maandag 28 februari 2011

Tandarts

Zo, vanochtend allemaal weer naar school.
We zaten er direct weer goed in: Rob mocht vooraf nog even naar de tandarts. Zijn vulling was eruit gefloept tijdens het eten van een appel op Boddaert. Dus: "Ik kan beter maar niet meer naar Boddaert gaan.."
Gelukkig voor hem vond de tandarts het niet handig het gaatje opnieuw (voor derde keer) te vullen. Dus: een beschermlaagje erover en klaar!
Dat is wel eens anders geweest. We hadden een periode dat Rob elke week een keer moest komen om te vullen. Kiezen, wel te verstaan. En haar portemonnee..-)  Maar onze tandarts is zo'n schat, dat geeft helemaal niets.
Eens wilde ze twee afspraken in een week: een afspraak om het vullen voor te doen, op de nagel, en een dag later om het echte gaatje dicht te maken. Dus, zo gezegd zo gedaan. De eerste keer was spannend, maar heel duidelijk. En eigenlijk gebeurde er niets... De volgende dag was ook spannend. En bij 'spannend' gaat Rob in de fantasie.
"Woef," komt hij binnen, "ik ben een hond. En ik ga naar de dierenarts. De dierenartsassistent roept hem nu, dus hij gaat naar boven. Woef."      
Schuifelend, gebogen loopt hij.
Voorzichtig gaat hij zitten.                                                               
"Ik zet de stoel aan hoor, je gaat nu liggen", bereidt de tandarts Rob voor.
"Zo, doe je mond maar open".                                              
Aaahh

"Grrr, ik heb geen mond, ik ben een hond".
"Oke, zei de tandarts, doe je bek maar open"...
En hoeps, daar ging-ie, wagenwijd!
Applausje voor onze tandarts!

zaterdag 26 februari 2011

Wie wordt de bruidegom?

Gisteren met heel andere dingen bezig geweest . Kijk maar eens:




Voor een van onze dochters (de bovenste foto) was het duidelijk.
"Ik wil in uw jurk trouwen, mama".
Dus..de jurk hebben we al, nu de bruidegom nog..

Allemaal fijn weekend!

donderdag 24 februari 2011

Lang leve de vakantie!

Wat een rust geeft deze vakantie ons. Heerlijk, we genieten er allemaal van. Rob vindt het heerlijk op Boddaert. Eenmaal thuis doen we een spelletje 'galgje'. Helaas raadde ik de woorden niet:
KLEGORGANSUPERBUNNY of COOL-FENKJE-KONIJN (konijnenrassen van puncky-pet...)
Tja...dat raad zo'n simpele mama nooit natuurlijk!!

De meisjes doen een spelletje met een nichtje, na een winkelmiddagje en een lunch bij V&D. En gisteren met elkaar pannekoeken gebakken, ook dat is een gezellige maaltijd geworden: iedereen is lekker bezig en kan eten.


dinsdag 22 februari 2011

Uitslapen

Zo, het weekend ligt al weer even achter ons. Rob logeerde bij de boederij. Dat ging fantastisch!
Hij was erg moe toen hij er heen ging. Echt toe aan vakantie, zeiden ze op school.
Fijn is het dan als hij zich zo thuis voelt op de boederij, dat hij daar beter slaapt als thuis..:-(.

Lief, stout of gewoon een beetje gek doen...
't hoort er allemaal bij!
Maar verkopen? Nee! Afblijven!!

Thuis is thuis, daar slaap je en word je wakker met om je heen je eigen dingen en..wat beroerder is, je eigen broertje. Dus slaap je vanaf een uur of half negen tot 6, met een uitloop van drie kwartier. Soms tot kwart voor zeven dus. Met name als ze naar school mogen. De weekenden zijn daarom altijd erg lang bij ons: we beginnen goed op tijd! Gezellig samen spelen en ruzie maken is niet ongewoon bij ons. Op de zolderkamer horen we al regelmatig gestamp van voeten (al lopen ze nog zo zacht..) en geschreeuw van stemmen..(maar ze fluisteren). Slenter  ik er naar toe, nog moe tot op de tenen, strompel ik de zolderkamer binnen, mijn oren nog vol watten van de slaap, nog volkomen in mijn rustige  dromen...dan stemmen ze er mee in, ja we vinden het niet leuk, we willen niet bij elkaar slapen en "IK BEN GEERT NU ECHT HELEMAAL ZAT!!!!" Arm joch, hij wordt naar marktplaats verwezen. "Zet hem daarop mama, NU!!"
De oplossing was dus dit weekend: niet Geert verkopen, maar Rob naar de boederij. En slapen dat hij daar deed!! Van 9 tot 9, gewoon de klok rond. Helemaal, de hele nacht. Wauw! Geert overigens niet, was 6.45 wakker, maar bleef stil!
Bijgeslapen als Rob nu is, was het vanochtend kwart voor zeven dag. Dat mocht, want zwemles gaat in de vakantie gewoon door. Dus vooruit. Maar morgen!
Gisteren bezoek gehad. Een echte werkman! Bouwen gaan we. Onze kamer gaat terug in oude staat, wordt gemaakt tot twee kamers. Eentje voor ons en een voor Rob. "Begin je morgen?" vroeg ik. Kunnen we misschien zaterdag weer uitslapen, voor altijd!
Maar helaas, nog eventjes geduld...

zaterdag 19 februari 2011

Echt vakantie?

Na al heel wat berichtjes te hebben gelezen over de aanstaande voorjaarsvakantie, doe ik ook nog maar even mijn boekje hierover open. Bij ons is de vakantie voor Geert al twee volle dagen bezig. Gisteren hebben we lekker gespeeld met familie in een overdekte speeltuin en donderdag saampjes een beetje aangelummeld. Want vakantie voor de kinderen is ook vakantie voor mama. En dat is een beetje nieuw voor mij. Normaal is, dat ik vakantie vier als zij op school zitten..:-)). Nu lijkt het toch anders te gaan.

Rob is gewoon op school geweest deze hele week en op de opvang na school (Boddaert). En die opvang gaat zelfs volgende week gewoon door, op woensdag, donderdag en vrijdag van 9-15 uur. Heerlijk!

Rechtsachter, Rob is crea bezig op de boerderij.
Vanmorgen werd hij opgehaald door de ophaaldienst van de zorgboerderij. Na ruim een jaar twee zaterdagen in de maand daar te zijn gaat hij nu voor een lang weekend. Pas maandagavond gaan we hem weer halen, als alles goed gaat. Ja-ah, dat zeg ik er maar bij, want ik type dit wel zo stoer, maar spannend vind ik het wel.Na drie jaren bij mijn broer gelogeerd te hebben zal dit wel even wat anders zijn. Gelukkig is hij inmiddels ook op de boerderij kind aan huis en heb ik alle vertrouwen in de leidinggevenden. Maar ja, hoe gaat hij zich gedragen?? Afwachten maar. En genieten van deze vakantie. Met Rob alleen dinsdag, zaterdag en zondag thuis en wat middagen vanaf drie uur.
Kom op zeg, zo'n vakantie, dat zal toch een makkie moeten worden?
Een vakantie die ook voor mij vakantie is?

vrijdag 18 februari 2011

raad het verschil!


Van vrolijk rood naar     sober zwart

Tadaaa! Hier zien jullie mijn nieuwe bril!!!  valt het op... of niet?
Reacties:
Leuk!             Schooljuffrouw ben je nou...:-(                      Even wennen hoor.
Of mensen die niets zeggen, het valt gewoon niet op denk ik...
en mijn lieve Geert keek, glimlachte en zei niets. Wat hij er nou van vindt???
Ben benieuwd, wat vinden jullie ?

donderdag 17 februari 2011

Mmmmm, high tea

Uiteraard zijn jullie nu wel heel benieuwd naar het verloop van de rest van de dag..(hoe zeg ik dat??)
Na de lastige start, zie vorige blog, kan ik je de high tea van harte aanbevelen. Heerlijk. En nog gezellig ook.
We waren in een restaurant waar je tegelijk kon winkelen/snuffelen in een bloemisterij en snuisterijwinkeltje. Allemaal leuke hebbedingetjes voor huis en tuin.
Ik overtrof, eenmaal thuis, mezelf!
Om half 12 zijn we aan tafel gegaan voor de high tea. We lieten ons met veel plezier verwennen. Onbeperkt thee drinken hoort erbij. We kozen voor de verjaarsthee, de glimlach van Mona Lisa, Champagnethee en Darleeningthee. De eerste drie waren bijzonder en lekker, de laatste vonden we allemal wat minder.

En dan de hapjes. Uitleggen is gewoon niet mogelijk. Dus hier een paar foto's, om jullie lekker te maken!!!
Bospaddenstoelensoep vooraf
Hartige taartjes met spinazie en kaas

Sandwiches enzo met van alles en nog wat...

Scones!!!! Mmmmm
En daaarna het meest zoete: cakes, browns en caramelkoekjes.

 Het was werkelijk verrukkelijk en maaltijdvullend. Dus..warm aanbevolen!!! Eetsmakelijk!
Maarre...even verboden jezelf te wegen! Eerst trainen, sporten en hard werken!


dinsdag 15 februari 2011

Hoe een rustige ochtend een stressochtend werd...

Dinsdagochtend 6.15 uur. De wekker haalt me met een oorverdovend lawaai uit míjn prachtige droom. Ah, nee he. Eruit! Tijd voor de zwemles van Rob.
Ja, dat doen we nu al ruim twee jaar: van 7-8 uur zwemmen, zodat er misschien ooit een zwemdiploma aan de muur hangt. En werkelijk, volgens mij komt hij er wel.
Terwijl de dingetjes doe die ik elke ochtend mag doen, bedenk ik hoe leuk het vandaag zal gaan worden. Want..schoonmoeder is jarig en als dames van de familie hebben we besloten haar op een hightea te trakteren. En..we mogen van onszelf ook mee. Dus kom op, nu even de schouders eronder, maar dan!!!
Blij vooruitzicht...
Ik drop Rob in het zwembad en spring weer in de auto om Geert wakker te maken enzo. Na een half uurtje gaan we samen terug naar het zwembad, nu op de fiets. Daarna Geert afzetten op school en met Rob naar de supermarkt voor dat heerlijke verdiende croissantje. En dan naar zijn school. Hehe, wekelijkse route weer gehad. Eenmaal weer op de terugweg snak ik naar koffie. Eerst douchen, dan koffie beloof ik mezelf.  O ja, en voor het douchen schoollessen afbellen, orthoafsporaak verzetten en tandarts verzetten. Onze oudste mag vandaag met 'bijzonder verlof' vanwege 'externe begeleiding'. Begeleidende gesprekken dus..gewoon. Vandaar dat ik school moet bellen. Al tegen elfen moet ze in de bus zitten.
Oke, dat geregeld. Nu douchen, denk ik..
Tringgggg, telefoon. 
"Goedemorgen, u spreekt met...Zometeen zal uw dochter komen, maar ik zie dat ze op een andere locatie komt dan dat haar begeleider is."Oeiiii. Ruilen van locatie is niet mogelijk voor begeleider, hoor ik. Zelf ben ik zometeen weg met de auto en de bus komt niet bij die genoemde locatie. Afzeggen dus maar.
Direct bel ik school weer en meld dat dochterlief er wel zal zijn vandaag. Dan sms ik haar en meld dat ik bij de leswisseling even bel. Dus drink ik koffie, want over 10 minuten is die leswisseling, dan ben ik vast nog drijfnat. Ondertussen regel ik met manlief hoe we het gaan doen, wat is wijsheid. Dochter heeft geen brood meegenomen naar school en waarschijnlijk ook niet al haar lesboeken. En terwijl ik de boodschappen opruim kom ik Robs broodbakje tegen. O nee he, ook dat nog. Ben ik die vergeten in de tas te doen...
Slik, dit kan wel eens een heftig tijdje worden. Ik heb nog een half uur voor ik naar mijn schoonmoeder moet.
Al gauw is het tijd voor de leswisseling. Hopelijk staat de klok daar gelijk met de onze, anders wacht haar vast strafwerk. Maar gelukkig, dat zit dan mee. En ze heeft zelfs al haar boeken in haar kluisje.
"Ik breng je zo je brood wel even, want ik moet toch naar oma," beloof ik haar. En oma woont bijna naast school.
Snel schiet ik nu eindelijk onder de douche. Al een half uur ben ik thuis en nog niets gedaan. Het is nu 10 voor 10, nu douchen, leuk aankleden, brood naar Rob brengen (ene kant van de stad), brood naar dochter brengen (ander kant van de stad). Wie weet red ik het nog voor half 11, de vertrektijd vanaf oma naar ons hightea-restaurant.
Uitgeput kom ik uiteindelijk bij oma aan. Alles gelukt. En..het is een voor half elf. Is dat niet knap?

Tjonge, je kunt nog zo lekker plannen, maar een telefoontje kan de hele boel in de war schoppen. Dat noemen ze dan 'bijzonder verlof', externe begeleiding, begeleidende gesprekken. 
Had ik dat maar...

vrijdag 11 februari 2011

Fluit en brulgeluiden


Ja, ja, daar sta je dan. Op het podium temidden van al die andere blokfluitspelers.
De uitnodiging kwam via de muziekschool: kom een dagje fluiten in Zeist, kom naar het blokfluitfeest, oftewel naar de
Dat wilde ze wel. Het kon haar niet veel schelen daar alleen heen te gaan en allemaal onbekende mensen te ontmoeten. Maar het was wel spannend. Toch speelde ze aan het eind van die dag in een prachtig orkest met mensen die haar vrienden werden. Dat is mooi he, als je samen iets gemeenschappelijks hebt. Daar houd je vrienden aan over.
Ik bracht haar. Oma reed voor de gezelligheid mee. Want wij gingen winkelen in Utrecht. Eenmaal terug op het blokfluitfeest begroette dochterlief ons met een brede glimlach en liet ons voor wat we waren. Ik zit bij m'n vriendinnen, ma! Loslaten! fluisterde mijn moeder, die er alles al van weet...





Ons tweede feestje deze week was het kinderfeestje van Geert. Met een stel jochies van 6 en 7 jaar gingen we knutselen. Want dat wilde Geert. Ik was verbaasd over hoe goed het ging. Ik had maskers gekocht, met vooruitstekende snuit. Maskers van gevaarlijke en minder gevaarlijke dieren. Zo maar een keer, lang geleden bij de Aldi geloof ik. Voor een appel en een ei. Vol overgave werd er geverfd en werd het beest in elkaar gezet. En nu spelen ze er al twee dagen mee voor schooltijd en in de pauzes. En nog is-t-ie niet kapot. Het meest geweldige was natuurlijk dat de meester op de vlucht ging voor zo'n stel dierentuinverlaters. Brullen dat ze deden!


Zou jij ook niet hard wegvluchten??


Allemaal fijn weekend!!!

woensdag 9 februari 2011

Teken tegen bezuinigingen speciaal onderwijs!!

Naar aanleiding van mijn vorige blog geef ik jullie nu graag deze link door, waarop je kunt tekenen tegen bezuinigingen binnen speciaal onderwijs.
Laten we tegengas geven, zodat niet de zwakkere van de samenleving de grootste pijn van de crisis gaan voelen!

dinsdag 8 februari 2011

Brief aan minister van onderwijs

Geachte minister,
Graag zou ik u eens willen uitnodigen voor een bezoek aan onze school. Nu kan het nog. Het is namelijk een REC 4 school. Deze naam zal op korte termijn verdwijnen, dus nu deze uitnodiging, nu het nog kan. Het lijkt me goed een programma op te stellen, waarin we u vragen heel de dag mee te draaien. Als een soort onderwijsassistent. Voor hen is nu nog een beetje geld, wie weet pikt u een graantje mee.
Ik bereid u er vast op voor, voor alle duidelijkheid, dat de kinderen erg enthousiast zullen zijn over uw bezoek. Maar ze zullen het ook spannend vinden. Net als altijd bereiden wij hen goed voor, in dit geval  op uw bezoek. Houdt u daarom aan de afspraken die we maken, zodat de kinderen hun eigenlijke gedragsproblemen u niet laten zien. De leerlingen van onze school hebben namelijk veel structuur en duidelijkheid nodig. Enig afwijken van de agenda kan grote paniek veroorzaken. En dat zou jammer zijn, er kan beter maar niets aan de hand lijken, toch?

U zult zien dat, als de kinderen het programma duidelijk zichtbaar krijgen, zij allemaal goed mee doen en zich goed gedragen. Dat is dan dus ook de kracht van onze school. Bedenkt u goed dat u deze gelegenheid van meedraaien nog maar een poosje kunt krijgen, over niet al te lange tijd bestaan we immers niet meer zoals nu? Geniet u er daarom extra van.
Op de dag dat u komt, willen we u van harte bedanken voor het feit dat de geldkraan voor onze kinderen grotendeels wordt dichtgedraaid. Voor het feit dat we mochten bestaan. Voor het feit dat we zoveel konden betekenen voor deze kinderen, hun ouders. Voor kinderen en leerkrachten van het primaire onderwijs. Hen hebben we bijgestaan door middel van Ambulante hulp. En door die goede, intensieve begeleiding zijn die mensen nu op de juiste werkplek aangekomen. De resultaten zijn echt fantastisch! Bedankt dat we een kans kregen.
Uiteraard gaat u zo van deze dag genieten, dat u niet genoeg kan krijgen van onze kinderen.  Dan is er altijd nog de mogelijkheid hen een vakantie aan te bieden in uw prachtige huis. Zodat u geen afscheid hoeft te nemen, zoals wij.. Noem het logeren: u het kind, u de zorg. Dan zult u ervaren hoe mooi het is kinderen met een beperking op te voeden.
Tip: voor een logeerweek adviseren wij aansluitend twee weken vakantie op te nemen, zodat u weer kunt bijkomen. We weten zeker dat u zo van onze kinderen geniet dat we het erg jammer voor u vinden dat uw kinderen geen gedragsproblemen of beperkingen hebben. Heel vervelend, erg saai lijkt ons dat.
Maar vooruit, gelukkig kunt u nog het een ding  voor ons doen:

Zet een streep door de begroting, zodat u over een jaar of wat onze school nog steeds kunt bezoeken.
U zult het merken:  van een dagje meedraaien op onze school knap je helemaal op!
 Kunt u er weer tegen vanachter uw bureau, rekenend met het geld van ons land, maar dan ook rekenend met de behoeften van onze kinderen!

Hartelijk dank voor uw tijd en aandacht! En tot gauw!
Aline

maandag 7 februari 2011

Reservezicht

kapotte bril
Krakkkkk...!
Stokstijf sta ik stil.
Verbijsterd kijk ik naar mijn handen. Daar! Mijn bril! In twee stukken!
Vaag zie ik het: zonder bril zie ik ernstig wazig. "O NEE!!"
Dapper slik ik tranen in. Nee zeg, hier ga ik niet om janken tuurlijk. Maar..wat moet ik nu?  Reservebril pakken! Strompelend schuifel ik uit de badkamer, door de hal naar de slaapkamer. Daar, in mijn nachtkastje, het bovenste laadje, rechterhoek. Daar ligt mijn reservebril. Dat weet ik. In gedachten heb ik dit al zo vaak geoefend. Noem het een briloefening. Want met glazen van -10 zie je niet bijster veel, dat kan ik je wel vertellen. Daarom gaat de reservebril ook altijd mee op vakantie. Daar weet ik immers heg noch steg in zo'n vreemd huis? Thuis kan ik in elk geval mijn bed nog vinden!
Ik grijp het doosje uit de genoemde la en open het. Grrr, leeg! Hoe kan dat? Nu is het over met mijn flinkheid. Langzaam en al tastend schuifel ik naar de trap en ga voetje voor voetje naar beneden. Stel, er ligt iets op wat ik niet zie? 
Ik roep al de hulptroepen in die thuis zijn. "Zoeken!! NU! In de auto, toch in het laadje, in de koffer van de zomervakantie, desnoods haal je alles leeg, maar ga alstublieft nu zoeken!!!"
hele oude bril
Ze gaan! En ik zit daar, gedoemd tot nietsdoen. Want zoeken zonder bril gaat niet lukken: ik zie immers geen hand voor ogen?
Daar komt een bril: een oude, ouder dan de reserve. Helaas, dat gaat hem niet worden. Sterkte -6 misschien? Beter niets dan iets, in dit geval. Verder zoeken graag!
Het blijft stil. Iedereen zoekt en ik zit. O, wat voel ik me beroerd. Langzamerhand raak ik in paniek. Weet je, het is zaterdagavond, de winkels zijn net dicht. De zondag kom ik vast wel door met ogen dicht of stevige hoofdpijn. Maar hoe krijg ik maandag de jongens op de scholen? Hoe krijg ik ooit de folders gevouwen, hoe mijn boodschappen in huis? O, help!Wat ben ik afhankelijk van die bril zeg. Ik voel me zonder absoluut gehandicapt. En bitter alleen. En hulpeloos. En wazig..Au..
reservebril!
"Deze dan?", hoor ik mijn man vragen. Van heel ver kom ik terug in de werkelijkheid. Nou-ou, heel bekend ziet deze er niet uit. Maar als ik hem op zet gaat er een wereld voor me open.
"Ja, ik zie je weer helder!!!" jubel ik. Nou ja, bijna dan. Sterkte -9,5 ofzo. Kan er mee door voor een weekend. Opgelucht haal ik adem. Heerlijk dat we nog reserves hebben en vinden! En maandagmiddag dan maar direct naar de optiek. Wie weet krijgen ze deze bril gemaakt. Maar een nieuwe zal ook wel nodig zijn. Doet pijn in de portemonnee. Ik had liever nog een jaartje gewacht. Maar vooruit, ik heb al wel een hele leuke gezien en gepast. Die maar direct reserveren. Met de juiste sterkte!

vrijdag 4 februari 2011

De Hersenstichtingcollecte

"Goedemiddag, heeft u wat over voor de hersenstichting?"

Deze week liep ik ook met de collectebus langs de deuren. Lekker in een seniorenflat, binnen met mooie gangen en verwarmde galerijen. Makkie dus, wat betreft behaaglijkheid.
Regelmatig vind je me met een bus in mijn hand, zo'n drie keer per jaar. Maar deze collecte vind ik wel de leukste. Een van de leukere dingen van het collecteren vind ik de ontmoeting met al die verschillende mensen. Hoe verschillend is iedereen. Geweldig, daar geniet ik erg van. Maar ook van het feit dat mensen zo makkelijk aan deze stichting geven.
Hersenen, dat is toch iets wat iedereen wel heel belangrijk vindt. Wat een zegen als je er oud mee mag worden, met goed werkende hersenen. Zo zei iemand dat tegen me:"Tuurlijk geef ik! De mijne werken nog goed, al 87 (!) jaar, dus..." En dankbaar gooide hij z'n offer in de offerpot.
Er zijn ook anderen."Ja-ah, zeggen ze, ik doe het via de giro. "Prima, kan ook, bedankt!"
Of mensen die zeggen lid te zijn van de verenging, maar toch ook nog wat in de bus doen, 'omdat ik anders voor niets loop..'. Lief!
De laatste categorie zegt niets te geven. Via omweg: "Ik heb nu geen klein geld.." Oke, groot mag ook, denk ik dan. Maar ik blijf vriendelijk.
Of mensen die gewoon met een nors gezicht hun hoofd schudden -nee-.
En ook dat kan ik wel begrijpen. Er is zoveel nood, iedereen kan wel wat uit je portemonnee gebruiken, toch?
Er was ook een mevrouw die geld gaf en onze Geert, die stoer meeliep, ook wat geld wilde geven. "Of heb je liever een snoepje?" Geert wel ja, hij is dol op geld, maar het leek hem toch te ver te gaan geld aan te pakken, terwijl hij al zoveel heeft. Snoep dus, toe maar: een complete milkareep. Hij smulde er lekker van. En ik was wat trots op hem!
Geld is voor de collecte en vooruit, een snoepje voor meewandelende Geert.
Weet je wat me nu het meeste voldoening geeft tijdens het lopen voor deze stichting?

totale opbrengst? bijna 100 euro!!
Ik loop voor mijn eigen kinderen. Hun hersenen werken prima, maar anders, waar veel onderzoek naar gedaan wordt. Wat dus veel geld kost. Wie weet hebben zij later nog profijt van mijn collectebussen!

Nog geen kans gehad iets te geven??? Ga naar giro 860, de Hersenstichtingcollecte, Den Haag  en storten maar!
Maarre...klein geld niet mogelijk!!

GRATIS

Al wel eens zomaar een boek gekregen?
Grijp NU je kans!!!
Kijk op ons blog en reageer!
Wie weet is het boek wat aangeboden wordt voor jou!


En..om niets te missen kom je regelmatig terug.
Welkom!

woensdag 2 februari 2011


TRIENEMIEN

Dinsdagavond, half 11. Grijnzend loop ik het korte stukje van kerk naar huis. Ik was op de vereniging vanavond. Ja, en? Moet je daarom zo lopen te grijnzen, zul je denken. Nou-ou, je moet natuurlijk niet onderschatten hoe leuk onze avonden zijn. Maar bovenal fijne avonden, want het doel is natuurlijk allereerst meer te leren over de Bijbel en over Wie de Heere Jezus voor ons wilt zijn.
Nu is het niet mogelijk om alles wat we bespreken met jullie te delen. Kan niet, hoeft ook niet. Wil je weten hoe het er op een verenigingsavond met alleen maar vrouwen uit ziet, dan mag je me daarom gewoon vragen , ik ben bereid te vertellen. Maar nu alleen even het antwoord op de vraag:”Waarom liep ik zo grijnzend over straat. Wat viel er te lachen?”
Aan het einde van de avond sprak ik met nog andere leden van het bestuur de avond even door. Toen het belangrijkste gezegd was zei Mien tegen ons:”Ik ga nu, want ik heb haast.”
“Maar wacht, riep Trien, ik moet met je meerijden en ik moet de deur afsluiten!” Alarm er op zetten en zo, helaas allemaal nodig.. Snel trokken we onze jassen aan, pakten de tassen van de vloer en deden de lichten uit. Intussen rent Mien, die alles al voor elkaar had, de deur uit.
“Wacht even!”roept “Trien uit. En mopperend gaat ze verder:”He, ze zal het toch niet vergeten, ze heeft zo’n haast, straks moet ik lopen!” IJverig haast ik me door de kerkgang, op weg naar de uitgang om Mien tegen te houden. Die stapt net de auto in, zo’n vijftig meter verderop en slaat de deur dicht. Met alle kracht die in me is zwaai ik met beide armen. Maar Mien is op dat moment stekeblind. Tja, het is natuurlijk al laat..Of zijn haar autoramen beslagen? Ik tuur eens goed en zwaai intussen onophoudelijk. Maar Mien, in haar kleine rode autootje, verblikt of verblauwt niet en geeft een lading gas voor wel drie vrachtwagens. Ze zwaai terug en knalt me voorbij…
Daar gaat ze..helaas. Verbouwereerd stop ik met zwaaien. En laat ik mijn armen zakken. Ik draai me om en loop naar de kerkdeur. Ik trek de deur open en brom: “Te laat, ze is weg, ze reed zo door, zo langs me op en zag niets. Ze had echt haast.”
 “O nee, kreunt Trien, hoe moet dat nou?”
Terwijl ze het alarm op het kerkgebouw activeert roept ze opeens:”Hee, kijk, daar komt Mien weer aan, ze komt terug!!!!!”
Echt?? Ik ren weer naar buiten, nu blij verrast. Daar komt ze. Met een sierlijk gebaar parkeert Mien har rode kleine autootje pal voor het gebouw en draait het autoraampje open. Ze moet hard lachen, te hard voor iemand die bij zichzelf net een foutje ontdekte.
“Ha, ha, je bent erin getrapt!”
Ik stamp naar de auto toe, dat vervaarlijke monster, rood.
“Wil je beweren dat je mij wel zag, maar dat je expres doorreed?”vraag ik quasiboos.
“Ja zeker, antwoord ze triomfantelijk. En zeg maar gerust dat je er in getrapt bent, dus mijn plannetje is gelukt. Dacht ik nu heus dat ik je niet zag staan zwaaien?? Kom nou!!”
Met z’n vieren barsten we in schaterlachen uit. Ben ik even beetgenomen!!
Nog gierend van de lach nemen we afscheid, terwijl Trien bij Mien de auto in stapt en snel en warm, maar naar ik hoop, ook veilig thuis komt.
Kijk, dat is nou het fijne van onze vereniging: je kunt samen serieus zijn, samen huilen als het nodig is en samen lachen. 
Trienemien, bedankt!

dinsdag 1 februari 2011

Feest!!

Vandaag is Geert jarig: onze jongste man wordt 7 jaar!!!


het eerste cadeau was een kaart, aangevuld met iets omte knutselen
Hoofdcadeau deze cd-speler, heerlijk muziek luisteren zonder dat Rob zich eraan stoort...


Vanochtend vroeg actief bezig geweest: de caketjes waren al gekocht, gelei gemaakt en smarties erop gelegd. Leek veel werk, maar viel reuze mee!

En dan vanmiddag feest met  opa en oma's. Morgen komt de rest van de familie, om zo grote drukte te voorkomen. (Rob is dan naar Boddaert!) 

De kamer is versierd, maar zonder ballonnen. Dat doen we ook morgen. Want Rob kon gisterenavond niet slapen vanwege het idee dat wij ballonnen op gaan hangen. Dat kan knallen namelijk en is heeeeel eng. En ik slaap 's nachts graag..

Soms kan ik me het zo goed voorstellen, dat stempel van grote broer is vaak zooo irritant! 
Maar evengoed gaan we er voor Geert een knalfeest van maken.
Inclusief ballonnen!!!

Feliciteren kan he, via reacties!! Welkom!!

Pagina's