een prachtig gedicht voor over Habakuk 3, die ik ook gevonden heb op een site:
 Wanneer de vijgeboom niet bloeien zou...
de wijnstok niet zijn opbrengst meer zou geven...
de schapen uit de stallen zijn verdreven...
dan zal ik nochtans juichen in Gods trouw.
 
Al zal ik altijd eenzaam moeten zijn
en niemand hebben voor wie ik kon zorgen...
al zou ik 's avonds bang zijn voor de morgen...
dan zou Gods Naam nóg op mijn lippen zijn;
 
dan zal ik nochtans juichen in de Heer.
Ik zal---ach God, wat zeg ik grote dingen;
U weet hoe dikwijls ik niet wilde zingen....
de bomen bloeiden....maar ik zong niet meer....
 
Toch is Uw goedheid als de morgendauw;
toch blijft Gij met Uw zorgen mij omringen...
Leer mij weer danken, God, leer mij weer zingen
ook als de vijgeboom niet bloeien zou....  
 
Gezegende dankdag toegewenst! Voor nu en elke dag!!

zaterdag 3 november 2012

Herbalife, doen?

Ding-donggggg, de deurbel. Ik open de deur en voor me staat een mevrouw met een A4-tje in haar hand.
-We zijn bezig met een onderzoek en willen u vragen deze enquete in te vullen. Dan kom ik hem straks weer halen.
Best hoor. Doe ik!
Het gaat over mijn  eetgewoontes, met name tijdens het ontbijt. Niet hoe ik eet :D, maar wat ik eet.
Netjes vul ik alles in en geef de brief aan de dame terug.

De volgende dag...

Tring-tringggg. De telefoon. De mevrouw weer. Ik heb een proefpakket van Herbalife gewonnen. Omdat ik slecht ontbijt? Nee. Dat is niet zo. Ik eet wel twee volkoren sneetjes pasta...
Maar vooruit, ik houd wel van een uitdaging, want dat, zo zei de herbalifer, dat zal het worden.

1 november spreken we af en exact om negen uur, lekker vroeg! sta ik tegen haar voorbel te douwen.
We praten over goed ontbijt, over gezond eten en over verkeerd lijnen. Niet dat ik lijn, maar ik houd er rekening mee en de kilo's die me bij zijn gebleven na vorig jaar zomer zitten me niet lekker. Ook kom ik helemaal niet tot de juiste conditie meer en ben ik ontzettend moe.
-Logisch, geeft mevrouw aan. Je eet veel te weinig eiwitrijk voedsel.
Juist. Wat is dat dan? Lekker onnozel, maar ik houd me er echt nooit mee bezig. Wel weet ik wat E-nummers zijn, maar daar houdt het echt mee op.
De weegschaal daar is gelijk de mijne. Gelukkig maar, de mijne is al naar behoorlijke hoogte gestegen, hoger is niet leuk. Tegelijkertijd meet ze het vetgehalte. daar schrik ik toch wel van. 10% hoger dan twee jaar terug, toen ik nog sportte. Gevarenzone, geeft de tabel aan...

Vrijdagochtend begin ik dapper mijn shake: een zakje spul, met alle voedingsstoffen die ik nodig heb! Even door de yoghurt roeren en eten maar. Geert proeft een hapje, Rob een nog kleiner en allebei hebben ze opeens snel hun brood op. Ik vind het op zich wel lekker, dus dat is niet het probleem. Ik vul me ook heel stevig gevuld, beter dan na mijn gewone ontbijt. Maar dat duurt maar even. De 220 calorien zijn na het wegbrengen van Rob en de boodschappen in-en uit de fiets laden zo op. Als om half tien een begeleider komt praten over één vand e kinderen voel ik me al behoorlijk gammel. Toch neem ik geen koffie, maar de toegestane drankjes: groene thee en water. Zo rond het eind van het gesprek kan ik me niet meer zo heel goed concentreren en ik heb het idee dat mijn ogen elk moment dichtvallen.
Gelukkig geeft de vezeltablet om half 11 wat verlichting. De keukenkastjes komen allemaal schoon!
Kwart over twaalf shake nummer 2 in de karnemelk en om drie uur weer een vezeltablet. Tussendoor slaap ik lekker, dus dat scheelt.
Zo blij wanneer ik met eten koken mag beginnen! Wat waardeer ik de rijst, een klein beetje vlees en de vracht groenten! Nu verder alleen water of groene thee. En dan morgen nog...

Het lukt me niet het vol te houden. Om een uur of negen neem ik twee manderijntjes.
Dan hijs ik me de trap op en plof op de wegschaal. Jaja, het heeft wel effect: anderhalf kilo minder dan donderdagavond!
Eenmaal in bed bedenk de meeste nare scenario's.
-Stel dat iemand vannacht mijn hulp nodig heeft maar ik halverwege flauwval? Stel dat...
Stiekem loop ik naar beneden en smul van een volkorensneetje met veel kaas. M'n smaakpupillen slaan er van op hol! Zo lekker brood opeens is!

Doel van dit proefpakket?
Vooral, naast een verkoop natuurlijk, het laten voelen wat eten met je doet. Nou, dat is gelukt!
Manlief staat niet achter dit project en al helemaal niet achter een vervolg, dus hier blijft het bij. Wel veel geleerd. Op naar een eiwitrijk leven, zodat de energie terug komt, dat hoop ik tenminste, en dat ik daardoor weer zin krijg om aan de conditie te werken. En af en toe een handje pepernoten kan nemen, zonder dat mw Herbalife me op mijn vingers tikt....Eh..zijn die er eigenlijk wel? Eiwitrijke perpernoten?

woensdag 31 oktober 2012

Hervorming en Halloween: 31 oktober

Eigenlijk wilde ik NU de keukenkastjes gaan soppen. Maar het is beter nu een blogje te schrijven over wat me bezig houdt.
Vandaag 31 oktober. Voor de kerk een dag van hervorming. Mooi woord: her-vormen: opnieuw samenstellen? Opnieuw maken? Zo was het jaren geleden bij Maarten Luther toen hij de stellingen aan de kapel hing. Wat bracht het teweeg!
We mogen wel heel dankbaar zijn dat we daar nu nog altijd zegen van ondervinden!


Vandaag 31 oktober. Voor veel mensen een dag van Halloween.
Feest.
Feest?
Ik zie dit feest echt als feest van de satan. Met z'n uitgeholde pompoenen, verminkt tot heksengezichten. Met de heksen zelf en alles wat met wicca te maken heeft. Wat satanisch!
We doen satan ontzettend veel plezier door alle aandacht die hij krijgt. De vreugde die al zijn slachtoffers ondervinden in het aanbidden van deze vijand van God.



Ik citeer een stukje van wikipedia voor het juiste beeld van Halloween
De naam "Halloween" is afgeleid van Hallow-e'en, oftewel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen, 1 november. In de Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. De oogst was binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor een vrije dag, het Keltische Nieuwjaar of Samhain (uitspraak Saun, het Ierse woord voor de maand november).
Samhain was ook nog om een andere reden zeer bijzonder. De Kelten geloofden namelijk dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar.
Op het eiland Groot-Brittannië werd Halloween vooral door de Kelten gevierd. De geesten die uit dode mensen op zouden rijzen, werden aangetrokken door voedsel voor hen neer te leggen voor de deuren. Om echter de boze geesten af te weren droegen de Kelten maskers. Toen de Romeinen Groot-Brittannië binnenvielen, vermengden ze de Keltische traditie met hun eigen tradities, die eind oktober natuurlijk de viering van de oogst betroffen en ook het eren van de doden.
In de negende eeuw van de huidige tijdrekening steekt een Europees christelijk gebruik de zee over en vermengt zich met het Halloweenfeest. Op Allerzielen - 2 november - gingen in lompen gehulde christenen in de dorpen rond en bedelden zielencake (brood met krenten). Voor elk brood beloofden ze een gebed te zeggen voor de dode verwanten van de schenker, om op die manier zijn bevrijding uit de tijdelijke straffen van het vagevuur te versnellen en zodoende zijn opname in de hemel te bespoedigen. Het "Trick or Treat" spelletje vindt wellicht daar zijn oorsprong.
In de Verenigde Staten maakt het feest vooral opgang in de tweede helft van de 19e eeuw, toen grote groepen Ierse en Schotse immigranten het land binnenkwamen. In de VS duikt dan de bekende jack-o'-lantern-pompoen op, die in de hele wereld wellicht het bekendste gezicht van Halloween is.
 
De geesten die uit dode mensen herrijzen, dat wordt gevierd! Afgrijselijk. Ik houd me er verre vandaan. Denk ik. Maar dan start ik internet en komt de zoekmachine met een plaatje van zwarte raaf, doodskop, spook en  'enge geluiden'. En zo dringt het ook mijn huis binnen. Ongevraagd, ongewild.
Veel bidden vandaag, dwars tegen al die satanaanbidders in. Vanvond/vannacht houden ze speciale momenten om satan te aanbidden. En wij?

 Bid je mee voor Gods openbaring en Zijn almacht. Zodat al die mensen zien waar werkelijke vreugde vandaan komt? Werkelijk feest is alleen als je in Christus geborgen bent.

donderdag 25 oktober 2012

Jaloers jongetje en een burgerjuf

-Je weet het hè, waarschuw ik Rob nog even snel voor we gaan.
-De jongens van ome J zitten bij ons voor een keertje.
-Ja-ah... Hallo hé, mama denkt zeker dat-ie dom is!
Samen fietsen we naar de aangepaste kerkdienst. Mijn broer is vandaag koster, maar omdat z'n vrouwtje moest werken bood ik aan dat zijn drie jongens wel bij mij  konden zitten.

Eenmaal bij de kerk aangekomen loopt Rob voor me uit de kerk in. Hij loopt langs de lege bank, de bank waar wij altijd zitten...
Wat gaat-ie doen??
Hij kruipt naast een vrouwtje, op een hoekje. Waar hij net past. Alleen. En ik dan??
-Ro-ob! Kom hier zitten joh! Fluisterend maar hard genoeg klinkt mijn stem door de kerk.
Onwillig komt hij aangelopen.
-Ga jij daar maar zitten, ik zit hier, moppert hij.
En hij neemt een nieuwe plek in, achter de bijna lege bank. Een plekje voor twee personen.
Nou ja zeg... Wat is dit?
-Ik zit wel naast jou dan, geef ik toe.
-Nee-ee, ga nu maar bij die jongens zitten, ik zit wel alleen!
Ah-ha!! Dat is het dus. Meneertje wil mij niet delen! Jaloersheid ten top? Of...gewoonte?
Daar komen de neefjes al aan. Ik plant ze voor me, op de lege bank, die nu goed gevuld wordt met drie kleine kontjes.
-En stil zitten hè! Hoppa! Aanpakken, want Rob vindt het dus maar niets en ik kan dus niet heel veel aandacht aan ze besteden.
Ze zitten als muisjes. Fantastisch jongens! Goed gedaan.
Rob niet. Hij is de hele dienst onrustig en duwt me voortdurend bijna plat. Lekker intensief dus... Pfff. Geef mij maar drie jongens!

Als we naar huis fietsen komen we langs de megagrote foto van onze oudburgemeester, Ties Elzinga. Vorige week nam hij afscheid van Veenendaal.
Niet dat we daar iets van gemerkt hebben...
-Kijk, onze burgemeester Rob. Hij is nu weg, met pensioen.
-Maakt toch niet uit? Ik heb jou toch? Jij bent toch de burgerjuf?

maandag 22 oktober 2012

YES!!! Goed nieuws!!!

YESSS!!!!
Vandaag telefoontje gehad van BJZ
Of wel: Bureau jeugdzorg
Per 1 november wordt de PGB van Rob verlengd!!!
 
Dit keer geen bezwaarschrift,
geen hoorzitting,
geen energieslopende gesprekken,
alleen maar... PGB

Dit is heel bijzonder!
We zijn echt zó blij
en vooral heel dankbaar!
Dank God met ons!
 


zaterdag 20 oktober 2012

Sporten en HMS? Welke sport kies je?

-Goedemiddag!
Een energieke en stralende jongedame staat voor ons.
-Loopt maar mee.
Jorike kent haar al en loopt als vanzelf mee.
Samen zakken we op zo'n bankje uit de gymzaal, in de oefenzaal.
-Jullie hebben wat vraagjes. Zullen we het daar eerst over hebben? Hoe gaat het met je, Jorike?
De fysio kijkt haar vragend aan en Jorike vertelt.

Het gaat niet zo lekker deze week. Maandag ging ze gigantisch door haar rug en ik kreeg het even spaans benauwd. Is dit het? Is dit haar toekomst? Altijd pijn, altijd uitkijken met wat je doet en hoe je jezelf beweegt? De pijn in haar rug komt me vreselijk bekend voor: dezelfde plek als ik had vorig jaar zomer. Met warmte en zalf proberen we de pijn te lijf te gaan. Maar deze vrijdag, tijdens het afgesproken bezoekje bij de fysio gaat het nog steeds niet zoals het was.
De fysio luistert en leeft mee. Ze denkt dat er wel twee weken over heen gaan voor Jorike deze pijn, die zo heel anders is als de pijjn van altijd, kwijt is. Tijdens de oefeningen ziet ze het ook: Jorike staat weer een stuk slechter als de vorige keer. Echt wel een paar stappen terug dus.

Een andere vraag wordt positief beantwoord. Omdat Jorike altijd last heeft van pijn in haar enkels krijgen we toestemming voor steunzolen, die het zwikken tegengaan. Niet dat we die toesteming nodig hadden, maar ik luister toch graag naar wat meer professionele mensen. Een eventuele spalk voor de nacht raadt de fysio af. Jorike is een echte buikslaper en kan dan haar voeten helemaal plat neerleggen. De oorzaak van de pijn in de enkels is dus al wel bekend: ze staat er mee op en gaat er mee naar bed. Maar beter is natuurlijk om een andere slaaphouding aan de te wennen, omdat met spalk niet echt lekker slaapt.

Onze laatste vraag gaat over het hoe-nu-verder.
Dit zou Jorike's laatste bezoekje zijn, maar welke sport is nu voor haar goed?
Allereerst plakt de fysio er nog een bezoekje aan vast, omdat het weer wat achteruit is gegaan.
-Maar onze fitnissruimte is natuurlijk een heel goede beweging voor Jorike.
Met een zuur gezicht zegt de fysio dit:
-Ik houd helemaal niet van fitness...
Verder raadt ze Pilates aan.
-Als het maar wel individueel wordt gegeven en aan jou kunnen wordt aangepast! Meestal is dat neit zo. Het belangrijkste is: langzaam beginnen en langzaam opbouwen!

Thuis spieken we op het web. Ik dacht het al: Pilates wordt gelijk met Yoga genoemd.
Nu aan jullie de vraag: hebben jullie enig idee van waar Pilates vandaan komt? Als sport bedoel ik dan hè! :-) Is het vanuit de occulte achtergrond hierheen gewaaid??
Ik ben daar wel nieuwsgierig naar, hoewel het al bijna zeker is dat Jorike gaat sporten bij haar eigen fysio: ze kent haar, het is individueel, eigen tempo en het is niet overdreven duur.
Of hebben jullie nog andere sport waar je, ondanks HMS goed mee kan sporten?

Pagina's