Moederdag 2011

Een paar jaar terug hebben we moederdag afgeschaft. 't Is leuk hoor, maar mijn verwachtingen waren te hoog gespannen. De cadeautjes waren leuk, echt. Maar als mamalief dan later aan het werk werd gezet,
--U hebt toch het cadeautje gehad?-- dan vallen alle verwachtingen met een plons overboord.
Dus, ter bescherming van een hoop trammelant en zelfmedelijden schafte ik het hoogst persoonlijk af.
Maar de jongens maken op school natuurlijk wel wat leuks. En onze meiden denken er tegenwoodig ook aan.
Zie je wel, 't komt echt wel goed.

Vorige week bood Rob mij het moederdagcadeautje al aan.
-Mam, hebt u het cadeautje gepakt uit mijn tas?
Ja, dat heb ik. Ik was namelijk bang dat ik me niet meer kon bedwingen. Of dat het kapot zou gaan. Dus ik had het veilig gesteld. Rob wil het nu hebben. Oke, waarom niet? Ik zeg hem de plek waar het pakje ligt en geniet nog even van het vroege morgenuur. In de kamer naast me hoor ik papiergescheur en, naar ik mag aannemen, worden er snode plannen gesmeed. Rob kletst heel wat af in zijn uppie.
Wacht, daar komt-ie weer. Wat zal er voor plan zijn bedacht?
-Mam, hier is het moederdagcadeautje. Als u het wil hebben moet u mij een 2-en 1-euromunt betalen.
Grinnekend vraag ik hem waarom.
-Nou, dan kunt u het al vast hebben en zo kan ik weer wat sneller in mijn geld zwemmen, net als Dagobert Duck, weet u wel?
Ja, ik weet het, die doos dat zwembad op zijn kamer, de bodem is nog in zicht.
-Maar u krijgt natuurlijk wel geld terug, gaat Rob verder. Dit! En hij laat een handvol los geld zien. Wauw! Hier ga ik echt op vooruit.
Dus, wat doe ik? Ik beloof in mijn portemonnee te kijken naar wat ik heb.
Helaas ben ik niet zo rijk als hij hoopt. Alleen een 2-euromunt gevonden!
-Vooruit dan maar!' Razendsnel grist Rob mijn 2-euromunt uit handen en geeft twee kleine muntjes terug.
-He, ik zou alles krijgen! roep ik hem na.
-Haha, u bent erin getrapt, u gaf toch ook niet alles...'
Doe ik aan moederdag? Ja hoor, ik betaal de cadeautjes zelf! Hoezo commercieel??