dinsdag 26 april 2011

Over een jeu-de-boule-bal in een konijnenhol

Tweede paasdag 2011. Voor het eerst in zijn 42 levensjaren viert mijn man gelijk met pasen zijn verjaardag.
Vanwege het mooie weer vieren we dat met familie en vrienden in 'De Hartenberg'. Dat is een onderdeel van 's Heeren Loo, bij Wekerom. Hier wonen heel veel mensen met een verstandelijke beperking, maar het terrein is ook toegankelijk voor buitenstaanders, voor ons dus.
We hadden een knotsgezellige middag. Rob speelde met de jeu de bouleballen. Die waren, nu de rest was gaan volleyballen, eindelijk voor hem alleen. Maar opeens is het afgelopen. Er is een probleem, ik zie het aan zijn manier van kijken.

 "Mama, er is een bal in een konijnenhol." Oeps, dat is wel heel jammer. Maar volgens mij gaan we die er niet meer uitkrijgen. De holen zijn behoorlijk diep. Maar onze oudste dochter is super oplossingsgericht.
Altijd al, vandaag dus ook.
Helaas, mijn arm is te kort...
Nee! Hier zie ik hem ook niet




We proberen het met de schep, maar nee...

Hoe ze het toen probeerde? Met de magneet die aan een lang touw zit, (hoort bij het spel).  
Daarmee kun je de ballen oprapen. Misschien ook uit een konijnenhol vissen?
Ze bindt het touw aan de schep en...kijk maar mee!
Beetje schuin kijken aub ...

's Avonds in bed overdacht ik de dag. En mijn gedachten gingen vol meeleven uit naar het konijn. Hoe is het met hem gesteld? Hulpeloos wachtend op bevrijding? Blind aan een oog? Gekneusde hersens? Helemaal dood? Wie weet wat een jeu de boule bal met een konijn doet? Arm beest...

zaterdag 16 april 2011

Computermoe

Na een vreselijk drukke week ben ik er weer. Hopelijk hebben jullie me een beetje gemist. :-)
Voor ik ga bijlezen op alle blogs, (wat zijn jullie actief!) eerst maar even een berichtje plaatsen.

Het is gek, maar soms heb je van die weken dat je van alles en nog wat doet. Het moet. Dat weet je. En het komt ook allemaal heus wel goed. Maar..je moet het eerst even doen.
Eerst hadden we natuurlijk de verbouwing en de daaraan vastgekoppelde schoonmaak. Vorige week werden de laatste dingetjes gedaan op Rob's kamer, deze week op de onze. :-(

Maar ondertussen wachtte het voorjaar niet dus moest ik ook uit op zomerkleren. Alle vier de kinderen paste bijna niets meer. Dus ben ik elk vrij momentje richting het centrum gefietst om geld uit te geven. En kleren mee te nemen. Op de bonnefooi. Soms is dat handig, soms irritant. Dan moet het weer terug. Dus dan fiets ik de volgende dag weer naar de winkel om te ruilen voor geld of ander spul.

Maar nu ben ik er helemaal mee klaar. Niet echt nog, maar wel psychisch. Helemaal op. Ik was de afgelopen week zo moe, zelfs computermoe. Een mailtje lezen ging nog wel, maar beantwoorden was me eigenlijk te veel. Dus vandaar dat er nu pas weer wat te lezen valt.
En aangezien ik m'n armen alweer voel ga ik nu stoppen. Reageren weet ik niet hoor, maar ik lees jullie blogs wel! Dus schrijven jullie lekker door, ik kom wel weer!

Fijn weekend!

vrijdag 8 april 2011

Punckypet

Het is duidelijk te merken dat onze boys uit elkaar zijn, wat betreft de slaapkamers...
Ze kunnen het nu een stuk beter met elkaar vinden.
Gek is dat..

Elke dag gaat hun computertijd van een half uur vooral op aan punckypet. Dat is een site waar ze huisdieren kunnen verzorgen. Door spelletjes te doen kun je kufo's verdienen. Bij voldoende kufo's koop je punckypoints, waarmee je zelfs kunt fokken!
Best wel leuk en leerzaam vinden we het voor ze.
Maar af en toe krijg je rare dingen.
Als Rob aangeeft dat hij al bijna kan gaan fokken met de hond, bijvoorbeeld. We letten er sterk op en verbeteren hem dan. "Jouw hondje gaat naar de fokkerij".
Zeg nu zelf, klinkt beter als: "Ik ga fokken", toch?

Rob en Geert zijn samen druk in gesprek. Rob zit achter de computer, punckypet, en Geert kijkt toe.
"Welke dieren heb jij allemaal?" vraag Rob aan Geert. En Geert somt op:"hond, hamster en paard".
"Wat voor hond heb jij?" gaat het interview verder. "Een, eh...vuilnisbakkeras". Poeh, moeilijke naam. Het komt er zuchtend uit.
"En waarmee wil jij dan zometeen gaan fokken, als je genoeg punckypoints heb?"
Weer zucht Geert, he, hoe was het nou.. Dan antwoord hij snel:
"Met de vuilnisman".

woensdag 6 april 2011

Klaar!!

Hehe, de kamer van Rob is klaar.
Gisteren naar IKEA geweest. Nou, dat is natuurlijk helemaal geen straf.
We hebben de ogen uitgekeken en de portemonnee leeggekieperd. De auto was toen wel vol: het koste extra benzine om thuis te komen... Eenmaal thuis stond opa direct in de startblokken, met boormachine en al. Klaar voor de start...kamer af!!
Het is nog een hele kunst om zo'n  kleine kamer niet te vol te zetten. We willen hem echt prikkelarm houden. Want we weten dat Rob het zelf wel heeel gezellig gaat maken. En daar moeten we hem de ruimte voor geven..
Nou, die ruimte heeft hij nu. En de middelen ook. We kochten magneetstrips, waarvan we nog niet zeker weten of we die gaan gebruiken. Een hele leuke fotolijsthanger hangt er nu wel, daarmee kan hij al heel veel ophangen. Want zoals het op zijn vorige kamer was, zo moet het niet meer worden: daar plakte hij alles aan de muur met lijm, werkte het af met buddies en als er iets fout zat smeerde hij het weg met tipex.
Dus met de nieuwe kamer ook nieuwe regels: geen lijm, plakband (ook al zo'n vies spul op de muur) buddies en tipex op de nieuwe kamer. En alleen daar je spulletjes hangen waar er ruimte voor is.
Of het werkt? Dat zal de tijd ons leren!
Loop even mee door de nieuwe kamer. Het is niet groot, dus kost maar weinig tijd..
kastje boven het bed, met 6 bakjes voor verzamelspullen
boven op zijn favorieten: luchtbalonnen en de wereldbol

de fotolijsthanger, op dit moment is hij al zijn webbies er aan het ophangen

zijn kooi voor knuffeleend, staat bovenop een simpel
ladenkastje dat nog terug naar zolder moet...

Hoera! Eindelijk de hangzak.
Heerlijk om wakker te worden! Mmm, jaloers...

De linnenkast, tegen de nieuwe rode muur

Totaalplaatje, bij het nemen van deze foto sta ik
in de deuropening, pal daarnaast is de hangzak

vrijdag 1 april 2011


Woensdagmiddag, 23 maart, kwart voor drie. De telefoon gaat. Ik reageer niet. Ik ben hier immers te gast? Maar al snel komt een van de leerkrachten op me af lopen.
"Aline, hier, voor jou, je dochter".
Enthousiast klinkt dochters stem.
"Mam, de stucadoor is er!"
Ik reageer met "de stucadoor? Wat komt die doen?" Om me heen klinkt gegniffel. Ik sta namelijk midden in de gang van school, die vol is met allerlei mensen.
'Hihi, wat zal een stucadoor komen doen denk je??'
Ook dochter reageert zo.
Nou, ik weet niet veel, maar wel dit: dit was niet afgesproken! Hij zou echt morgen komen! Ik ben niet thuis en kan hier ook niet zo 1, 2, 3 weg!
"Geeft niets toch, mam, hij komt alleen maar voorstrijken. Zeg even wat-ie doen moet!"
Door de telefoon geef ik de stucadoor instructies.

Donderdagmiddag, 31 maart, tien over half drie. De telefoon gaat. Ik reageer, maar sta niet op. Ik ben hier in dit huis immers te gast. Op visite. De gastvrouw pakt de telefoon al en kijkt naar mij. "Aline, je dochter". Tjonge, ik ben net weg, wat zal er zijn?
"Mam, de stucadoor is er. "Nee he, niet weer. "Hoe kan dat?", reageer ik geschrokken. Hij zou bellen! Hier ben ik niet op bedacht. Het is een zooitje boven.
"Ja, reageert mijn oudste, wijs door ervaring. Hij komt alleen maar voorstrijken, wilt u even zeggen wat er moet gebeuren?" Deze keer mag ze het doorgegeven.
"Alleen de hal, en niets anders!"

Nu, vrijdag, is de stucadoor voor het laatst geweest. Nu is het klaar. Tenminste, zijn werk. Nu ons werk nog, eh, ik zal eerlijk zijn, dat van mijn man. Maar hij kan nog niet veel beginnen.
De muur, de nieuwe muur is nog niet droog. Kan wel een week of twee duren nog, zei de stuuc. Dus we kunnen nog even. Maar als het helemaal klaar is laat ik jullie alles zien! Dus...blijf komen!

Pagina's