vrijdag 19 november 2010

Thuis

Grote drukte en groot paniek natuurlijk vandaag op Utrecht Centraal.
Brand en, wat voor veel reizigers nog erger is: vastzitten op het station.
Lang geleden maakte ik dat ook mee. Schoot ik als jonge meid van een jaar of 18/19
een onbekenden bekende aan. Je weet wel, zo iemand die je elke dag in
jou trein ziet, maar je niet bij name kent.
"Weet jij al hoe je thuis gaat komen?" vroeg ik hem. Nee, hij had ook geen idee.
Hoe kom ik thuis? Die vraag is op dat moment het enige wat telt. Thuis...heerlijk!
Wordt opeens weer erg gewaardeerd, zo'n thuis.


Momenteel is bij mij de vraag: hoe gaat het nu in Uterecht en vooral:  hoe gaat het morgen?
Want hoewel ik nooit met de trein reis ga ik morgen wel. En dan uiteraard richting Utrecht.
De NVA, Nederlandse Vereniging voor Autisme houdt dan een regiodag in Maarsenbroek.
Manlief mag gewoon gaan werken  (met onze auto), Rob is naar de boederij (speciaal extra lang!) en Geert logeert nu al bij opa en oma, (spannend!!). Veel geregeld dus voor een dagje uit
met Peter Vermeulen, de Belgische kenner van Autisme!
Maar.. dan zitten we morgen misschien toch wel thuis...
En dan wordt dat op dat moment niet zo gewaardeerd, weet ik.
Door mij niet maar ook door onze dochters niet.


Maar ach, wat zeur ik, ik zit nu thuis. Lekker warm en rustig zit ik op m'n eigen stoel
en zometeen ga ik naar m'n eigen bed.
De reizigers van vandaag vragen zich misschien wel af wanneer ze thuis komen.
Of wordt het: nachtje hotel? Stationhotel met al die vreemden? Brrr..
Nee, blij dat ik thuis slaap vannacht. Als ik slaap...


Welterusten, Aline

1 opmerking:

Laat gerust een berichtje achter, dat waardeer ik en lees ik met plezier!

Pagina's